Bybelsche historie liedekens
(1655)–Anoniem Bybelsche historie liedekens–
AuteursrechtvrijLof-sangen ende Gebeden Des Ouden en Nieuwen Testaments
Stemme: Ick heb den tydt gesien.Den ouden Abraham,
Van zijnen knecht getrouwe,
Eed en belofte nam,
En hy verbant hem nouwe
Te haelen een Huysvrouwe,
Voor zijnen Soon Isaac,
In zijn Vaders landouwe,
En maeghschap hy besprack.
Hy en mocht nemen geen Dochter der Cananijten
Noch zijnen sone leen,
Buyten des landes limijen
Dus om den eed te quyten
Vyt Landtschap Canaan saen,
Trock hy met zijn subbijten,
Met thien kemels belaen
Aldus soo reysd’ hy nae
Een Landt hier in die dagen, Mesopotania:
Onder zijns Heeren maegen,
Daer moest hy naer ‘t gewagen,
Een Wijf gaen halen siet,
Hy vont sonder vertragen,
Een stadt die Nabor hiet.
Daer bleef hy voor de Stadt,
By een fonteyne
Tot Godt den Heer hy badt:
Een maget quam daer gaende
| |
[pagina 67]
| |
Om water hy vermaende,
Dat sy hem wilde daer
Sijnen dorst bestaende,
Toen sprack de Maget eerbaer.
Drinckt mijnen Heere goedt,
Ick sal naer dit bestaven,
Met water overvloet,
Al u Kemelen laven,
De Maget die sagh men draven,
Naer de Fonteyne snel,
De Kemelen begaven,
Met water ginck sy wel.
Verwondert was den Man,
Aensiende Godts gevingen,
Nam een gulde span
Daer toe twee erm ringen,
En schonck haer dese dingen
Dragense op dit pas,
Om zijn bootschaps volbringen,
Wiens Dochter dat sy was.
Sy heeft ‘t hem vertelt,
Oock sprack sy goedertieren
Dat hy wel ongequelt,
Met zijn lastbaer dieren
soude mogen logieren.
In haer Vader huys,
want stroep van alle manieren was daer seer abondant,
Hy danckte met ootmoet,
Godt zijns Heeren behoeder,
Die hem de reyse goet
Hadde gemaeckt voor poeder,
Al tot zijns Heeren Broeder,
De deerne liep dit al,
In ‘t huys van haere Moeder,
Vertellen groot en smal,
Rebecca hiet de maeght,
Laban haer Broeder hoorde,
Al wat hy heeft gewaeght,
En tot den Man sy spoorde,
Met vriendelijcke woorden
Gebenedijdt gy,
Comt binnen met accordt,
Seer lieffelijck sprack hy.
In huys bracht hy alsoo
| |
[pagina 68]
| |
Den man na jonstigh groeten
gaf de kemelen stroo
Water tot den Mans voeten,
Om den honger te boeten,
Stelde hy spijse, maer
Den man om zijn versoeten,
wilde niet eten daer.
Ofte hy hadde eerst,
Verworven al zijn saken,
Die gingh hy minst en meest,
Vertoonen metter spraken,
En henlieden wijs maken:
Hoe Abraham hem sandt,
Waerom met vierigh haken,
Dat hy daer quam in ‘t Landt.
Godt heeft gebenedijdt
Mijnen Heere ten rechten,
Sijn beesten streken wijt,
Silver en gout by vrechten:
Heeft hy maeghden en knechten,
En seer bedacht hy leeft,
den Godtvreesenden slechten,
maer eenen Soon en heeft.
Die heeft Sara gebaert,
Hem in zijn oude dagen
Die heeft hy ongespaert
Al zijn goet opgedragen
By Godt moest ik gewagen
Te halen een wijs goet
Vyt zijn geslacht en magen,
Door zijnen sone vroet.
Ick sprack is sy met my,
Te komen niet genegen
Van mijnen Eed sprak hy,
Sult gy dan zijn ontslagen,
Den Heer sal u bewegen,
Met zijnen Engel wel,
maer seggen zy daer tegen,
Vry zijt gy van ‘t bevel.
