De Brakke Hond. Jaargang 9

[p. 45]

J.M.H Berckmans
Aantekening over De Mesmaecker Jean-Luc

Zuipen jong zuipen jong zuipen.

Jaja.

Hij weet het wel.

Hij zuipt zich nog eens kapot.

Vroeg of laat zuipt hij zich nog eens kapot.

Zoals zijn vader. Die ligt eronder. Onder de zoden. Nochtans een beer van een vent. Vijfenzestig is die geworden. Niet oud. En als hij zo blijft zuipen wordt hij zeker niet ouder. En binnenkort ligt hij er zelf ook onder. Als hij zo blijft zuipen. Hij weet het.

Maar ja. Kapot is kapot. Jaja. Kapot is kapot. Binnen tien jaar binnen twintig jaar binnen dertig jaar. Kapot gaat ge toch. Van 't zuipen of van iets anders. Of 't nu van 't zuipen komt of van iets anders. Kapot gaat ge toch. En als 't zo verder gaat gaat hij kapot van 't zuipen.

Maar maandag gaat hij naar een vereniging. Op zijn werk. Van mensen die hetzelfde probleem hebben. Zuipen. Altijd maar zuipen. En problemen. Altijd maar problemen. Jaja. Hij heeft problemen. Hij geeft dat graag toe. Hij heeft veel problemen. Meer dan gij denkt. Ik weet dat gij ook problemen hebt maar ik denk dat hij meer problemen heeft dan gij. En niet alleen van dat zuipen. Andere problemen. Jaja. Andere problemen. Welke problemen. Als hij dat allemaal moest vertellen zat hij hier morgenvroeg nog. Hij weet dat hij hier gerust tot morgenvroeg mag blijven zitten maar hij gaat daar nu toch niet over beginnen. Over al zijn problemen.

Hij zou al zijn problemen eens aan iemand moeten kunnen vertellen. Maar hij kan zijn problemen niet vertellen. Hij kan het niet. Hij heeft het al geprobeerd en hij kan het niet. Hij is al eens bij iemand geweest. Een vrouw. In Mechelen. Vriendelijke vrouw. Dat wel. Daar niet van. Heel vriendelijk. En toch kon hij haar zijn problemen niet vertellen. Ze zei als ge me uw problemen niet kunt vertellen kan ik u ook niet helpen en

[p. 46]

daarmee heeft ze hem niet kunnen helpen. Ze heeft hem wel druppeltjes voorgeschreven die hij elke dag moet innemen en waar hij rustig van blijft. Valeriaan of zoiets. En Revitalose neemt hij ook. Om lichamelijk fit te blijven.

En als hij morgen kapot gaat in zijn bed en hij wordt niet meer wakker dan vindt hij dat een schone dood. Maar niet van afzien afzien afzien. Afzien wil hij niet. Als hij moet afzien maakt hij er nog liever een einde aan. Hoe hij dat gaat doen. Dat weet hij niet maar een einde maakt hij eraan. Hij weet niet hoe maar het zal toch gebeuren. Als hij echt moet afzien maakt hij er een einde aan. Pijn hebben tot ge krepeert. Dat is afzien. En hij wil niet afzien. Afzien wil hij niet. Hij heeft al mensen zien kreperen van de pijn. Die zijn dood. Kreperen van de pijn. Afzien. En zat jong. Zat dat hij is. Zat. Pas op. Onderschat hem niet. Hij kan veel zuipen. Maar nu is hij zat. En beschaamd. Hier te zitten tegenover z'n beste vriend met zo'n stuk in z'n klosj. Zat. Jaja. Hij is zat. Dat geeft hij graag toe. Hij is zat. Zo zat als honderdduizend man. Zoals in dat plaatje van Katastroof dat Etienne 's zaterdags 's avonds altijd wil horen als Jantje draait in café De Raaf. Niet dat Jean-Luc het met Etienne hoog op heeft. Vreemde mentaliteit. Geen kontakt.

