De Boomgaard. Jaargang 2

[p. 694]

De pastorie.

Heel rustig ligt de pastorie
In koelen schâuw van linden.
Er danst een enk'le zonnestraal
Over de groene blinden;

En als de wind 't loover wiegt,
Of uit de linde een vogel vliegt,
Dan ruischt er om de pastorie
Een zoete melodie.

Daar buiten ligt de dooden-tuin
Met marmer-witte zerken,
Er staat in 't volle middaglicht
Een eenzaam man te werken;

Hij steekt de spade in den grond
En doet z' in 't zonlicht blinken,
Het diep gedolven zand is blond,
De zonne gaat al zinken.

En in het smalle kindergraf
Is stuivend goud-gewemel.
De graver wischt zijn voorhoofd af
En kijkt eens naar den hemel.

[p. 695]

 

Er drijft een wolkje wit voorbij,

 

De hemel is zoo diep en blij

 

En in de verre verte fluit

 

Een vogel alles uit.

 

 

 

Heel rustig ligt de pastorie

 

In schemering van linden,

 

De priester leest een litanie,

 

Een vrouwe sluit de blinden.

 

 

 

En als de wind 't loover wiegt

 

Of uit de linde een vogel vliegt,

 

Dan ruischt er om de pastorie

 

Een zoete melodie.

Nico Oosterbeek.