De Brakke Hond. Jaargang 12
(1995)– [tijdschrift] Brakke Hond, De–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 75]
| |
[pagina 76]
| |
Ik schat de lengte die ik heb
Ik schat de lengte die ik heb. Eén zeventig.
Zet streepjes af op het plafond. Ik lig in bed.
Da Vinci zocht verhouding sec. Ik teken,
zonder lood, mijzelf, van barst tot spinneweb.
In deze droom word ik te groot. Met uitgestrekte
leden, zo onruimtelijk, gezien vanuit de nek,
besta ik niet. Ik schets, maar dan in taal,
zoals ik tot de wereld sta. De ik van een verhaal.
Benno Barnard
| |
[pagina 77]
| |
 | |
[pagina 78]
| |
Punt
Het raam is dood aan deze kant.
Het heeft geen andere kant.
De wereld werd een wand,
waartegen ik beweeg,
een vlieg, een dunne veeg.
De muren komen op mij toe;
de zolder en de vloer:
plat parallellepipedum,
vertrapt lucifersdoosje en
de put van Edgar Allan Poe.
Gij nam dimensie met u mee
uit mijn bestaan. Ik ben alleen
het onveranderlijke punt,
waarop gij u verlaten kunt.
Gerrit Achterberg
| |
[pagina 79]
| |
 | |
[pagina 80]
| |
Leven in een huis
als in een lichaam
een breker breekt de ruiten
de wind van buiten
komt binnen
in een hoek nog een oud kind
in een kast een vergeten
liefde
stilte neemt bezit van geluid
namen versmoren in stof
geen deur komt ergens op uit
Gerrit Kouwenaar
| |
[pagina 81]
| |
 | |
[pagina 82]
| |
[advertentie] |
|