Bybelsche historie liedekens
(1655)–Anoniem Bybelsche historie liedekens–
AuteursrechtvrijLof-sangen ende Gebeden Des Ouden en Nieuwen Testaments
Stem: Hy magh wel blyelijck wesen.Hoort toe met sangem wil ick vertellen,
Van Nabuchodonosor vreedt,
Hy dede maken en stellen,
Een gulden Beeldt destigh ellen,
Was dat hoogh en sesse breedt.
Dat Belt stont in ‘t Landt van Babel,
| |
[pagina 93]
| |
 Daer oprecht groot in ‘t aensien,
Den Coninck ‘t en is geen fabel,
Die ontboodt al zijn Notabel,
Datse ‘t Beeldt souden komen aenbien.
Een Heraut gingh daer verhalen
t’Bevel des Conincks leggende uyt,
Dat alle Volcken en Talen,
Souden aenbidden sonder falen,
In ‘t aenhooren des speels geluyt.
Noch verhaelde hy daer boven,
Die niet en vielen snel,
Om ‘t Beelt te aenbidden en loven,
Werpen in den gloeyenden Oven,
Soude men dien als rebel.
Als men nu om vreughts verscherpen,
Met Basuynen heeft gespeelt,
Met Trompetten, Luyten, Herpen
Sy gingen haer nederwerpen,
| |
[pagina 94]
| |
En aenbaden des Konincks Beelt,
Terstont quam daer verheven:
Caldeelsche Mannen aldaer,
Goet wil o Coninck geven,
Seyden sy lanck te leven,
En verklaeghden de Ioden swaer.
Aldus en alsoo geboden
Hebt gy o Conincklijcken staet,
Nu zijn drij mannen der Ioden,
Die en eeren niet uwen Goden,
Maer verachten uw’ Maendaet.
Dese Ioden die haer soo pooghdem
Te verachten uw’ groot gewelt,
Dat zijn die gy in hooghden
Hebt over die Landtschappen Vooghden
Binnen Babylon gestelt.
Den Koninck sprack met verstooren,
Haeltse hier t’mijnen gebo
Dry Mannen bracht men hem te voren,
En haer namen magh men wel hooren,
Sydragh, Mysach, Abdenago.
Den Coninck gingh haer gebieden
‘t Beelt ‘t aenbidden ‘t sy lief of leet,
Alst spelen sal geschieden,
Of men soude stracks henlieden,
Werpen in den Oven heet.
Laet sien sprack mits desen,
Wat Godt sterck en vailliant,
Daer voor sal mogen wesen,
Die u lieden sal genesen,
| |
[pagina 95]
| |
En verlossen uyt mijn handt.
Onsen Godt die wy ootmoedigh
In eeren houden spraken sy,
Die kan ons wel behoedigh
Vyt den vierigen Oven gloedigh,
En van uw’ handen maken vrij.
En al liet hy ons in ‘t verseeren,
Soo en willen wy nochtans,
Vw’ Afgodt niet eeren,
Noch ons na u Beelden keeren,
Om ‘t aenbidden seyden dees Mans.
Den Coninck om dese saken
Was seer toornigh vergramt,
Hy dede den Oven blaken,
Wel seven mael heeter maken
Dan hy eerst mael hadde gevlamt.
 Hy dedese werpen gebonden
Van zijn Krijghs-lieden sterck,
| |
[pagina 96]
| |
Gekleet alsoo zy stonden,
In den oven gloedigh bevonden,
Maer Godt toonde aldaer zijn werck.
Men wierp daer in den Oven
Solfer peck en rijsen droogh,
De vlamme is doen gestoven
Vyt Forneys, en schier daer boven
Negen-en-veertigh ellen hoogh.
En de vlamme sonder sparen
Verbrandt daer die Caldeen,
Die voor den Oven waren,
Maer die Mannen Godts dienaren
In den Oven geen pijn en leen.
Want den Engel Godts getrouwe
Verdreef de vlamme seer wijdt
Vyt des Ovens benouwe
Dat daer koel was als den douwe,
Sy loofden Godt seer verblijt.
Den Coninck meniger tiere
Was verwondert en sprack ick sie
Dies Mannen in den viere,
Gaen en staen los van dnagiere,
De vierde al anders dan de drie.
Den Coninck riepse met namen:
Sydrach Mysach en oock
Abdenago, sy quamen
Sonder hinder aen haer lichamen,
Haer kleedt naer geen vier en roock.
Den Coninck die heeft gepresen
Godt den Heere die in den noodt,
| |
[pagina 97]
| |
Sijn knechten hulp heeft gewesen,
Wie hem soude lasteren, desen
Te doen sterven hy geboodt.
Looft Godt hy kan zijn Vrienden
Bystaen in haer verdriet,
Die hem uyt liefden dienden,
Hy en sal die tot hem vlieden
In den noodt verlaten niet.
|
|