De Brakke Hond. Jaargang 10

Charles Ducale
Eucharistie

Zijn komst is verwacht, als steeds.
De vrouw heeft het maal bereid.
Hij neemt het en eet: het vlees
gewillig tot snelle hap herleid.

[p. 42]

 

Zij nemen geen woord in de mond:

 

hij spreekt onverstaanbaar over de drank,

 

zij kijkt naar het gezicht in het bord.

 

De gebaren liggen voor de hand.

 

 

 

Daarop trekt hij zich terug. Dit leven

 

moet in de brede maat van het vers -

 

verbond wordt verraad als het even

 

kan. Hij schrijft met het grote besef,

 

 

 

beneden droogt de vrouw enkel het mes.