De Brakke Hond. Jaargang 10

[p. 137]

Jan de Schynkel
Gedichten

Gisterens brokkoli's rokende smaak in associatie
met sigarenwalm van wijlen peter Staes - precies
geprogrammeerd - gebracht, dreef
mijn balletbrein naar de roeste rit op
het winterochtelijk vriezend kleine fietsje in

Sint-Niklaas, sigarenwaas, na thuis
loeiend warme boeremelk met vieze vette vellen
en twee tabletten chocolat, le côte d'or. Goud
in de kont had zulke morgenstond, en veel
te ruime tijd fietste me nog traag en jong

voorbij.

[p. 138]

Schone slaapster

 

Des nachts als haar wasemende

 

Asem mijn oor-innere innig

 

Klonterend klampt, vlakbij verraden

 

 

 

Broeiend vlees door een perifeer

 

Samenzwerige gloed, dan, als

 

Een hond met fier klotsende kloten,

 

 

 

Waak ik, en knipogende vlooien

 

Op de kwispelstaart, over dit

 

Schoon slapend lijf, ledig, het leefdig

 

 

 

Afwezige, mijn maanspleetje,

 

Spinstertje, ik prik haar zacht,

 

Alleenberechtigd, slapeloos besproeid.

[p. 139]

 

Bobonne is dood, haar huis is plat

 

en haar geld plakt aan nonkel Fons zijn gat

 

 

 

Weg,

 

 

 

het huis, schaamluisloos verminkt, ge-

 

folterd, dan breed bloed brakend afge-

 

voerd, levend, voet voor stuk. Liet uitge-

 

bloeide behangvlakken vlekkend aan 't ge-

 

 

 

burenhuis. Ijlende colloïde. Panta

 

rei? Relativiteit van Een Steen.

 

Nonkel Fons, tegen het slot niets aan

 

misvraagd, nog voor haar behangen, behaagd.

 

 

 

Nog getuigt die pot-vol-bloemen-gevel

 

van heel wat leven, daar, open-baar, muziek,

 

mozaïek van inneringen, geruit

 

gezelschapsspel met straatjes zonder

 

start, Moz-art. Kruisbeeld, koper, porselein

 

heeft nu de nonkel. Spons. Brons.

 

 

 

De afdruk van een wegge schouw geeft

 

prijs en snijdt, klievend gehangen

 

aan de ziende hemel, nu,

 

nooit oor geworden verhalen, ooit

 

gekozen kleuren, zwetend zwarte

 

rouwtranen. Beter zo? Fons

 

gaat nieuw behangen, laten doen. Poen.

 

 

 

Verval tot kunstwerk, museummuur vol

 

kaderloze schilderpracht, l'art

 

pour l'art, kunst voor

 

een dure drol, voor een dromend dichter,

 

 

 

zo maar.