En kontakt moet ge hebben. Kontakt is het allerbelangrijkste dat er bestaat. Als ge geen kontakt hebt zijt ge dood. Gij zult misschien denken dat ge 't beter weet maar kontakt hebt ge nodig. Zonder kontakt kunt ge niet bestaan. Met Jean-Marie heeft hij tenminste kontakt. Niet zo verschrikkelijk dikwijls maar toch elke week. Jean-Marie is Jean-Luc z'n beste vriend. Jean-Marie is een schrijver. Die heeft boeken geschreven. Gij weet dat misschien niet maar Jean-Marie z'n boeken zijn uitgegeven. En lezingen geeft Jean-Marie ook. Vorige week is Jean-Luc met Jean-Marie meegeweest naar een lezing en Jean-Luc vond het allemaal beestachtig plezant. Jean-Marie heeft aan Jean-Luc gevraagd of hij niet ook eens een lezing wil geven en hij heeft er eens heel lang en heel diep over nagedacht en hij heeft besloten om het toch maar niet te doen. Hij zou wel eens graag een lezing geven want hij heeft nog nooit een lezing

[p. 47]

gegeven maar zo op een podium gaan staan met een stuk papier en dan zomaar een lezing geven dat durft hij toch niet. En als ze lachen wat dan. Neenee. Geen lezing.

En zat dat hij is. Zie hem daar hangen te hangen want zitten te zitten kunt ge dat niet meer noemen. De Mesmaecker Jean-Luc. Zat. De zuipschuit van 't Zuid is weer zat. Gelijk gisteren en eergisteren en morgen en overmorgen. Maar wat wilt ge als ge zoveel problemen hebt.

Hij zou wat meer kontakt moeten kunnen hebben. Echt kontakt. Niet van schol en hoe is 't en de zon schijnt of 't regent. Echt diepmenselijk kontakt. Gelijk met Christine. Christine is Jean-Luc z'n nieuwe vriendin. Jean-Marie had gevraagd en hoe heet ze en Jean-Luc had gezegd Christine en Jean-Marie had gevraagd en hoe oud is ze en Jean-Luc had een foto laten zien en hij had gezegd wat denkt ge en Jean-Marie had gezegd zestig vijfenzestig en Jean-Luc was op z'n dikke teen getrapt want Christine is er maar achtendertig. Goed. Ze is misschien niet knap. Maar wat is knap. Jaja. Dat durft hij aan u vragen. Weet gij dat soms. Wat knap is. Gij weet dat ook niet. Ze is in alle geval sympathiek en dat is het belangrijkste. En dat ze een goede mentaliteit heeft en dat hij er echt diepmenselijk kontakt mee heeft. Ze kent hem nu veertien dagen en ze heeft hem al een gouden halsketting gekocht. Jean-Marie heeft gezegd dat ze denkt van die heeft een vaste job en een fatsoenlijk loon dus vastpakken en bijhouden maar Jean-Luc denkt dat Jean-Marie dat maar gezegd heeft om te lachen. Jean-Marie zegt zo dikwijls dingen om te lachen die hij niet echt meent. Zoals dat Jean-Luc een sukkelaar is. Hij moet toegeven dat hij zuipt en dat hij heel veel problemen heeft maar een sukkelaar zou hij zichzelf niet noemen.

En hij vogelt zo graag. Vogelen vindt hij het plezantste wat er is. OK. Het duurt maar een paar minuten maar toch is vogelen het plezantste wat er is. En Christine kan goed vogelen. Niet moeilijk. Zestien jaar getrouwd geweest. Dan kunt ge wel vogelen als ge zestien jaar getrouwd geweest zijt. Jean-Luc kan ook goed vogelen. Drie vier keer na elkaar kan Jean-Luc

[p. 48]

vogelen. Geen probleem. En hij verstaat niet waarom Jean-Marie vogelen niet interessant vindt. Maar ja. Jean-Marie vindt andere dingen interessant dan vogelen en vogelen vindt hij sowieso niet plezant. Jean-Marie moet van de wijven niks hebben zegt hij. Niet dat hij voor de venten is. Dat nu ook weer niet. In De Raaf dachten ze vroeger dat de rosse en Jean-Luc een koppel waren. Die dachten dat. Vorige week hebben ze de rosse losgelaten. Ze zijn tot de vaststelling gekomen dat hij niet meer krankzinnig is en ze hebben hem gelost. Stel u dat maar eens voor. Een krankzinnige archeoloog. Zevenentwintig jaar. Ook veel problemen. Maar wel een redelijke mentaliteit. Redelijk zegt Jean-Luc want zo fantastisch is de mentaliteit van de rosse nu ook weer niet. Hij moet Jean-Luc trouwens nog altijd duizend ballen. Dat is nu al een jaar dat Jean-Luc achter die duizend ballen zaagt en hij ziet ze maar niet terug. En aan Jean-Marie moet de rosse ook nog altijd duizend ballen en de ziekenkas betaalt maar niet omdat de rosse z'n papieren niet in orde zijn maar nu is de rosse interim in een magazijn aan 't werken en dus komt het er binnenkort misschien eindelijk toch eens van.

