Het boek der psalmen, nevens de gezangen bij de Hervormde Kerk van Nederland in gebruik

nevens de gezangen bij de Hervormde Kerk van Nederland in gebruik

De 91. Psalm.

§1

Hij, die op Gods bescherming wacht,
Wordt door den hoogsten Koning
Beveiligd in den duistren nacht,
Beschaduwd in Gods wooning:
Dies noem ik God, zoo goed als groot
Voor hun, die op Hem bouwen,
Mijn' burg, mijn toevlugt in den nood,
Den God van mijn betrouwen.

§2

Hij zal uit 's vogelsvangers net
U veilig doen ontkomen:
Hij is het, die uw leven redt;
Gij hebt geen pest te schroomen:
Hij zal, in lijf- en zielgevaar,
U met zijn vleuglen dekken;
Zijn waarheid u ten beukelaar,
En ter rondas verstrekken.

§3

De schrik des nachts doet u niet vliên,
Waarvoor de boozen beeven;
Geen pijlen hoeft gij 's daags t'ontzien,
Die hevig om u zweeven.
De pest, met welk een' snellen spoed
Zij moog' in 't duistre waaren,
Noch 't streng verderf, dat 's middags woedt,
Zal uwe ziel vervaaren.

§4

Gij zult, aan d'een en d'andre hand,
Tienduizenden zien vallen;
Terwijl gij, in gerusten stand,
Bewaakt blijft boven allen.
Het dreigend leed vliegt u voorbij;
Alleenlijk zien uw oogen,
Hoe schriklijk 't loon der boozen zij,
Die d' Almagt niet verhoogen.
PAUZE.

§5

Ick steun op God, mijn' toeverlaat;
Dies heb ik niets te vreezen.
Wie God vertrouwt, dien deert geen kwaad:
Uw tent zal veilig weezen:
Hij zal zijn engelen gebiên,
Dat z' u op weg bevrijden:
Gij zult hen, in gevaaren, zien
Voor uw behoudnis strijden.

§6

Zij zullen u, Gods gunstgenoot,
Naar 's Hoogsten welbehagen,
Opdat gij aan geen' steen u stoot,
Op hunne handen draagen.
Gij zult op jonge leeuwen treên,
Op giftig' adders stappen;
En, door gevaar noch vreez' bestreên,
Den leeuw en draak vertrappen.

§7

Dewijl zijn ziel mij teêr bemint,
Dus laat God zelf zich hooren,
Heb ik voor hem, als voor mijn' vrind,
Een heilrijk lot beschooren:
Omdat hij mijnen

[fol. 54r]

 

naam erkent,

 

Zal hem mijn gunst verzellen;

 

Ik sal hem redden uit d' ellend',

 

En op een hoogte stellen.

§8

Hij zal, in alle ramp en pijn,
Tot mij om uitkomst zuchten,
En ik gestadig bij hem zijn,
In al zijn ongenugten:
't Gevaar zal ik hem doen ontvliên;
Zijn levensdagen rekken:
'k Zal hem mijn eer en heil doen zien,
En nooit mijn hulp onttrekken.