Braga: dichterlijke mengelingen. 1844(1844)– [tijdschrift] Braga– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 77] [p. 77] Verjaarvers, om op het dessert te lezen. (Te huur of te koop.) Wild jagen De vlagen Den regen daarheen. Hoe trillen de daken, Hoe schudden en kraken, De muren van een! Zij smakken De takken Ontblaârd op den grond; Ontwortlen de boomen, En geeslen de stroomen, - Vernieling in 't rond! De woeden- de vloeden Gezweept in hun vaart Beschuimen hun zoomen En woelen hun stroomen Steeds dieper in de aard. De buijen, Aan 't kruijen, Gebarsten uit een - Verstorten hun watren Met vreesselijk klatren, In stroom naar beneên. De vloeden Bij 't woeden En 't gieren van 't nat, Verstuiven of klotsen, Op ziedende rotsen In vlokken verspat. Woest jagen De vlagen Met snellere vaart; - Wat zegen! wij sluiten Dat weder er buiten, Gerust aan den haard. Wat kregen We een zegen Van rust en gemak! - Ach, duizenden armen, Ze dolen en kermen En hebben geen dak. De kleêren Vermeêren - Ach, kunnen ze 't wel? 't Gewaad is versleten Aan flarden gereten, Den winden ten spel. Met rampen Te kampen Is immer hun lot, Ze treffen hen wreeder, Dan 't stormende weder Hun haveloos kot. Hoe waren En staren Hunne oogen zóó dof? Ach nooit was er ende Aan 't leed en de ellende, Die telkens hen trof. Het zorgen Voor morgen, Wij kennen het niet: Daar 't lachende heden Van heuglijk verleden Herinnering biedt. Het huilt daar En juilt daar Niet vruchtloos zóó fel: Neen! moge 't verheffen Tot dankend beseffen: Wij hebben het wèl. 't Is heden Geleden Alweder een jaar, Toen 't leste dees hallen Wij deden weêrschallen Van 't ruischen der snaar. [pagina 78] [p. 78] Wat zegen Verkregen Wij weêr na dien tijd! En 't kwade der aarde Gaf 't goede de waarde, Waarmeê 't ons verblijdt! Het huilen En juilen Zoo hard op dees dag, Het moet ons verheffen Tot danken beseffen, Tot lovend ontzag. Ons tegen Vloeit zegen; Gelukkig ons lot! Zoo we immer 't bemerken, 't Geloof in ons sterken En 't bouwen op God. Vorige Volgende