Bybelsche historie liedekens
(1655)–Anoniem Bybelsche historie liedekens–
AuteursrechtvrijLof-sangen ende Gebeden Des Ouden en Nieuwen Testaments
[pagina 3]
| |
Voys: Wy lesen in Esdras van den, &c. Als Godt schiep den man eerst in den begin,
Blies hem dat leven in,
En maeckte om zijn gewin,
Een vrouw van zijne beenen,
Den Man tot een hulp na zijn sin,
En hy hietse Mannon.
En heeft oock haer niet min
V cracht niet willen verkleenen,
Als zijn eygen Lichaem
Sijn vleesch zijn vloedt te saem,
Beminde hy haer puere,
Als zijn eygen vleesch en natuere
| |
[pagina 4]
| |
Een wijse vrouwe moet men prijsen dan,
Wel saligh is den Man
Die een verkrijgen kan
Al in de vreese des Heeren,
Het houwelijck is een eerlijck gespan,
Die hem recht houdt daer aen,
En niet en scheydt daer van,
Malkanderen houden in eeren:
Gy Mannen algemeyn
Bemint uw’ Vrouwen reyn,
Als uw’ vleesch en gebeente,
Soo Christus dede zijn gemeente.
Wie soude niet prijzen der Vrouwen aerdt,
Die smorgens haer verklaert,
Als een licht onbeswaert,
Sy doet haer huys heel verlichten,
Een wijse vrouwe met een man vergaert,
In ‘t houwelijk gepaert,
Is zijn troost en welvaert:
Al moet de Vrouwe somtijdts swichten,
Als maer haer wederpaer
Woont met wijsheyt by haer,
Die in Godts vreese leven,
Want zy is hem van Godt gegeven.
Gy mannen veracht niet u Vrouwen wijs,
Maer geeft haer lof en prijs,
En eerbaerheydt jolijs,
Sy gaet boven den fijnen gouwe,
Haer vriendelijck eerbaar wesen propijs
| |
[pagina 5]
| |
Is als de roosen rijs,
Naer de Schriften advijs,
Sy is gelijck den Hemels douwe
Een schoonen gulden krans,
Een glorie hares Mans,
Geen schat gaet haer te boven,
Of een wijse Vrouwe is meer te loven.
Een wijse Vrouwe is haer man een vreught
Sy verlanght zijne jeught,
‘t Herte des Mans verheught,
Al door haer vriendelijck aenschouwen,
Te recht gy die wel prijsen meught,
Want sy al door haer deught,
Haers Mans herte verheught,
Als bedroeft is door ‘t benouwen,
Een wijs man doet oock dat,
Troost haer als een broos vat
Als den troost behoeven,
Seer noode soud’ hy haer bedroeven.
Een wijse Vrouwe naar Petrus woort
Is onderdaenigh, hoort
Haer Man ongestoort,
Op dat sy het woort,
Godts niet en gelooven,
Souden mogen winnen door haer accoort,
Sy gaet kuysselijck voort
Als den blinden die spoort,
Merckt dat sy van Godt is hier boven,
Want haer herte niet en staet
Naar kostelijck gewaet,
| |
[pagina 6]
| |
Om ‘t Lichaem te vercieren,
Sy is sachtmoedigh van manieren,
Sout men niet beminnen zijn Vrouwken jent,
Want zy verlaet present
Al haer vrienden bekent,
Om haren Man uyt reynder herten,
Haer jonste soo vriendelijck toewent,
Vyt liefde excellent,
Die in haer herte prent,
Al lijdt zy somtijdts pijn en smerte,
Haer liefde vergaet niet,
Door armoed’ noch verdriet,
Want door haer wijse zeden
Alsoo ‘t Godt beschickt sy is te vreden.
Wy lesen in Esdra van den Wijn,
En van den Coninck fijn,
Maer dat de vrouwen zijn,
Al veel excellente beseven,
Sy gaen boven Rosemarijn
En haer woorden devijn,
Zijn den Man een medicijn,
Sy reynight haer huys beneven,
Als waren den Fonteyn
Maeckt zy alle dingh reyn,
Van alle vyolije,
Dat ‘t een wijs Man een melodije.
De Mannen hebben seer groot onverstant,
Die haer vrouwen plaisant,
Die staen in haerder handt,
Van herten niet recht en beminnen,
| |
[pagina 7]
| |
‘t Is tegen natuere, dat segh ick u: want
De Beesten op dat Landt,
V is Godt samen heeft geplant,
Elck haer weder-paer seer versinnen,
En houden Godts gebodt,
Daerom gy Mannen sott,
Die hier in dolen,
Merckt dat uwen Godt u heeft bevolen.
Desgelijckx is een Man in swaer bedranck
Die heeft een vrouwe vranck,
Quaedt, spijtigh, stuer en stranck,
Wil hem niet onderdanigh wesen,
Sy gaet altijd haeren ouden ganck,
Sy wordt haer Man een stanck,
Dit maekt de liefde kranck,
Veel quaedts komt daer uytgeresen,
Och ‘t is soo swaeren kruys,
Daer ‘t soo gaet in een huys,
Malkander zy vernielen,
O dat kost soo menigh haere zielen:
Maer een eerbaer schamel vrouwe vroet,
Die is haers mans behoet,
Sy doet den armen goedt,
Sy is een gulde Colomme,
Die verciert staet op een silvere voet,
En als een Keirsse soet,
Op den Kandelaer doet,
Verlicht zy dat huys rontsomme,
Sy en eer soo men siet,
| |
[pagina 8]
| |
Waer broodt in luyheyt niet,
Sy is vol Caritaten,
Haer Man magh wel op haer verlaeten.
Prince wie soude de Vrouwen verkleen,
Die hoort haer deught verbreen,
Want haer Man wordt gemeen,
Door haer bewaert by wijse lieden,
Als gy siet op d’ondersten des Landts alleen,
Dus en achtse niet kleen,
Hier mede wil ick hier uyt scheen,
Neemt doch ten goeden mijn bedieden,
Vyt liefden is verbreedt,
Voor wie de waerheydt weet,
Gedenckt dit al uw’ dagen,
Op dat wy ‘t naemaels niet beklagen,
|
|