Bybelsche historie liedekens
(1655)–Anoniem Bybelsche historie liedekens–
AuteursrechtvrijLof-sangen ende Gebeden Des Ouden en Nieuwen Testaments
Stemme: Rooskens in den Mey.Iephta een strijdtbaer helt vermaert,
Van een Hoere gebaert,
Was Galaos Sone, maer kreegh daer na
Meer echtelijcke vruchten,
Als die groot waeren,
sy Iephta deden vluchten.
In ‘t Lantschap Tob daer woonden hy,
En hem vielen by,
Veel loose lieden haer Capiteyn
Weert hy: Naer dese tijden
Quamen de Ammoniten in ‘t pleyn,
Om te strijden.
Om te strijden tegen Israel
Dus van Gilead snel,
Trocken de Ouderen om den Man,
Dat hy haer hooft soude wesen,
En deden hem goede beloften van,
Alle desen.
Indien hy de Kinderen van Ammon,
Met Godts hulp verwon,
Soo souden die van Gilead staen
Onder Iephtas gebieden,
| |
[pagina 98]
| |
Op sulken beloften is hy gegaen,
Met hen-lieden.
Den Coninck van Ammon hy vragen liet,
Den waeromme siet,
Dat hy hem quam bestrijden vry,
Den Coninck gaf antwoorde,
Om dat Israel nam dat my toebehoorde.
Als sy quamen uyt Egypten-lant,
Met geweldigen hant,
Van Ammon aen tot Iacob Toe,
En tot aen de Iordane,
Geeft gy ‘t weder, t’staet al in ‘t goet Te vergane.
Iephta ontboodt goe onschult klaer,
Daer door Israel, Maer
Den Coninck zijn reden niet aen en nam,
Gelijk den obstinaten,
Maer s’Heeren geest
Op Iephta quam,
‘t Sijder baten.
Iephta ten strijde van Mispe track,
Beloofde en sprack,
O Heere geeft gyse in mijnder handt,
En ick met brede keere,
Eenen offer sal ick u met brant doen, o Heere.
Soo wat uyt mijn huys deure soet,
MY komt is gemoet,
Dat sal ick u offeren dan,
Dus met d’Israeliten,
Voor Godts genade hy verwan d’Ammoniten.
Hy ded alsoo men lesen mag,
Een seer grooten slag
Dat d’Ammoniten seer confuys
Verloren twintigh steden,
Alsoo dat Iephta weder t’Huys,
Quam met vreden.
Maer als hy voor zijn huys quam siet,
Och wat meerder verdriet,
| |
[pagina 99]
| |
Sijn lieve Dochter hem te gemoet
Quam met Bijen en Tamboeren,
Van droefheyt mocht hem al zijn bloet, wel beroeren
Hy hadde Kinderen groot nog kleen,
Dan dees Dochter alleen,
Hy scheurde zijn kleeders en heeft geseyt,
En mijn Dochter getrouwe,
Hoe buyght gy my neder in droefheyt, en in rouwe
Want ick heb tot den Heere saen
Mijnen mondt open gedaen,
Sulcks ick niet weder-roepen magh,
Als zijn Dogter dit hoorde,
Sy gaf verduldigh met verdrag, sulck antwoorde.
Mijn Vader hebt gy geopent uwen mondt
Tot den Heere in ‘t verbondt,
Soo stel ick my selve in uw’ handt,
Doet soo gy hebt gesproken,
Naer dat u Godt aen uwen vyant heeft gevroken.
Maer wilt my toelaten alleen,
Dat ick gaen en beween,
Met mijn gespeellinnen al-om
Op de Bergen verheven,
Twee maenden lanck mijnen maeghdom,
En jonk leven.
Sy gingen na Vaderlijk consent
Met haer Maeghdekens jent,
Beweenen haer maeghdelijckheyt,
De Bergen op en neder,
En op den tijdt van haer geseyt,
Quam sy weder.
Den Vader voldede doen zijn beloft,
Met zijn Dochter, maer oft
| |
[pagina 100]
| |
In zijn herte was droefheyt niet kleen,
Oordeelt elck met verstande,
Gedoodt, gebrandt wert sy tot een Offerhande.
Sy en hadde noyt aen eenigh man schult.
En elck jaer vervult,
Vier dagen lanck versamen haer
De Israelsche Maegden,
Gewoonlijck dees maegt eerbaer, sy beklaegden.
Dit doen van Iephta tot leeringh dient,
Voor elck Christelijck Vrient,
Dus weest getrouwe en constant,
Offert dat Lichaem doodigh,
En hout Godt u beloften, want een is noodigh.
|
|