| |
Den Hemelschen Arend, zyn vlugt spoedende na 't Dode Lighaam.
Luce 17. vers 37.
Op de Wys: Psalm 77.
ALles vind' ik vol elende,
Waar ik buiten God my wende
Alles is een blinkent niet,
Daar myn Ziel u niet en ziet,
ô Gy zyt alleen begeerlyk,
Gy, gy zyt oneindig heerlyk,
't Wonder van u liefdens volheid,
Heeft myn Ziel door liefdens dolheit
Die niet van de Werelt eenzaam
Spreekt, alleen van u gemeenzaam,
En van u beminn'lyk ligt,
Dat'er vloeit uit u gezigt.
| |
| |
Hoe meer dat ik u begere,
Hoe 'k al meer en meer vermere
Die alleen kan zyn geblust,
Met u eens te zijn veel klaarder
Als tot nog'toe, en u nader
'k Ben wel zwart en zeer onlieff'lyk
Maar myn zwart is egter lieff'lyk,
Als met JEZUS bloet gewit,
Witter als het witste wit,
Wilt my in dit bloet zo domp'len,
Met u Geest zo overromp'len,
Dat gy in myn voor u staan
U moogt zelver schouwen aan.
Zet op my u Godheits Stempel
En bewoont my als een Tempel,
Laat ik gener vremden zyn,
Ik ben d uw', ey weest gy myn:
Drukt u Liefde in my neder,
En ontfangt myn liefde weder,
Laat het haast'lik zyn de tyt,
Dat ik regt ken wie gy zyt.
Zint ik u heb leren kennen,
Wil ik graag my laten mennen,
Waar u Geest my leiden wil,
'k Vint' in u 't gezogte stil,
'k Zie in u de schoonste Schoonheit,
Og was dit steeds myn gewoonheit:
'k Zoude vinden meer en meer,
En u noit volprezen Heer.
| |
| |
O! alleen beminnlyk voorwerp,
Na wiens luist'ren ik myn oor scherp,
Doet my horen in de stilt,
Ziele hebt al wat gy wilt:
Deze drie: Ziel, Oog en Keel,
Zeggen nimmer 't is te veel.
Maar 't verlang te zyn ontbonden
U te zien, verlost van zonden,
In het helpen klaar om hoog,
Daar gy nooit gaat uit het oog,
'k Zal daar vinden dat u klaarheit,
Is baarblykelyke waarheit,
Als ik nu verwagt ô Heer.
Lost my haast'lyk uit dees' Kerker
ô Volmaaktheids wyze Werker,
Dat uw' Levens will' op borst,
Om te stelpen mynen dorst.
'k Kryg verdriet in 't aards gewemel,
'k Hyg en zugt vast na den Hemel,
't Schip geballast met u min,
Blaas u Geest ten Haven in.
'k Zie aan mynen lust geen tomen
Voor dat ik tot u mag komen,
Wilt gy geen verlangen meer,
Laat het heden zyn, ô Heer!
Dat myn Ziele meer mag nad'ren
Daar die Arenden vergad'ren
Tot het levend' dode lyf,
Daar ik op verslingert blyf.
|
|