Chrysallis. Jaargang 1978

[p. 125]

Zevenmaal poëzie:

Caroline Bos-Everts

Caroline Bos-Everts is geboren in 1896. Zij groeide op in Amsterdam, volgde een muziekstudie en haalde in 1918 haar pianodiploma. Zij trouwde in 1920 en kreeg uit dit huwelijk vier kinderen. Van 1920 tot 1959 verbleef zij in Indonesië, daarna in Rotterdam. Sinds 1959 woont zij in Bergen, N.H.

Haar literaire publikaties tussen 1933 en 1941 omvatten schetsen, korte verhalen en enkele gedichten in verscheidene periodieken, en een roman: De kater en de viool.

Na 1945 hield zij zich hoofdzakelijk bezig met vertalingen: tijdschriftartikelen, een kinderboek en verscheidene toneelstukken en -spelen (veelal berijmd) voor Vrije Scholen, die gebruikt werden bij schooluitvoeringen.

[p. 126]

Litteraire soirée

De lampen stralen en de monden lachen,
Hier viert de domheid feest en wordt aanbeden.
En onder 't mom van intellect en kunstgenieten
Worden de ijdelheid en holle pronk beleden.

De dichters zelve gaan hun verzen zeggen!
Men zet zich prettig neer, men knikt en groet,
Een aangename koorts vaart door de rijen:
't Beschaafd publiek is tuk op hartebloed.

De stilte valt. Een dichter leest zijn strofen -
Dan, door een onverwachte zuivre zin
Slaat, dóór die sfeer van smokings, naakte ruggen,
De bliksem in mijn trage hersens eensklaps in.

Ontuchtig, ja òntuchtig is dit voos gebeuren,
Ik walg er van! Ik sta, ik smijt met stoelen,
Dring op de uitgang toe, ik wil naar buiten,
Mijn vuist beukt links en rechts op bête smoelen...

... Ik ben een nette vrouw, en geen vermoedt
Hoe toomelooze fantazieën uit mijn bloed oprijzen;
Ik zit hier stil en recht; een calvinist
Zelfs zou mijn ingetogen houding prijzen.

Het is alweer voorbij. Mijn koude handen zweeten.
Ik laat de verzen van die dichters ginds, maar vloeien,
Het stroovuur is al dood, ik ben gelijk die velen
Die, vlak en lusteloos, zich zelfs niet laten boeien.

Maar aan de rook van 't vuur ontstijgt de ijle bede:
Behoud behoud behoud het broze eenzaam-zijn...
Laat dàn 't stupied publiek maar je gedichten vreten,
En zich vergapen aan je schoon verheven schijn.

Rotterdam, 13 mei 1935