Bzzlletin. Jaargang 25

[p. 87]

Quote
Josje Kraamer

Nieuwe uitgeverij Vassallucci

Vassalluci is de naam van een nieuwe uitgeverij die in dit najaar haar eerste boeken (fictie en non-fictie) op de markt zal brengen. Nou ja, nieuw: eigenlijk is Uitgeverij Vassalluci al in 1985 opgericht door Lex Spaans en Michel Vassalluci. Uitgeverij Vassalluci (gespecialiseerd in het uitgeven en distribueren van kunstboeken) was een imprint van de ook door Spaans en Vassalluci opgerichte uitgeverij De Woelrat, later opgegaan in Arena.

Michel Vassalluci overleed in maart 1994 aan de gevolgen van aids. Lex Spaans en Oscar van Gelderen vertrokken eind 1994 bij uitgeverij Arena en beginnen nu voor zichzelf. De door hen gekozen naam is een eerbetoon aan de jong gestorven en charismatische Michel Vassalluci. De eerste uitgave van de nieuwe uitgeverij is een vriendenboek over de overleden uitgever, met bijdragen van Lex Spaans en Oscar van Gelderen zelf, maar ook van (onder meer) Rudie Kagie, Josien Laurier en Michel Maas.

De nieuwe uitgeverij zal voorlopig vierentwintig boeken per jaar doen verschijnen. Het is de bedoeling veel Israelische, Zuidamerikaanse en Franse schrijvers uit te geven, maar de Nederlandse literatuur zal niet worden verwaarloosd. Er verschijnt een reeks gebonden boeken, waarin Nederlandse en vertaalde fictie wordt ondergebracht. De eerste aanbieding bevat onder meer een roman van Chaja Polak (haar roman Stenen halzen werd vorig jaar nog uitgegeven door Arena), Kees Quirijns (die van Prometheus komt) en Johan Schaafsma (ook ex-Arena). In het voorjaar van 1996 verschijnen de eerste debuten, van Floor Peters en de Marokkaan Abdelkader Benali. Daarnaast komt er een non-fictie paperbackreeks waarin titels zijn ondergebracht die inspringen op actuele en trendgevoelige thema's. Zo verschijnt er van Marjolein Rotsteeg een boek over travestie (onder de titel Cherchez la femme) en beschrijft Ahmet Olgun in Contouren van de Nederlandse getto wat zich aan de onderkant van onze samenleving afspeelt.

Ook introduceert Vassallucci een nieuw literair én glossy tijdschrift: Ciao Bella! In de redactie zitten uitsluitend vrouwen (wat zeker niet wil zeggen dat het tijdschrift uitsluitend voor vrouwen is bedoeld): Désanne van Brederode, Elsbeth Brouwer, Josien Laurier en Lucy Th. Vermey. Het eerste nummer verschijnt in maart 1996.

Filosofische thriller

Geerten Meijsing publiceerde onder het pseudoniem Joyce & Co bewonderde, maar niet altijd even toegankelijke romans: Erwin, Michel van Mander en Cecilia. Na deze trilogie volgde, onder zijn eigen naam, de ‘tweedekker’ over de liefde Veranderlijk en wisselvallig (1987) en Altijd de vrouw (1991), gevolgd door de spraakmakende ‘sleutelroman’ De grachtengordel (1992). Het is verleidelijk om bij dit laatste boek die passages waarin Meijsings alter ego Provenier terugblikt op zijn literaire carrière strikt autobiografisch te lezen. Wat te denken van bijvoorbeeld het volgende citaat: ‘Het had bij zijn eerste trilogie moeten blijven, hij had zichzelf overleefd - altijd het pijnlijkste lot dat een kunstenaar kan overkomen. Zij die het dodesuur van het genie overleven, worden charlatans, ppoiers van hun vroegere vermogens, schimmen van zichzelf. Zijn kunst had hij beter gediend door er een punt achter te zetten en haar de rug toe te keren: maar zulks vereiste nog veel groter moed dan een nieuw tableautje op te zetten, bleek aftreksel van de voormalige kracht. Door deze knieval voor het publiek - hield hij zich niet in de coulissen gereed. bepoederd en bepruikt, om op te draven zodra een open doekje getrokken werd? - had hij zich definitief gewonnen gegeven.’ Geerten Meijsing heeft zijn pen echter niet laten verdrogen en maakt evenmin een knieval voor het publiek; hij keert terug als ‘moeilijk’ en ‘filosofisch’ auteur. Zijn roman De ongeschreven leer, al eerder aangekondigd te verschijnen in mei, wordt nu gepresenteerd op 26 oktober as. en belooft de nodige stof tot overpeinzing te bevatten. Zo komen zulke vragen aan de orde als: Is de ziel onsterfelijk? Hoe is de wereld geschapen? Wat

[p. 88]

weten we eigenlijk? Het wordt een roman met noten en Meijsings uitgever (AP) voegt er op eigen initiatief een ‘Kaart met leestips’ bij, voor de lezer die het allemaal niet meer zo goed kan volgen.

Derde deel ‘Tandeloze tijd’

A.F.Th. van der Heijden verraste in 1990 vriend en vijand door niet met het derde deel van zijn cyclus De tandeloze tijd op de proppen te komen, maar met het vierde: Advocaat van de hanen. Nu, vijf jaar later, gaat het gat dat in 1990 ontstond, gevuld worden: deel drie verschijnt in de aanstaande novembermaand. En maar meteen in de vorm van twee boeken (‘het doublet van A.F.Th.’ zoals de uitgever trots meldt). Deel 3, eerste boek heet Het Hof van Barmhartigheid, en het tweede boek heet Onder het plaveisel het moeras. Beide boeken tellen het kloeke aantal van 512 bladzijden; in totaal telt deel drie dus 1024 pagina's!

Ook hier denkt de uitgever aan de arme lezer: voor wie de weg kwijt is in de cyclus verschijnt er een informatieboekje: Groepsportret. Wie is wie in De tandeloze tijd van A.F.Th.. In 48 bladzijden vat Anthony Mertens het leven van 1950 tot 1985 van Albert Egberts chronolgisch samen, beschrijft beroemde routes door de gevarendriehoek Geldrop-Nijmegen-Amsterdam en verschaft een uitgebreid ‘who's who’. Ook dit informatieboekje verschijnt in november.