En zat dat hij is. Zat. Zo zat als Jean-Luc zijt gij nog nooit geweest. En gij moet trouwens niet te hoog van de toren blazen. Gij denkt dat Jean-Luc misschien een of ander verschrikkelijk geheim heeft. Dat hij ooit met z'n meter negentig en z'n honderdentien kilo en z'n twintig ton tandplak en z'n progressieve muziek en z'n snor en z'n kontakt en z'n problemen en z'n mentaliteit iemand verpletterd heeft en dat hij vluchtmisdrijf gepleegd heeft. Jaja. Gij kunt daar eens mee lachen. Maar Jean-Luc kan daar niet mee lachen. Jaja. Hij heeft een geheim. En dat geheim kan hij aan niemand vertellen. Hij is in Mechelen al eens bij een therapeut geweest om over zijn geheim te praten maar hij kon er niet over praten. Hij kan het zelfs tegen de rosse of tegen Jean-Marie niet zeggen. Het is iets dat heel diep zit en dat gebeurd is in zijn jeugd maar wat het juist is heeft hij nog nooit tegen iemand kunnen zeggen. En gij lacht daar mee. Jaja. Lacht gij daar maar mee. Ik ken u wel. Gij zijt de onnozelaars

[p. 49]

die de kroegen en de supermarkten en de banken en de kantoren en de fabrieken en de bouwwerven bevolken. Dat zijt gij. Gij denkt dat ge beter zijt dan Jean-Luc maar gij denkt dat maar. Denk al op. Denk wat ge wilt. Maar denk niet dat Jean-Luc een kierewiet is. Jean-Luc is de normaalste mens die er bestaat. Dat heeft Jean-Marie gezegd en die kan het weten want die heeft vijf jaar in het zothuis gezeten.

En zat dat Jean-Luc weer is. Dat is nu niet voor 't een of 't ander maar dat kan nu toch echt niet meer. Die kan niet meer staan of lopen. Die moeten ze zometeen naar huis dragen. Of in een taxi duwen zoals die keer dat ze met de rosse en Jean-Marie bij Jean-Marie z'n vader vol-au-vent en konijnebillen gaan eten zijn. Toen heeft Jean-Marie Jean-Luc in een taxi moeten duwen. Echt waar. Van de Schulstraat naar de Lemméstraat. En nu is het weer zo ver. Die weet niet eens meer op welke planeet hij zich bevindt. Hoe moet dat aflopen. Hoe moet dat eindigen. Hij zuipt zich nog eens kapot.

Maar ja.

Kapot is kapot.

Gedaan is gedaan.

Jaja.

*****

Neenee. Jean-Marie moet ook niet te veel praat verkopen. Jean-Marie kan wel zeggen dat Jean-Luc een zuipschuit en een sukkelaar is maar hoe lang is het misschien geleden dat ze Jean-Marie met z'n klikken en z'n klakken uit De Hoeve gesmeten hebben. Dat is nog niet zo lang geleden. Dat was in Februari of in Maart. En nu is het Juni. Hij was zo zat dat ze 'm met z'n klikken en z'n klakken hebben buiten gesmeten. En hij maar staan te kullen van dat hij een bekende schrijver is en dat hij naar Humo en naar De Morgen zou schrijven maar hij kwam toch maar schoon niet terug binnen. Ze zijn dan maar in de frituur tegenover De Hoeve gaan zitten en van daaruit hebben ze een taxi gebeld en met de taxi zijn ze dan van Wommelgem naar

[p. 50]

[advertentie]

[p. 51]

