De Bloemendaler minnezangster

Liefde maakt alles zoet

De wijze gaat van zelven.

Al staat de wereld nog zoo lang,
Veel zaken gaan den ouden gang,

Wie zal dit breed ontvouwen? bis

Het knaapje vleit, het meisje zucht,
En na het eind der vrijensklucht,

Verlangt men om te trouwen.

Maar, Bruigom, hebt gij 't wel bedacht
Al is het meisje lief en zacht,

Ach 't juk der lieve vrouwen, bis.

Is toch hoe gaarn getorscht, een juk,
En knelt het ooit weg is 't geluk,

Weg is dan 't zoet van trouwen, bis.

[p. 15]

 

En welke bruid weet niets daarvan,

 

De knaap is zacht, maar ach, de man

 

Is niet steeds zacht te houën, b,

 

dat zucht de vrouw soms stil, soms luid:

 

Is dat de vreugd, die ik als bruid

 

Gehoopt heb met te trouwen?

 

 

 

Stapt vrolijk eigen woning in,

 

Houdt vrede en liefde in 't huisgezin,

 

dan zal 't u nooit berouwen, bis,

 

En juicht dan als gelukkig paar,

 

Nog over vijf- en twintig jaar,

 

Niets is zoo zoet als trouwen, bis.