De Brakke Hond. Jaargang 8

[p. 54]

Lieve de Boeck
Gedichten

Modern leven

Niet de grashalm,
niet de roos,
zeker niet de roos,
geen zon of ondergang,
maar draadloze telefoons,
feilloze IBM-machines
en binnenlopende teleteksten
ontroeren mij.

Niet van herders hou ik
maar van ingenieurs
met minimale storingen.

[p. 55]

2.

 

The future is female

 

 

 

Oh ja, feministisch

 

zo overtuigd

 

als ik dat ben.

 

Jouw sekse, liefste,

 

maken we zwierig

 

onmondig.

 

Met jullie koketteren we,

 

maar vrouwen hebben we lief

 

om hun intelligentie

 

én hun warme buiken.

 

Maar jij,

 

jij blijft toch bij me?

 

als een hoogst charmant

 

en typisch exemplaar,

 

mijn persoonlijk

 

één-bevolkt reservaatje,

 

een overlevende

 

van een sekse die ik later

 

(nu nog niet natuurlijk...)

 

liever uitgestorven zie.

 

Kijk, zo overtuigend

 

ben ik voor de vrouwen.

[p. 56]

Zus

 

Hilde en aantastbaar

 

was haar naam

 

en ook een vuurtoren

 

tussen onze lakens

 

met koude voeten

 

 

 

zij hielp me wakker worden,

 

de liefste, 's nachts

 

om varend schip te spelen

 

de golven waren altijd hoog

 

en wij, met onvoorziene averij,

 

werden dan maar zwarte vissen

 

in lang gezonken boten

 

 

 

's morgens zag ik roerloos

 

schelpjes naast me liggen

 

één groot en zeldzaam exemplaar

 

met zeewier tussen al haar tenen

 

 

 

mijn zus, mijn heimelijke pijn

 

twee drenkelingen in een heel jong bed

 

dat is de oude, nooit vergeten weelde.

[p. 57]

Heimwee

 

Wat ik niet meer gebruik

 

koester ik het hevigst

 

 

 

wat ik nooit begrepen heb

 

verklaar ik aan iedereen,

 

 

 

wie ik nooit bemind heb

 

heeft mijn hart,

 

 

 

wat ik nooit geschreven heb

 

lees ik iedereen voor,

 

 

 

waar ik nooit geweest ben,

 

wil ik terug naartoe.