't stad gereden en dan zijn ze in de Jean-Jacques nog verder gaan hijsen en daarna zijn ze nog een pitta gaan eten in de Pitta House en daarna zijn ze met de taxi naar Jean-Marie z'n appartement gereden en de taxichauffeur wou Jean-Marie eerst niet meenemen omdat hij bang was dat Jean-Marie z'n taxi zou onderkotsen maar ze geraakten zonder kleerscheuren thuis en het was half tien 's morgens en Jean-Luc heeft nog tot twaalf uur bij Jean-Marie op de canapé liggen ronken en toen is hij naar 't stad gezwalpt en is hij in de Valentijn in de Anneesensstraat nog biefstuk friet gaan eten en om twee uur was hij terug thuis en is hij in z'n nest gekropen want hij had zelf ook een ongelooflijke streep op en hij heeft geslapen tot 's anderendaags 's morgens en Jean-Marie moest diezelfde avond nota bene een lezing geven in Leuven. Hoe die in Leuven geraakt is weet Jean-Luc ook niet. Neenee. Jean-Marie moet niet te veel zeggen. Die heeft zelf ook problemen genoeg. En Jean-Marie zal dat wel zeggen dat hij van de wijven niks moet hebben en dat Jean-Luc een onnozelaar is omdat Jean-Luc altijd maar op zoek is naar een wijf en nog een wijf en nog een wijf. Jean-Marie zal dat wel zeggen. Maar hij zou zelf graag genoeg een wijf hebben. Dat weet Jean-Luc goed genoeg dat Jean-Marie zelf graag genoeg een wijf zou hebben. Een wijf met borsten en billen en een kut en kont. Gelijk Christine. Die heeft tenminste borsten en billen en een kut en een kont. En een fantastische mentaliteit. Ze heeft natuurlijk wel vier kinderen. En niet van de gemakkelijkste. Ge moet die soms eens bezig horen. Wat daar allemaal uitkomt. Maar Jean-Luc heeft een goed kontakt met Christine haar kinderen en ze hebben hem geaccepteerd en Jean-Luc is al blij want daar had hij het ergste voor gevreesd. Dat die kinderen hem niet zouden accepteren. Neenee. Daar heeft hij geen problemen mee. En met Christine al helemaal niet. Wel al eens een woord natuurlijk. Maar nooit echte ruzie. Jean-Luc is geen ruziemaker. Hij is misschien een zuipschuit en hij is misschien zat maar ge moet niet denken dat hij een ruziemaker is. Natuurlijk. Als ze 'm op z'n paard zetten zal hij antwoorden. Ge moet nu ook weer niet denken dat Jean-Luc een onnozele does is. Neenee. Hij kan z'n

[p. 52]

mannetje staan. Ge moet niet proberen van Jean-Luc in 't zak te zetten of met z'n kloten te rammelen want dat pakt niet. Neenee. Maak u maar niet ongerust. Met Christine is alles koek en ei. Hij zit meer in Buggenhout dan in Antwerpen de laatste tijd en ze kookt en ze wast en ze plast en ze strijkt voor hem en hij geeft toe dat hij elke week drie zakken lost maar ja. Wat kan hij anders doen dan een paar zakken lossen. Een paar zakken maken de zaak niet. Hij geeft toe dat hij maar eerste lader is bij de spoorwegen en dat hij wagons moet laden en lossen en dat hij de perronborden moet kalken en dat hij de wissels moet smeren en dat hij al eens het onkruid moet wieden in het plantsoen van het station van Kapellen op den Bos en dat hij al eens de w.c.'s moet kuisen in het station van Mechelen en Jean-Marie zal wel een schrijver zijn en de rosse zal wel een archeoloog zijn en Jean-Luc maar eerste lader bij de spoorwegen maar hij heeft toch maar ferm veertig vijfenveertig zakken in de maand en daar kunnen de rosse en Jean-Marie eens ferm aan rieken en dus maakt het feitelijk niet eens zoveel uit dat hij elke week drie zakken lost aan Christine. Christine heeft het zo al niet breed. Christine dopt. Gij denkt misschien de dop en kindergeld voor vier kinderen en alimentatie van haar ex dat zal toch wel goed oplopen maar onderhoud maar eens een kot en vier kinderen van twintigduizend frank dop en twintigduizend frank kindergeld en tienduizend frank alimentatie. Gij denkt misschien van die heeft het godverdomme goed breed maar gij denkt dat maar. Gij hebt geen vier kinderen. Neenee. Gij hebt zeker geen vier kinderen. Ik weet niet hoeveel kinderen gij hebt maar zeker geen vier. En ge moet niet vergeten dat Christine ook nog eens een auto moet onderhouden. Ik weet niet of gij een auto hebt en of gij weet wat dat kost maar dat is een dure affaire een auto. Maar ja. In een gat als Buggenhout kunt ge bijna niet zonder auto. Het minste dat ge fatsoenlijke boodschappen wilt doen moet ge al naar Dendermonde. In Dendermonde hebben ze tenminste een Aldi en een Grand Bazar en in Buggenhout hebben ze alleen een kruidenier. En om uit te gaan moet ge ook al naar Dendermonde of naar Mechelen of naar Aalst. En Christine gaat graag

