Bybelsche historie liedekens
(1655)–Anoniem Bybelsche historie liedekens–
AuteursrechtvrijLof-sangen ende Gebeden Des Ouden en Nieuwen Testaments
[pagina 139]
| |
Stem: Iephta een strijdtbaer Heldt, &c.Als Nabuchodonosor vreet, Acphar vertreet,
En brenght zijn Landt en Ste tot niet,
Was hy noch niet te vreden,
Hy eyscht het alles tot zijn gebiedt
Tegen reden.
Holofernus zijn Hooftman groot,
Hy stracks ontboodt,
Seyt neemt my al de steden in,
die liggen tegen ‘t westen,
En al die wederstaen mijnen sin,
Breckt haer vesten.
Hy gaet naer ‘t Conincklijck woort,
Met Leger voort,
En brenght veel Rijcken tot zijn wil,
‘t Volck met een schrick omvangen,
Aenbaden hem hielden haer stil,
Hem ontfangen.
Maer Israel die hem niet kent,
Haer tot Godt went,
En maken haer plaetsen vast,
daer hy eerst moet aenkomen,
Niemandt op zijn bevelen oast,
Noch niet schroomen.
Maer hy verhart in boosheyt gram,
Haer nader quam,
En hem met al zijn Krijghs-luy leyt,
Om Israel te krincken,
Op de geberghte wijdt verbreyt,
Nam haer ‘t drincken.
Bathulien ‘t was al in rouw,
Van Man en Vrouw,
Haer water waren sy al quyt,
De fonteynen hy besetten,
Tot Godt was jammer en gekrijt,
Voor ‘t ontsetten.
| |
[pagina 140]
| |
Men liep tot d’Oversten van de stadt,
Elck wist doen wat,
‘t Gemeente riep met stemme luyt,
Wat wilt gy ons doen sterven?
Ons kinders geven tot een buyt,
t’Ons bederven.
Roept Nabuchodonosor aen,
Wy zijn gedaen,
Ons leven is anders tot niet,
Hier baet niet veel te dencken,
Hy sal ons helpen uyt verdriet,
‘t leven schencken.
Maer Osias die d’oudtste was,
Sprack op dit pas,
O Mannen Broeders hebt gedult,
Wilt noch vijf dagen wachten,
Godt kan vergeven onse schult,
‘t Leedt versachten.
En gaet dees tijdt hulp’loos voorby,
Soo sullen wy,
Holofernus vallen te voet,
Dat ons kinderen en vrouwen,
En wy mogen trecken met spoet,
‘t Leven houwen.
Iudith die heeft haest dit verstaen,
Sprak d’ousten aen,
Wat stelt gy uwen Schepper wee?
Bepaelt gy zijne wercken?
Dat gy ons dees vijf dagen set t’ons opmercken.
Hoort Mannen hoort naer my een woort,
staet voor de poort,
Dat ick met mijne Maeght uytgae
En bidt den Heer der Heeren,
dat hy het gene ick bestae,
‘t Best wil keeren.
Iudith voor den Heer toe trat,
Hem vierigh badt:
O Heer! laer doot een Vrouwe handt,
Den Assiers Leger krachtigh,
Gebracht worden tot spot en schant,
O Godt machtigh.
Als sy den Heer dus had gebeen,
Soo gingse heen
Gelijck een maeght in maeghden staet:
| |
[pagina 141]
| |
De wachters haer stracks vingen,
Die haer naer Krijghs-luy wijsen raedt,
d’Hooftman brengen.
Als Holofernus sagh dese maeght,
Sy hem behaeght,
O schoone Son beelt van het Landt,
Wat heeft u hier doen komen?
En komt gewilligh in ons handt,
Sonder schroomen.
Geen grooter noodt o Heere mijn,
En kander zijn,
Het heyligh Offer slacht men al,
Om ‘t bloedt voor wijn te drincken:
Haer sonden zijn sonder getal,
‘t doet haer stincken.
Ick weet dat gy in korten tijdt,
Haer meester zijt,
Dat sy en al haer groote schat,
Haest is in u handen raken,
Daerom heb ick my uyt de stadt,
Wegh gaen maken.
Hy wijst haer stracks een kamer aen,
Om te gaen,
Tot haerder lust van dranck en spijs,
Eyscht ick sal u doen geven:
Ick danck u Heer ‘t is ons geen wijs,
Dit ‘s wy bleven.
‘k Heb olie wijn vijgen en meel,
Van alles niet veel,
Eer dat op is soo sal den Heer,
Sijnwerck in my volbrengen:
V Vorst laet toe dat ick Godts eer,
En lof singen.
Hy consenteert van stonde aen,
Dat sy mag gaen
Dry dagen lanck doen haer gebedt,
Het leger op en neere,
Sy gaet en neemt haer dienstmaeght met,
Looft den Heere.
Maer Iudiths tongh en lodder oogh,
Hem heel bedroogh,
Dat hy geheelijck met zijn sin
Bleef in haer liefde hangen,
En hy begeerde tot zijn min,
Haer t’ontfangen.
| |
[pagina 142]
| |
Sy (soo het schijnt) tot hem bereyt,
Hem niet ontseyt,
Is tot zijn dienst gewilligh bereyt,
Bedanckt hem voor dees eere,
En met hem aen zijn tafel eet,
‘t Sijn oneere.
Hy drinckt veel meerder alst hem lust,
Gaet tot de rust,
En Iudith volght ter kamer in,
Sijn dienaers stracks uyttreden,
Iudith die doet uyt hert en sin,
Godt gebeden.
Sy grijpt zijn sweert,
‘t Gen’ hingh aldaer,
Vat hem by ‘t hair,
En slaet het hooft daer van het lijf
Voort is een sack gesteken,
Gaet naer de stadt met haer jonck wijf,
Toont dit teecken.
De Oudtsten komen voort by een,
Met groot en kleen,
Iudith die roemt dees daedt van Godt,
Seyt Mannen hoort my spreken,
Haer Velt-heer is geraeckt tot spot,
Wilt u vreken.
Het hoofr dat ick u brengh tot huys,
Ter muer hanght uyt,
En treckt op Assiers Leger aen,
Schrick sal haer heel herte besetten,
Sijn doodt sal u haer doen verstaen,
En verpletten.
Smorgens in ‘t rijsen van de son het volck begon
Met lust de stadt te trecken uyt,
Als d’Assiers vernamen,
Spraken met hooghe moet dient gesuyt,
‘t haer beschamen.
Maer als sy Holofernus groot,
daer sagen doot
‘t Verslagen hert was sonder raedt,
Met schrick sy henen vloden,
Israel door Godt genaedt,
Haer moest dooden.
Iudith die singht den Heer een liet,
Van ‘t gen’ geschiet
was door Godts hant in Godts Geest,
| |
[pagina 143]
| |
Die Israel verhefte,
Die ‘t moedigh herte maeckten bevreest,
Dat gene haer trefte.
Looft met Iudith onsen Godt,
Die tot een spot,
Des vreeden Conincks Leger bracht,
Dat Israel moet gedencken,
Die in den noodt Godts hulp verwacht,
Niet sal krencken.
|
|