Een bundeltje uitgekipte geestelyke gezangen

Een Ziel zynde in 't gevoelen van Gods liefde.

Op de Wyze van den 6. Psalm.
Of: Al Brandent in den Oven.

1.

IK heb nu eens gevonden,
Een Balzem voor myn wonden,
Een middel voor myn smert,
God door zyn Zoon bewogen,
Die slaat op my zyn ogen,
En treft my in het hert.

2.

Zyn Ligt komt my beschynen,
En doet de nagt verdwynen,
Hy geeft my vollen wensch,
Hy komt om my te helpen,
En myn gants overstelpen,
Ja God woont by den Mensch.

3.

Ik zie dien hoog geprezen,
Nu in zyn eigen wezen,
Ag! wat een zoet vermaak:

[p. 171]

 

Dewyl ik zelfs op heden,

 

Nu zyn bevalligheden,

 

En zie, en voel, en smaak.

 

4.

 

Den opslag van zyn Ogen

 

Heeft straks myn Hert bewogen,

 

ô Goddelyke straal!

 

De Zon met al haar luister,

 

Is by U klaarheit duister,

 

Gy schoonder duizentmaal.

 

5.

 

Gy steelt myn hert en zinnen,

 

Gy dwingt in'uw te beminnen,

 

Gy doet myn zoet gewelt:

 

U Ogen zyn als schigten,

 

Ay myn! 'k zal moeten swigten,

 

Van U ter neer gevelt.

 

6.

 

Al wat u kon verbeelden,

 

Zeer wyt van u ook scheelden,

 

Ten was niet als copy:

 

Dit kan ons niet ontdekken,

 

Die overschone trekken,

 

Ten hadde daar niet by.

 

7.

 

Hier boven in de Wolken,

 

Hier in de diepe Kolken,

 

Zie ik zyn zoet Aanschyn,

 

Maar 't moet ook voor hem wyken,

 

't En kan naar hem niet lyken,

 

Haar schoonheit valt te klein.

 

8.

 

Ik hoor 't Gevogelt quelen,

 

Met duizenden van kelen,

 

En pryzen die haar schiep:

[p. 172]

 

Ik zie in haar zyn goetheit,

 

Zyn uitgestorte zoetheit,

 

In haar oneindig diep.

 

9.

 

En al wat in der Aarden,

 

Mogt zyn van groter waarden,

 

Haar kostelyk Metaal:

 

Haar planten, kruiden, bloemen,

 

Hoor ik haar Schepper roemen,

 

En spreken in haar taal.

 

10.

 

Hoe wys en hoe lankmoedig,

 

Hoe vol, hoe overvloedig,

 

Hoe heerlyk, hoe volmaakt,

 

Hy heeft het myn bewezen,

 

Hy heeft myn Ziel genezen,

 

Hy heeft myn aangeraakt.

 

11.

 

Myn Ziel die wort schier dronken,

 

Hy heeft myn ingeschonken,

 

Zyn Wyn en ook zyn Melk,

 

't Is Nectar op myn tongen,

 

Myn hert als onbedwongen,

 

Roept wat een zoeter Kelk.

 

12.

 

Ik ben ook niet bedrogen,

 

Ik zie hem met myn ogen,

 

Ik rust nu in zyn schoot,

 

Ik kan myn zelfs niet vinden,

 

Ik laat myn maar verslinden,

 

Van deze zoete doot.

 

13.

 

Ik kan niets meer begeren,

 

En niets zal my ontberen,

 

Want ik bezit het al,

[p. 173]

 

Dit zal myn niet begeven,

 

Nog in 't toekomend' leven,

 

Nog in dit Tranendal.

 

14.

 

Wie kan die liefde blussen?

 

Hy geeft myn kus op kussen,

 

't Is Oly in de vlam,

 

Hy zag niet op myn zonden,

 

Doen hy myn Hert quam wonden,

 

En daar zyn woon-plaats nam.

 

15.

 

Ik hout myn nu gants stille,

 

Ik buig myn naar zyn wille,

 

En al wat hem behaagt,

 

Dewyl ik niets kan werken,

 

Ten zy hy myn komt sterken,

 

Dat doet hy ongevraagt.

 

16.

 

Den Afgront van myn zonden,

 

Dien had myn schier verslonden,

 

Den afgront van zyn min,

 

Die trok myn uit de poelen,

 

Nu leef ik by gevoelen,

 

Hy trekt myn tot zig in.

 

17.

 

Ik sterf daar, en ik leef daar,

 

Ik vlieg daar en ik sweef daar,

 

ô Wonderlyk plaizier!

 

Wie kan dit tog bevatten?

 

Ja al des Werelts schatten,

 

Die agt ik niet een zier.

 

18.

 

Ik kan geen woorden vinden,

 

Myn Schone, myn Beminden,

 

Hoe zoet als Hemels Man,

[p. 174]

 

Gy waart het die myn schaakten,

 

Myn Duive, myn Volmaakten,

 

Myn Bruidegom en Man.

 

19.

 

Gy kust en gy om-armt my,

 

Gy koestert, en verwarmt my,

 

Ik mag nu by u zyn,

 

'k Ben in u Beelt verborgen,

 

Ik rust nu vry van zorgen,

 

Want Jezus is ook myn.

 

 

 

P.V. SORGEN.