ken een waaier aan onderwerpen en genres: wetenschappen (astronomie, wiskunde, botanica, scheikunde en geneeskunde); literatuur (poëzie en grammatica); en islamitische wetenschappen als theologie, jurisprudentie en tijdrekening.
Veel van de manuscripten zijn in een lokaal Arabisch schrift gekalligrafeerd, sommige in archaïsche vormen van huidige talen als het Songhay, Tamasheq en Peulh. De wetenschappelijke teksten werden geïllustreerd met grafieken en diagrammen, de korans werden verlucht met bladgoud en azuur. Papier werd via Venetië en Granada uit het westen geïmporteerd. John Owen Hunwick, één van de eerste onderzoekers die rond het midden van de twintigste eeuw dit Afrikaanse boekenpatrimonium herontdekte en beschreef, kon watermerken in de manuscripten herleiden op hun herkomst uit Italië en Frankrijk.
De boeken werden intensief gebruikt, commentaren en marginalia werden in de loop van de tijd toegevoegd. Ze waren zeer kostbaar - in de kronieken van Timboektoe wordt de aankoop van een boek vaker vermeld dan de bouw of renovatie van een moskee. Op elke lijst van handelstransacties worden papier en boeken opgevoerd. Het kopiëren van geschriften bood studenten de mogelijkheid hun studie te financieren. In de zestiende eeuw was Timboektoe met meer dan tachtig bibliotheken het Parijs van de Afrikaanse islamitische wereld.
Auteursrechtelijk beschermd
