De Boomgaard. Jaargang 2

[p. 434]

Verzen

Fragment uit ‘Helena in AEgypte’
I.

Onvruchtbre zee! die, in uw purpren voren
Van schuim alléen saizoenlooze oogsten voestert,
Hoe hebt nu gij, hoe heeft nu úwe stormwind
Mijn hart bevrucht met weligst zaad der áarde...
Met euvel uit elk leven rijkst gewonnen:
Een nieuw herdenken van een oud verlangen!

Want al nachts sloome slapelooze uren,
Van ongenoode minne onverzadigd,
Beluisterde ik, het heet gelaat gelegerd
Ter bronzen peluw van man-minnaars schouder,
Met ooren scherper door de oode stilte,
Het langgerekte rollen van de branding
Waarmee de eersteling der voorjaarsstormen
Zijn moe geweld in de afgelegen kreeken
Van deze windbeschutte kusten breekt...
En nu ook, met het eerste morgengloren,
Het lustbezwangerd slaapvertrek ontvloden,
Ter steile rots, mijn telken nieuwen morgen
- Naar wien? naar waar? - getrouw betrokken uitkijk,
(Waar 'k wijd met moe gebaar van leege handen

[p. 435]

 

Dagdagelijks ter schoot van uw vernieling

 

Van leed voldragen en van lust voldongen

 

Ziels immer rijkelijker offerande) -

 

Zie ik 't smaragd der zeilbevlogen golven

 

Met grijzer schuimen grilliger gemarmerd

 

En speur, gesperd de trillende narinen,

 

Een geur van rottend zeewier en ik raad:

 

't Wordt Lente!...

II
Lied uit ‘Saül’

Enkel lust en luiten...
Lust en niets daar buiten...!

Zang en razernij...

Speel, o speel voor mij!

Ach om ziel en zinnen,
Heet dan dit beminnen

Dat uw mond verteert

Wat uw hart ontbeert?

In uw heete oogen
Glanst een kille logen

En uw koele wijn

Brandt me, als venijn!

Geerten Gossaert