Bybelsche historie liedekens

Lof-sangen ende Gebeden Des Ouden en Nieuwen Testaments

[p. 82]

Geestelijcke samen-spraek, die den Heere Iesus gehouden heeft met het Vrouken van Samarien.

Wyse: Hoort toe gy Christen.

Hoort hoe Christus naer Galileen
Trock uyt het Ioodtsche Landt,
Om dat hem de Pharizeen,
Benijden aen elcken kant,
Door Samarien moest hy wesen,
Daer hy by een Fonteyne quam,
Die Iacob, alsoo wy lesen,
Gaf Ioseph zijnen Sone gepresen,
Daer Iesus zijn ruste nam.

Zijn Discipelen getrouwe

Gingen spijse koopen tot Sichar,
Een Samaritaensche Vrouwe
Quam om water te putten daer,
Maer Iesus bleef daer alleene,
En hy sprack het Vrouwken toe,
Geeft my uyt jonste reene,
Een dronckxken water kleene,
Want hy was gegaen soo moe.

Hoe begeert gy van my ons Heere

Te drincken: Sprack ‘t Vrouwken jent:
Want de Ioden in geenen keere
Samaritanen komen ontrent:
O Vrouwken sprack Christus verheven,
Kendet gy Godts giften soet
Gy sont hem om ‘t water aenkleven,
En hy soude u t’water geven,
‘t Welck het water leven doet.

[p. 83]

 

Wat water mag dat wesen,

 

Sprack het Vrouwken goedertier,

 

Zijt gy boven Iacob gepresen,

 

Want hy haelde zijn water hier:

 

Christus sprack: hem sal noch dorsten,

 

Die van dit water drinckt,

 

Maer in wien mijn water magh rusten,

 

Hem nimmermeer sal lusten,

 

‘t Welck in het eeuwigh leven springht.

 

Wilt my van dit water schencken,

 

Sprack het Vrouwken tot Christus dan,

 

Christus sprack, wilt u bedencken,

 

En roept my uwen Man,

 

‘t Vrouwken sprack naer Ioannes beschrijven,

 

Geenen Man heb ick soo gy siet:

 

Christus sprack, om deught te verstijven,

 

Gy hebter gehadt tot vijven,

 

En die gy nu hebt en is uwen niet.

 

Heere gy zijt een Prophete

 

Sprack t’Vrouwken, hoort mijn vermaen,

 

Gy leght my al u secrete

 

Wat ick in mijn leven heb misdaen,

 

Waer moet men Godt aenbidden,

 

Op den bergh of te Ierusalem fijn,

 

Seght my dus Heere vol wijsheden,

 

Want hierom de Ioden vol onvreden,

 

Tegen de Samaritanen zijn.

 

Gy en mert niet sprack den Heere

 

Wie gy aenbidt of vreest,

[p. 84]

 

Wie Godt bidden wilt t’zijnder eere,

 

Moet hem bidden in den geest,

 

Toen sprack de Vrouwe vol vramen,

 

Ick geloove dat gy den Messias zijt,

 

Met dien zijn Discipulen quamen,

 

Meester eet seyden zy al te samen,

 

Maer Iesus hadde anderen appetijt.

 

Het Vrouwken is sonder sparen

 

Was na de stadt Sichar gegaen,

 

Sy gingh al om te openbaren,

 

En haer kruyck liet sy daer staen,

 

Wat haer geschiet was gingh sy ontknoopen,

 

Alst volck dit hadde gehoort,

 

Quamen sy met groote hoopen

 

Naerstigh uyt de stadt geloopen,

 

En geloofden aen Christus voort.

 

Gy Christenen in alle hoecken,

 

Betrouwt aen Christus woorden naeckt,

 

Wilt in hem uw’ saligheyt soecken,

 

Dat ‘s de spijse daer hy na haeckt,

 

Den ooghst is nu voor oogen

 

De vruchten staen al wit,

 

Wilt Christum liefde betoogen,

 

En uwen naesten te helpen poogen,

 

Dat gy het eeuwigh Rijck besit.