[p. 53]

uit en Jean-Luc gaat ook graag uit en dus schuimen ze in 't weekend alle dancings van de streek af en dan blijven ze hangen tot vier vijf uur en dan rijden ze naar huis en dan kruipen ze in bed en dan vogelen ze. Altijd vogelen. Jaja. Vogelen. Lacht gij daar maar mee. En laat Jean-Marie daar ook maar mee lachen. Zonder te vogelen kunt ge niet leven. Als ge niet op tijd vogelt gaat ge kapot. Dan hoopt alles zich op. Dan hebt ge geen uitlaatklep. Jean-Luc zegt het. Ge moet kunnen vogelen of ge wordt niet goed. Neenee. Alles is dik in orde en Jean-Luc is best tevreden met de gang van zaken. Alleen zou hij dringend wat minder moeten beginnen zuipen. Christine heeft er al een paar keer op gereklameerd. Ze heeft gezegd van als Jean-Luc zo blijft zuipen dat ze 't dan misschien op de lange duur niet meer zal zien zitten en Jean-Luc schijt bijna in z'n broek van de schrik van Christine te verliezen. Want hij ziet haar graag. Hij ziet haar doodgraag. Hij ziet haar verschrikkelijk graag. Hij moet toegeven dat hij al een ongelooflijke reeks wijven graag gezien heeft maar Christine ziet hij toch wel heel graag. En Jean-Luc wil Christine niet verliezen. Wat het moet worden op lange termijn weet Jean-Luc ook niet maar hij kent haar nu toch al zeven weken en het blijft toch uitstekend marcheren. Zodus. Maar soms begint er iets aan Jean-Luc te knagen. Dan weet hij het niet meer. Of hij niet beter af is alleen. Gelijk Jean-Marie en de rosse. Van niemand geen last. Gaan en staan waar ge wilt en doen en laten wat ge wilt. Af en toe een wijf aan de haak slaan in Den Ossepoot of in de Marmite en eens goed vogelen en misschien dat het dan veertien dagen of drie weken duurt en dan gedaan maar ge kunt het toch maar goed gehad hebben al is het niet voor het leven of voor twintig jaar. Ik weet niet wat gij daarvan denkt maar Jean-Luc vindt dat ge niet te veel moet overdrijven met die dingen. Jean-Luc heeft wel graag een wijf en hij vogelt wel graag maar echt nodig is een vaste relatie nu ook weer niet. Enfin. Misschien wel. Hij weet het niet. Hij weet niets meer. Hij is weer zo zat als honderdduizend man en hij hangt met Jean-Marie aan de tapkast van café De Raaf en Jean-Marie heeft z'n bandopnemertje opgezet zonder dat Jean-

[p. 54]

Luc het weet en die zit zich natuurlijk te verkneukelen in Jean-Luc z'n zattigheid en die twee gaan bijlange nog niet naar huis want zolang de lepel in de rijstpap staat en overal waar de meisjes zijn daar is het bal en momenteel is het bal in Jean-Luc z'n kop en hoe die morgenvroeg om twaalf uur in Buggenhout moet geraken weet Jean-Marie ook niet. Neenee.

*****

Jaja. Al goed dat Jean-Luc toen in December in z'n kot was of de rosse was definitief naar de bom geweest. Die had ter plaatse zijn kaas gelaten. En dus moet de rosse niet te veel zagen en niet te veel zeveren. Als Jean-Luc niet in vliegende vitesse naar café De Raaf gespurt was om de honderd te bellen dan had de rosse het niet overleefd. Gelijk die daar aangestoten kwam. Hij zag er uit gelijk een landloper en het schuim stond op z'n lippen. Niet moeilijk. Die z'n ontbijt was sangria. Die z'n middageten was sangria. Die z'n avondeten was sangria. Niet moeilijk dat ge dan naar de bom gaat. Jean-Luc had de rosse afgekapt op z'n canapé en was naar café De Raaf gelopen om de ambulance te bellen en binnen de vijf minuten stond ze voor de deur en ze hebben de rosse opgeladen en hem naar Vincentius gebracht. Dat zal het dichtste bij geweest zijn. Op Vincentius hebben ze 'm op intensieve zorgen gelegd en hij hing vast aan baxters en toestellen en Jean-Marie was hem 's anderendaags gaan bezoeken en de rosse zat in een zetel en toen hij Jean-Marie zag aankomen vloog hij recht en patat de hele santeboetiek en de baxters en de toestellen de grond op en de rosse heeft nogal naar z'n vijs gehad. Na grondig onderzoek zijn ze tot de vaststelling gekomen dat de rosse niet goed snik was en ze hebben hem voor zes weken op de gesloten afdeling gezwierd en daarna vloog hij voor vier maanden naar Medister in Ekeren of Kapellen of Hoogboom of hoe heet dat daar juist en Jean-Luc en Jean-Marie en Jean-Marie z'n vader gingen hem elke zaterdag bezoeken en dan gingen ze samen iets drinken in café Oud Antwerpen en iedereen gaf een rondje behalve de rosse

