Braga: dichterlijke mengelingen. 1844(1844)– [tijdschrift] Braga– Auteursrechtvrij Vorige Volgende Proeve van levenswijsheid. Mijn Antje. O quintessence van mijn leven En sullebaantje van mijn ziel, O Liefde! spinrag zoo subtiel, Om 't windas van mijn brein geweven! Gij tender, die de tweeling-lijn Van 't leven mij doet overglippen, Gij drijft mij voort, om - mogt het zijn! - Te heemlen op mijn Antjes lippen. [pagina 24] [p. 24] Reeds bromt de klokslag mij in de ooren, Hoe 't menschdom hijst naar middernacht En ik, te lang op de ombre jagt, Mijn lieven avond heb verloren; Schiet vleuglen aan mijn tragen voet Van zevenduizend paardenkrachten.... De hemel weet! ik meen het goed - Ach Antjelief! wat zalje smachten! Ik meen het goed! - toch woû ik weten, Wat ik op nieuw haar zeggen moet, 'k Heb haar mijn dosis liefdegloed Met volle schalen toegemeten; Heur hairlok draag ik op mijn borst; - Haar beeld ligt in mijn hart te branden - O, dat ik nu maar breken dorst.... Maar Liefde slaat mijn moed in banden! Wie ooit die drift heeft ondervonden, Waarvan mijn binnenst klopt en jaagt, Waarvan mijn koon de bleekte draagt En die mijn hersens heeft ontbonden; - Hij zal beseffen wat het zegt, Zijn passie zoo te concentreeren, Dat men niet roekloos spreekt van echt, Bij wie ons niet kan convenieeren. O wereld, met uw scherpe blikken, Die niets dan convenance kent, - Zou dan een wijsgeer ook in 't end Zich willig naar uw dwangjuk schikken? Speelt hij om 't vloeken van papa 't In flaauwte vallen der famille Zijn Ant remise etcaetera Zijn eigen levensdroom codille? Maar ginder daagt reeds voor mijn oogen, Bij 't walmen van den laatsten pit, De tent, waar al mijn weelde zit: Daar komt zij lonkende aangevlogen, Scheherazade van de kraam En flonkerbag der Wafelwereld, Al zetelt eenvoud in haar naam En zij haar halsdoek onbepereld! Mijn Antje! leven van mijn leven! Ziel van mijn ziel! hart van mijn hart! Al walme 't vuur uw handjes zwart, O laat hen aan mijn lippen kleven! Het heden schenkt Tocajer-wijn, De toekomst wacht ons met haar droesem - Nog is het heden, liefste mijn! O laat mij zwijmlen op uw boezem! Vorige Volgende