De Brakke Hond. Jaargang 10



[pagina 141]
Bart Janssen Gebiedende wijs Sluit de zang. Noteer haar tussen de regels. Voeg daad bij woord. Leid haar als een klank die graait tussen de lettergrepen. Vox angelica Neem haar aan als stem, als vorm, als naam. Laat het niet. Laat het niet slechts uit zichzelf bestaan.
[pagina 142]
Berceuse ‘Tis waking that kills us’ Virginia Woolf Wek het niet. Bestendig slechts de slaap. Waak bij de plooi die het achterlaat. Vouw het samen. Dek eind met eind. Pas het in elkaar. Berg het en leg het op haar schaduw. Rest Houd haar op. Weerhoud wat overblijft - het ogenblik dat onoplosbaar blijft - wanneer zij overgaat, de tijd nog slechts haar tijd beslaat en trager maakt zoals wijn met droesem draalt.
[pagina 143]
Verlangen Neem het aan. Neem het nog niet voor haar. Houd het respijt van haar aanwezigheid: een schaduw werpt haar schaduw die samentrekt wanneer de lamp verder wordt gezet. Spoor Als het niet verder leidt, niet verder raakt dan haar, haar niet bereikt dan om haar heen, als het niet begint dan voor haar, zich slechts voltooit wanneer zij vertrekt, als het haar buigt als een spoor naar haar schik dan maar het zand naar haar.
[pagina 144]
Naklank Houd het aan. Bewaar wat volgt uit haar. Vul haar tijd met de afwezigheid die nablijft als zand in een vorm, als mos in een naam, als ruis na een stem.