[p. 55]

omdat hij geen geld had doordat z'n papieren van de ziekenkas niet in orde waren maar nu is hij er weer helemaal bovenop en hij zuipt niet meer en hij is interim aan 't werken in een magazijn in Schilde en naar 't schijnt zouden ze van plan zijn om hem vast in dienst te nemen. Misschien dat Jean-Luc en Jean-Marie nu eindelijk hun duizend ballen eens gaan terugzien. Jaja. Jean-Luc en Jean-Marie hadden de rosse duizend ballen geleend. Jean-Marie kan het niet bommen maar Jean-Luc zou z'n duizend ballen toch graag terug hebben. Duizend ballen is niet echt veel maar juist is juist. En Jean-Luc is een Piet Juist. Alhoewel. Piet Juist. Het is gewoon niet meer te tellen gewoon hoe dikwijls Jean-Luc de rosse en Jean-Marie al heeft laten plakken. Gij vindt dat misschien normaal maar de rosse en Jean-Marie vinden dat absoluut niet normaal dat ge met Jean-Luc iets afspreekt en dat Jean-Luc niet komt opdagen. Of twee uur te laat. Of 's anderendaags. Dat vinden de rosse en Jean-Marie niet normaal en Jean-Luc klaarblijkelijk wel. Ze hebben er al mee gedreigd van Jean-Luc uit te sluiten en tegen de rosse heeft Jean-Luc onnozele kloot gezegd maar van Jean-Marie is hij bang want Jean-Marie is z'n beste vriend en hij is bang om Jean-Marie te verliezen. Jaja. En Jean-Marie heeft gezegd wanneer brengt ge die fameuze Christine nu eindelijk eens mee en Jean-Luc heeft gezegd dat ze over drie weken met haar vriendinnen naar Antwerpen komt om naar de sinksenfoor te gaan en dat Jean-Marie dan maar moet mee gaan en dat hij misschien nog één van Christine haar vriendinnen aan de haak kan slaan ook maar Jean-Marie heeft gezegd dat hij zich niet voor de wijven interesseert en dat hij wel andere zorgen aan z'n kop heeft dan de wijven maar Jean-Luc heeft gezegd dat Jean-Marie dat zo maar zegt want dat Jean-Marie nota bene gisterenavond nog geprobeerd heeft om die krankzinnige Anita te versieren en Jean-Marie moet niet zeggen dat het niet waar is want Jean-Luc was er zelf bij en hij heeft alles gezien. En Jean-Marie is op z'n teut gegaan en het werd niks met die Anita en op den duur was Etienne er mee weg. Vreemde mentaliteit die Etienne. Geen kontakt. En die Anita is per slot van rekening

[p. 56]

