Bybelsche historie liedekens

Lof-sangen ende Gebeden Des Ouden en Nieuwen Testaments

Geestelijcke t’samen-spraek tusschen Huys Vader, Knecht, ende Genoode.

Stemme: Het daget uyt den Oosten, &c.

Ick heb een uytgelesen,
Groot Avontmael bereyt
En veel gasten tot desen

[p. 85]

 

Genoot uyt minsaemheyt,

 

d’Vee om ter Tafel wesen,

 

Is geresen.

 

O gy onderdanen knecht gaet nu het getal

 

Der gedooden vermanen,

 

Te komen seght,

 

‘t is al Bereydt,

 

dat sy en hoeven,

 

Niet te toeven.

 

Komt al wel beraden,

 

O mensch wie dat gy zijt

 

Bereyt is uyt genaden,

 

s’Levens soete maeltijt,

 

‘t Is nu de ure van te komen,

 

Vyt verdoemen.

 

Eenen Acker schoone,

 

Heb ick gekocht en dien

 

Moet ik selfs in persoone,

 

Nu noodig gaen besien

 

My isser wel ter degen,

 

Aengelegen.

 

Dat heerlijk landt bouwen,

 

t’Velt vol vruchten verciert,

 

Is lustigh om aenschouwen,

 

Vol menigh schoon gediert,

 

Daer nu profijt van allen,

 

Magh toevallen.

 

Ick bid u wilt belooven,

 

My t’excuseren schier

 

Van ‘t weertschap van boven,

 

Want mijn heer is doch hier

 

Te leven overvloedigh,

 

En hooghmoedig.

 

Ick heb vijf jock ossen,

 

Gekocht dus bid ick u

 

My met onschult te lossen,

 

want henen trek ick nu

 

Om te besien de Beesten,

 

niet ter Feesten.

 

Want ick moet seer vierig,

 

Waer neme den tijt eel

 

Sy en zijn niet gierig,

 

Die geerne hadden veel,

 

Men moet voor d’oude dagen,

 

Sorge dragen.

 

En ick heb uyt minne,

 

Genomen nu een wijf,

 

die my leyt in mijn sinne

 

om haer schoone jonge lijf

 

My en konnen geenen,

 

Soo vermaken.

 

Liefd’ onkuys van zede,

 

Is oorsake hier van

 

Dat ick oock nu mede,

 

gaen en wil noch en kan,

[p. 86]

 

Want wy noyt gaen te gaste,

 

Erger paste.

 

Te recht heb ick toren,

 

Ick noode blijdelijck,

 

Mijn rijck elck te voren,

 

Maer al tot tijdelijck,

 

Mijn rijck elck te voren,

 

Maer al tot tijdelijck

 

Treckt meest der ijdel menschen,

 

Sin en wenschen

 

Gaet snel op de straten,

 

En steeghkens van stat

 

Brenght sonder achterlaten dat arm volck en wat

 

Door kreupel en lam en blinden,

 

Gy sult vinden.

 

Hier in komen laerse.

 

O Heere het is gedaen,

 

Noch isser ruymer plaetse

 

Soo wilt te lande gaen

 

Aen Tuynen daer gelegen,

 

En op wegen.

 

En gy sultse dwingen,

 

Te komen onbevreest,

 

Met mijn woort dat door-dringen,

 

Kan de ziel en geest,

 

Scheydet, en oock met eenen,

 

Mergh en beenen.

 

Sulck volck laet vervullen,

 

Mijn huys,

 

wamt generael,

 

Geene smaken en sullen

 

Dijn vreughdig Avondtmael,

 

Van die daer is vergaren,

 

Genoodt waren.

 

‘t Avontmael waerachtigh,

 

‘t Hemelsche wesen soet

 

Om daer te komen krachtig,

 

Broeders u beste doet,

 

Den Heere sal u verstercken,

 

In zijn werken.