|
| |
| |
| |
Guido de Bruyn
Tuinman van Tenochtitlan.
1.
Ik was in Mexico en zag de maagd.
Midden het geraas en in het blinde
Niet de reine, goedertierene
van suikergoed, maar de echt-en-techtige,
lichtjes blozende maagd van Guadalupe.
Hoe zij uit de chaos rondom haar
een man koos uit het volk - een spuwer
van vuur - die haar terstond terwille was.
(Dat wil zeggen: ik zag de spuwer
en de maagd elkander kussen,
midden in het oog van de orkaan).
Hij bevlamde haar terplekke
nafta mengde zich met wierook en
sissen deed haar stralenkrans, haar
Welnee, het werd niet stil, het licht
versprong en zij verzwond.
Zij, de maagd, werd reine wederom
en goedertieren, en samen met de spuwer
in het geraas en in het blinde.
Ik keek nog achterom, tot
| |
| |
2.
verlies, want het bekken speelt
me parten en de wenkbrauwen
van Frida. Hoe zij hier, niet eens
in het geheim, de pas bijhield
Terwijl haar man ballonnen
schilderde, zijn buik vol walvisvet
| |
| |
3.
Een huis waarvan de gevel
De jacaranda liegt niet, liefste:
paars is niet de kleur van woede hier
mijn oude zwaluw, ver over de verre,
was zij maar ter plekke daar
kon ik het maar mooier maken
| |
| |
4.
Estudio Rivera
is niet macaber, maar een sinjeurtje
van papier, een kindervriend, een nonkel
Vrolijke, vrolijke vrienden:
skelet na skelet werd in deze tombe
van een schilder bijgezet.
gezelligheid in, jazeker.
Huiver, zeggen zij, voor de dood
| |
| |
5.
Het landschap in Cacaxtla
heeft geen fresco nodig, het is
te wijd en zijd, te bezig voor
pigment en kras in natte kalk.
over het schavot van armoe
in de bergen. In kloven en alkoven
stappen zij, in grijsdom van andante,
poverte. Een ezel en een man,
even bezig als het landschap,
elke dag een beetje van altijd.
| |
| |
6.
Plaza de Santo Domingo
(Ik laat mijn analfabet van liefde
tikken op het zondagsplein. We zitten
in de schaduw en ik drink).
Ziet ge señor, hier schieten mijn handen
tekort - behalve in de smidse
en tussen de lakens ja, in het voorgeborgte
van mijn vrouw - maar schrijf dat
Vrouwen houden van geheim.
De aanhef moet voorzichtig zijn, voor
mijn part een standaard-liefdesbrief gelijk.
Vergelijk haar gezicht misschien
met het aanschijn van de Maagd, of
Om het even: in het midden wil ik het
brutaler hebben, een beeld
dat haar billen moet omvatten,
iets breeds in elk geval, iets dat ons
nadien naar adem zal doen happen, en
om af te ronden iets lieftalligs,
iets dichterlijks desnoods,
schrijf maar dat ik nu al smacht
naar de papaya's van haar borsten,
geen fruitmetaforen van de bijbel
in mijn brief, ik wil niet dat ze denkt
dat ik dit alles zelf verzonnen heb, hier,
in de schaduw van het zondagsplein,
met mijn limonadeglas vol pulque - van
die veel te goede, zure - kom,
| |
| |
7.
Cortés, met zijn syphilis
en zwartgeverfde tanden, wist
met de charme van zijn dwang.
De eerste de beste slavin
zoog zijn pijp van zilver uit
(wie zijn schepen achter zich
verbrandt, blijft aan land)
Op puin liet hij de indianen
bouwen, hij, de nepgod der Tolteken,
(verdeel en heers, en geur
met de glorie van verval)
als tuinman van Tenochtitlan,
| |
| |
8. Teotihuacan
Laat ons tenslotte spreken
met de dichter, waar hij zegt:
‘op de piramide van de zon
Laat ons boe roepen, driewerf
boe, met luider stemme ja,
tegen alle katholieke poëzie,
tegen alle goede moordenaars
mantel van de liefde over alles heen geworpen,
over elk bloedend gat waaruit een hart
getrokken werd: sskrsslzszllfsjtzkktsssztk!
Zo lang ongeveer, zo kort
moet het hebben geklonken
duizend maal duizend malen
op de piramide van de zon.
zal altijd onoirbaar blijven.
Straks is er tijd voor kaartjes schrijven.
Laat ons nu de weg der doden gaan.
Gelukkig is hij minder hoog,
| |
| |
| |
| |
| |
| |
| |
| |
| |
| |
| |
| |
|
|
Auteursrechtelijk beschermd