maar een half hoertje. Niks voor Jean-Luc. Jean-Luc heeft een braaf meisje nodig. Gelijk Christine. Christine is een braaf meisje. Die wast en die plast en die kookt en die strijkt voor hem. En die vogelt gelijk de besten. Maar toch. Alleen is ook niet slecht. Alleen doet ge gewoon uw goesting gewoon. Ge moet naar niemand niet zien. Kijk maar naar Jean-Marie. Die leeft gelijk God in Frankrijk. Die moet niet eens gaan werken. Die leeft van z'n geld. De minister van kultuur heeft Jean-Marie driehonderdduizend knotsen gegeven. Om een boek te schrijven. Jaja. Driehonderdduizend knotsen. Gij weet dat misschien niet want gij weet nergens niks van maar sommige schrijvers hebben vorig jaar driehonderdduizend knotsen gekregen om in peis en vree een boek te schrijven en Jean-Marie was daar bij. Jean-Luc heeft al eens een boek van Jean-Marie gelezen en hij vond het gewoon af gewoon. Gewoon af. Dat verstaat ge tenminste. Dat is niet moeilijk of ingewikkeld of onbegrijpelijk of zo. Dat is gewoon heel simpel gewoon. En Jean-Luc vindt Jean-Marie een toffe gast. Daar heeft hij tenminste kontakt mee. Daar kan hij tenminste mee babbelen. Over alles babbelt Jean-Luc met Jean-Marie. Over alles. Dag en nacht verschil met de rosse. Met de rosse kunt ge feitelijk over niks babbelen. Tegen de rosse kunt ge zeggen wat ge wilt. De rosse zit daar maar te zitten en te zwijgen. De rosse moet trouwens niet te hoog van de toren blazen. Die moet zeker en vast niet komen vertellen dat hij Jean-Luc gaat uitsluiten want als de rosse niet oppast sluit Jean-Luc de rosse uit. Dat is wat anders. Jaja. Jean-Marie is Jean-Luc z'n beste vriend. In café De Raaf leren kennen. Op een keer zat Jean-Luc met de rosse in café De Raaf en Jean-Marie kwam binnengestoten met z'n legerjasje en z'n klak en Jean-Luc had gezegd wat is dat voor een rare kwiet en de rosse had gezegd dat is een vriend van mij dat is een schrijver en Jean-Marie was mee aan hun tafeltje komen zitten en zo waren ze aan de klap geraakt. Dat was in de tijd dat Jean-Marie katastrofaal veel zoop omdat z'n vrouw het afgebold was maar nu zuipt hij niet meer. En dat kunt ge van Jean-Luc niet beweren. Jean-Luc zuipt zich nog eens een ongeluk. En als hij zo

[p. 57]

blijft zuipen zal Christine hem zeker en vast uitsluiten. Dat heeft ze vorige keer nog gezegd. Ze hadden eerst wat gevogeld en daarna had Christine gezegd dat ze Jean-Luc heel graag zag maar dat ze er over dacht van hem uit te sluiten als hij zo blijft zuipen. En daar kon Jean-Luc niks op zeggen natuurlijk. Als hij in Buggenhout bij Christine is houdt hij zich nog wat in maar als hij in Antwerpen is of als hij na 't werk nog iets gaat drinken met kollega's dan heeft hij prijs. Vorige week hebben z'n kollega's hem in Mechelen op de trein moeten duwen en op een of andere manier is hij er in geslaagd om in Antwerpen weer af te stappen en toen heeft hij z'n kazak vergeten op de trein. Jaja. Z'n kazak. Gij lacht daar mee. Lacht gij daar maar mee. Hij was z'n kazak vergeten en 's anderendaags bleek z'n kazak bij de verloren voorwerpen in Brussel Noord te staan en hij naar Brussel Noord en daarna naar Schaarbeek en toen z'n moeder z'n kop zag begon ze 'm uit te schelden en Jean-Luc zei jaja ik weet het maar ik heb veel problemen en veel te weinig kontakt. Feitelijk heeft hij alleen kontakt met Jean-Marie en met Christine. En feitelijk voelt hij zich alleen maar goed als hij een pint op heeft. Als hij een pint op heeft is alles in orde. Dan is alles precies rozengeur en maneschijn. Maar als hij twintig pinten op heeft. Als hij dertig pinten op heeft. Als hij veertig pinten op heeft. Of als hij vijftig pinten op heeft. Want dat gebeurt dat hij vijftig pinten op heeft. Dat hij om twee uur 's middags vertrekt en dat hij 's anderendaags om tien uur 's avonds thuiskomt. Gelijk die keer dat hij met de rosse en Jean-Marie bij Jean-Marie z'n vader vol-au-vent en konijnebillen was gaan eten. Toen was hij strontzat bij Jean-Marie binnengestoten en de rosse zat er en Jean-Marie zat er en Veerle en Fred en Laurent en die troela waarvan ik de naam niet meer weet. Die hebben zich met Jean-Luc een breuk gelachen. Die kwamen gewoon niet meer bij gewoon. En Jean-Luc was in huilen uitgebarsten. En hij wou per se dat Jean-Marie I started a Joke van de Bee Gees opzette. I started a Joke is Jean-Luc z'n lievelingsplaat. I started a joke zei Jean-Luc. Het is nog waar ook. I started a joke. En daarna was hij beginnen huilen en beginnen zeveren over z'n problemen en

