Den christelycken dool-hof

Door-vlochten, ende verciert met godtvruchtige liedekens

[p. 5]

Kers-liedeken.

Stemme Godt hongh aen't Kruys.

STaeckt droefheydt mensch, Meßias is ghecomen,

Den Godt van al die heeft nu aen-ghenomen

Onse natuer; dus laet ons vrolyck zyn,
Laet ons aen hem den willecom gaen gheven,
Hy comt ons' doodt, hy comt ons' doodt,
Hy comt ons' doodt, veranderen in 't leven,
In eeuwigh vreucht, in eeuwigh vreucht,
In eeuwigh vreucht, verkeeren onse pyn.

2. Verheught u al, doch hebt oock mede-lijden,

[p. 6]

 

Dit teerste Kint dat ons nu comt verblijden

 

Gersselt van couw, hy die het al verwarmt

 

Leyt hier verstyft, hy heeft het al gheschaepen,

 

Nochtans gheen plaets, nochtans gheen plaets,

 

Nochtans gheen plaets, vindt hy om in te slaepen,

 

Als eenen Stal, als eenen Stal,

 

Als eenen Stal, hoort eens hoe hy daer karmt.

 

3. Gy die bewoont Paleysen, en Casteelen,

 

Wilt uwen Godt een weynigh mede-deelen

 

Van uwe plaets: syn leden syn soo teer:

 

Ick vrees hy sal van couw en armoed' sterven,

 

't En zy hy comt, t'en zy hy comt,

 

t' En zy hy comt, uw' hulpe te verwerven,

 

Het hoy, en stroy, het hoy en stroy,

[p. 7]

 

Het hoy, en stroy, eylaes! doet hem soo seer,

 

4. Onnoosel Lam 'kweet dat het syn uw' wenschen

 

Te woonen in de herten van de menschen,

 

Daer wilt ghy zyn, daer schept ghy uwen lust,

 

Myn hert is u gheheel, en gansch gheschoncken,

 

Doch t'is soo couwt, doch t'is soo couwt,

 

Doch t'is soo couwt, maer 'tsal door minne voncken'

 

Stracx zyn in brant, stracx zyn in brant,

 

Stracx zyn in brant, soo haest ghy daer in rust.