De Boere-dans, of 't gezelschap na de mode
(1789)–Anoniem Boere-dans, of 't gezelschap na de mode, De–
AuteursrechtvrijStem: Laastmaal een Mof kwam in de Stad.
LAest een Moffin kwam in de Stad,
In 't zoete Amsteldam!
Gebragt hier met een Iutze Smak,
Zy keek en hieuw haer mal!
Maer zonder daer lang stil te staen,
Hoord hoe het met haer is gegaen?
Terstond, terstond, terstond.
Ging zy na een Besteedster toe,
En krygt aenstonds een Huur,
Maer Meisje hebje wel een Lief,
Ia zegt ze gants niet stuur.
Myn Vryer die is op de Vaert,
Al na Suriname voor Koksmaet,
Dat 's goet, dat 's goet, dat 's goed.
komen zy nu dan in haer Dienst,
Zy slaepen dan zeer schoon,
| |
[pagina 37]
| |
Al by de Heer, of by den Knegt;
Of anders by de Zoon,
Zy zyn in huis al schielyk voogt,
Zoo dat geen Amsterdammer doogt,
By haer, by haer, by haer.
Dan gaene zy met Mantels om,
Al na de Nieuwste zwier;
't Zy van Blaeuw Laken! ofte Stof,
Wat dunkt uw van dat dier?
Daer na zoo breekt de bommel uit,
Dan is 't heel spel verbruyt,
Met haer, met haer, met haer.
Want ziet daer komt zy in de Kraem,
En dat van een klyn Kind,
Om dat haer Heer dat heeft gedaen,
En haer zoo lief bemint;
Krygt zy een Minnedienst terstond,
Dat is voor deze Triene pront,
En goed, en goed, en goed.
Ik zy dan in een Minnendienst,
Het gaet die Kneuter wel;
Geen Meid mag haer dan spreeken eens,
Of te een Knegts-Gezel,
't Is voort, my lief is op de Zee,
Bedient hem van die slenters mee,
Wat goed, wat goed, wat goed.
Daer komt een Brief uit Tessel aen;
Verzoekt nu aen uw Heer:
Dat ik mag op de werf gaen,
Al was 't maer voor een keer!
Anders voor de Stuurman of Kaptyn,
Dan kan ik plaege groot en klyn,
En slaen, en slaen, en slaen.
Men trouwt al vast dan met malkaer,
| |
[pagina 38]
| |
Gaet kwazie winkel doen;
Van Koffi, Thee, of wel wat aers,
Of Sisse of Cattoen;
Men hout daer een stille winkel by,
Dan is de Man van werkke vry,
Ia vry, ja vry, ja vry.
De Kinderen na verloop van tyd,
Die speelen mee niet mis;
Se ontdekken wat haer Moeder zy,
En wie haer Vader is,
Dat zy van haer Geboorte recht,
Zyn schuldig een westphaelsche knegt,
Of Mof, of Mof, of Mof.
Zoo gaet het met dat groene goet,
Al binnen deze Stad;
Want zy gemeen zyn opgevoet,
Vergaeren hier de Schat,
Men is hier Iuffrouw na de trant,
Men heeft geloopen agter Land:
Om Brood, om Brood, om Brood.
Het vleyen dat haer eigen is,
Maekt Trien alom bemint,
Baert dat voor ons geen ergernis?
Geen Amsterdammer Kind,
Kan vleyen om bemind te zyn,
Maer dat kan doen een groene Tryn,
Zoo mooy, zoo mooy, zoo mooy.
Die eerlyk wil die kan zoo niet,
't Is eygen aen dat zoort;
Een ieder troost hem in 't verdriet,
En doet zoo als 't behoord,
Want 't end draegt eindelyk de last,
En daer is 't alles ook aen vast,
Gewis, gewis, gewis.
|
|