[p. 58]

z'n geheim en zo voort en zo verder. Dat was in de tijd van voor Christine. Dat moet ergens in Maart geweest zijn. De rosse had verlof gekregen uit het zothuis. Enfin. Het draaide er op uit dat Jean-Marie een taxi belde en dat Jean-Luc met de taxi van de Schulstraat naar de Lemméstraat reed. Later op de avond kwam hij weer op z'n plooi en werd het toch nog een gezellige bedoening. Jaja. Gezelligheid. Warmte. Affektie. Genegenheid. Vriendschap. Dat is alles wat Jean-Luc nodig heeft. Als ge dat niet hebt zijt ge eenzaam. Gij zult misschien zeggen dat geld ook heel belangrijk is maar voor Jean-Luc is geld niet zo belangrijk als gezelligheid en warmte en affektie en genegenheid en vriendschap. Geld is gemakkelijk maar geld maakt niet gelukkig en Jean-Luc is tevreden met z'n veertig vijfenveertig zakken. Hangt er van af welke diensten hij heeft. Als ge de hele maand met de dag staat maakt dat heel wat verschil tegen dat ge de hele maand met de nacht staat. Jean-Luc heeft vroeger zes jaar met de nacht gestaan. Jaja. Toen hij met Suzanne getrouwd was. Een kruis over Suzanne. Suzanne was niet gelukkig met hem en hij was niet gelukkig met Suzanne en dus zijn ze naar de notaris geweest en zijn ze gescheiden met wederzijdse toestemming en Suzanne heeft hem uitgekocht voor het huis en Jean-Luc is in de Mozartstraat gaan wonen.

Zevenduizendtweehonderd betaalt hij daar. Dat is niet veel maar het appartement is ook niet veel. Een kleine living en een kleine keuken en een kleine slaapkamer. Juist groot genoeg om in te ademen zonder dat ge stikt van de stank van uw eigen adem. Als ge dan Christine haar huis ziet. Ik weet niet in wat voor een huis dat gij woont maar Christine haar huis. Dat moest ge eens zien. Dat is nogal een kast. Jaja. I started a Joke. En Will Tura. Will Tura vindt Jean-Luc ook gewoon af gewoon. Hij is al verschillende keren naar een optreden van Will Tura geweest en die vent is gewoon niet te schatten gewoon. Die gaat nu al dertig jaar mee en die blijft de beste. Eenzaam zonder jou. Heimwee naar huis. Linda. Alles. Enfin. Noem maar op. Dat is gewoon allemaal even goed gewoon. Ongelooflijk is dat. Nogal wat anders dan die progressieve muziek die Jean-Marie altijd

[p. 59]

speelt. Jean-Marie speelt altijd progressieve muziek en dat hoort Jean-Luc niet graag. Daar kunt ge niks van maken. Dat is alleen maar lawaai. Dat is niet romantisch. En Jean-Luc hoort graag romantische muziek. Tom Jones. Engelbert Humperdinck. Malcolm Roberts. Love is all Green green Grass of home. Please release me. Dat hoort Jean-Luc allemaal graag. Daar kunt ge tenminste nog een slow op dansen. En een slow is het liefste wat hij danst. Swingen kan hij ook wel en het liefste wat Christine doet is swingen maar Christine kent wel drie of vier kruisingen en Jean-Luc kan maar één kruising en slowen is gewoon veel plezanter gewoon dan kunt ge uw borstkas tegen de tetten van de vrouw drukken en uw banaan tegen haar kut. Jaja. Uw banaan. Lacht gij daar maar mee. Gij lacht met alles. Lacht maar. Wie laatst lacht best lacht. Jaja. Hij is de bruine man in het bruine pak en het bruine hemd en de bruine broek en de bruine onderbroek en de bruine sokken en de bruine schoenen. Hij leidt een bruin bestaan in een bruine stad. Hij heeft een bruine job en een bruin inkomen en een bruine vriendin en een bruine droom. Hij droomt van een beter bestaan. Nooit meer eenzaam en nooit meer dorst. Nooit meer problemen en altijd kontakt. Het leven een konstante epifanie. Het lijden voorbij en de dood overwonnen. Alle dagen spekulaas. Het hele jaar sinksenfoor. En altijd altijd altijd vogelen. Jaja.