Aldus quam ick tot
Die Fonteyn als heden,
En tot Abrahams Godt,
Heb ick aldus gebeden,
Siet ick staen hier beneden,
Wanneer om water klaer,
Ter Fonteyne getreden,
Hier komt een Maeght eerbaer.
En eyschten ick een dronck,
Waters uyt haer kruycke,
En dat sy my dat schonck,
| |
[pagina 69]
| |
En daer toe noch ontluyckte,
Ick wil na den gebruycke,
De Kemelen seer saen,
Water en by den Kruycke,
Al haren dorst verslaen.
Die sulck jonstigh bedrijf,
Bewijset uytgelesen
Laet dat o Heer het wijf,
Van mijns Heeren soon wesen,
Rebecca quam mits desen,
Ter Fonteyne gegaen,
Op haer schouders geresen,
Met een kruycke gelaen.
Om drincken ick haer bad,
Van haer schouders geven,
Heeft hy haer kruycke bat,
Ick dronck en daer beneven,
Sprack sy ick wil oock geven,
Vwe Kemelen dranck,
De Maeght jonstigh gedreven,
Dede soo met den ganck.
Al sonder veel gequels,
Sy haer selven verklaerde
De Dochter [Bethuels] Soon die hem baerde,
Milcha als doen ter aerde,
Ick Godt danckte van dien,
Die my als d’onbeswaerde,
Goed’ reys heeft doen geschien.
Dat ick een Wijf plaisante
de Dochter van mijn Heeren Broeder voor Isaac vant,
Dus wilt gy u vermeeren,
De trouw ende vereeren,
Mijnen Heere vailliant,
spreeckt soo mogh ick my keeren,
Ter recht of slincker handt.
Als dit aldus den man
Vertelt hadde soo seijden
Bethuel ende Laban,
Dit is van Godts bereyden,
Wy en konnen ‘t niet scheyden,
Siet daer Rebecca vry,
Wiltse tot Isaac leyden
Dat zo zijn Vrouwe zy.
Den Knecht heeft Godt gedanckt,
Hoorende geen krakeelen,
| |
[pagina 70]
| |
En hy heeft uyt gelanckt
Gout silver en juweelen,
Om Rebacca te deelen,
De Moeder van de Bruyt
Den Broeder by parceelen,
gaf hy kostelijck kruyt
Met de mannen eer lanck.
At en dronck hy ten plecken
‘s Morgens sprack hy van ganck,
Maer door jonstigh verwecken,
Sy thien dagen vertrecken,
Die reyse wilde wel,
Maer den knecht sonder gecken,
Wilde wederom snel.
Sy vraeghden Rebacca,
Of sy wel wilde mede,
De Maeght antwoorde ja,
Dus lieten sy met vrede
Haer Suster uyt der steken
Trecken sonder misbaer,
En na die oude zeden,
Gebenedijden haer.
Aldus Rebacca trat,
Met deernen diese dienden
Op den kemel sy sat,
En sy verliet haer vrienden
Isaac den welbeminden,
die quam van die Fonteyn
Des levenden en sienden,
Daer in die velden pleyn.
Om zijn gebedt te doen,
Aen den avont vol vromen,
Was hy gegaen seer koon,
Kemelen sagh hy komen,
Rebecca heeft vernomen,
Aen den Knecht wie dat was,
Sy daelde met verschroomen,
Eerst van den Kemel ras.
Haer mantel sy nam
En sy heeft haer bewonden
Den knecht van Abraham,
Ginck Isaac al verkonden,
Daer hy om was gesonden,
Was wel geluckt met spoet,
Isaac ten selven stonden,
Ontfingh Rebecca soet.
In de hutte Sara,
Sijn Moeders hert bewegen,
Ginck hy sy is daer na,
Sijn Huysvrouwe bedegen,
Hy heeftse lief gekregen,
En van zijns Moeders doodt,
Wert zijnen druck verslagen
| |
[pagina 71]
| |
Al door het Wijf minjoot.
Die Vrouwelijck eersaem,
Was beschickt van den Heere,
Leden van zijn lichaem,
Voegt u al na zijn leere,
Niemandt daer van keere,
Te raden vleesch en bloedt,
Doen sijnen Naem ter eere,
Al ‘t gene dat gy doet.
|
|