Bzzlletin. Jaargang 18

[p. 42]

Pieter Boskma
Gedicht

Pauze in de wind (de nachtfilm)

voeten op een asfaltweg als op een fakirbed.
gedachtenslangen richten zich op
uit de fabriekssirenes.
pauze in de toverhoed -

er is een teder lied maar er is nevel.
er zijn bomen van zuur in gezichten van woeker.
speren trillend in de kogelvrije lach der journalisten.
pauze in het zoeklicht -

een hoed op de autobaan. een zwemvest op de rails.
de gestichten staan er verlaten bij
in het web van de kruisspin.
de regen van de stomme film begint een waterig gebaar.

pauze in het scenario -

the end komt wel wat snel.
wij hadden een veel subtieler
uitwerken van dit gegeven verwacht.
wij hebben al ekstra snoep gescored
bij de kokette kelnerin:

zij neemt na de aftiteling
de pater achter de coulissen
waar de kamera een snoekduik neemt
in het holst van hun verboden nacht

[p. 43]

 

of tussen mijn kromme schouder die springen

 

vanaf de donkere stip op het doek

 

als voodoo-pop, het lijf vol spijkers,

 

uit de muil van een gevallen god.

 

 

 

lopen op een asfaltweg.

 

heg noch steg.

 

bloedende zolen.

 

pauze in de wind.

Uit: De Mexicaanse kust, Uitg. In de Knipscheer, verschijnt maart 1989.