Tot zijn vriendin.
NU corts quam Iupiter, ten is niet langh gheleden
Voorby mijn liefstes duer, op Priams soon ghereden,
Maer tot zijn ongheluck, zy in haer deure stont,
Daer door hy haestelijck wert met haer liefd' ghewont.
Hy was verwondert seer, hy is met haest gheloopen,
Nae Venus kint, en sprack, doet nu u Coocker oopen,
En neemt daer uyt een pijl, een pijl van gout gewracht,
En toont eens nae mijn wil, op Lelia u cracht.
Doet dat als ick in haer, zy in mijn liefde brande,
Dat zijt my weygren sou, het was mijn groote schande.
Als Venus kint dit hoord' hy werde seer verbaest,
Hy sprack tot Iupiter, hoe comt dat ghy soo raest,
Want t' geen ghy my ghebiet dat sal ick niet volbrenghen,
Want ick haer meest bemin, hoe soud' ick dan gehenghen,
Dat zy deed uwen wil, en of ick sulcx wou doen,
Ick sout volbrengen niet, want ick ben niet soo coen,
Dat ic span mijnen booch, om haer daer meed' t'doorschieten
Ick weet wel Iupiter, ghy sult haer niet ghenieten.
En of het eens gheviel, dats' yemant creghe lief ?
Sout niet toecomen mijn, seght vry naer u belief?
Dit is het tweede Jaer, dat ick heb moeten volghen
Dees alte schoone maeght. Ick heb geweest verbolgen
Wel duysentmael omdat, met my geckt alle man,
Nochtans tot mijnen wil, ick haer niet crijghen can.
Wel, wel, sprack Iupiter, dit sal u haest berouwen:
Als Venus kindt dat hoord', hy was in groot benouwen,
Hy weend', hy schreyde seer, hy was in grooter noot,
Ten laetsten docht hem best, dat hy van Iup'ter vloot.
Helaes, maer hy en wist, waer dat hy soude schuylen
Om wel beryt te zijn, hy dede niet dan huylen.
Als Lelia hem sach, soo truerich en bedruckt,
Sy riep hem aen, en sprack, hoe ist met u gheluckt,
Dat ghy dus claechlijck schryt, can ick, ick wil u helpen.
Och ja, ja, jae sprac hy, ghy condt mijn droefheit stelpen
Soo ghy my berghen wilt, voor Iupiters toorne quaet,
Want over al al reed, hy my nu soecken laet.
En d'oorsaeck is dat ick u niet en wou doorschieten,
En dat ick seyd, dat hy van u niet sou ghenieten,
Want ick u Minnaer was, dat my u liefd toequam,
Soo ghyse yemant gaeft: daerom is hy soo gram.
Hy had dat nau volent, of hy en was ghevlooghen,
Sonder haer t'bidden meer, in haer bruyn glinsterend oogen,
Om daer beschermt te zijn voor Iupiters groote macht,
En somtijts daelt hy oock by hare borstkens sacht.
|
|
Auteursrechtvrij