Den blijden-wegh tot Bethleem voor de Christelijcke jonckheyt

vermeerdert met vele nieuwe leysenen, lof-sanghen ende gheestelijcke liedekens

Getrocken uyt den Lof-sanck der H. Kercke. Lauda Syon Saluatorem.

Op de vvijse: Godt Vader o ghenadich.

LOoft, o Syon, u behoeder,
Met een vrucht en soet gheklanck

[p. 151]

 

Looft u Herder ende Voeder;

 

Doet hem eere met Lof-sanck?

 

Doet hem al wat ghy vermeught,

 

Hy is weerdich alle vreucht.

 

Men mach me wel in 't besonder

 

Loven Godt met blijschap groot:

 

Want hy gheeft ons (o wat wonder!

 

Zijn selfs, dat is, 't Hemels Broodt

 

't Welck hy gaf in't Avontmael

 

Sijn Apostelen altemael.

 

Laet sijn lof ten vollen klincken,

 

Eerlijck singht, naer uwe macht:

 

Want men ons nu doet ghedincken,

 

Hoe dit eerstmael is volbracht;

 

Doen hy machtich was en wijs,

 

Gaf sijn selven voor een spijs.

 

Wat Heer Iesus daer volbrachte

 

In den nacht met woorden klaer,

 

Dat wou hy tot sijn ghedachte,

 

Dat wy souden volghen naer

 

Chtristus heeft ons dan gheleert,

 

Dat't Broot in sijn vleesch verkeert.

 

Dat't verstant heel gaet te boven,

 

Dat ghesicht oock niet en siet

 

Moetmen sekerlijck ghelooven

 

Boven de natuer gheschiet:

 

Want des hooghste moghentheyt

 

Onder 't Broode [verloren] leyt.

 

Onsen dranck is't Bloet seer krachtich,

 

Dat vergoten is voor veel

[p. 152]

 

Onse spijs sijn Vleesch waerachtich

 

Christus blijft nochtans gheheel,

 

Want die nut het Sacrament,

 

Deylt niet Christum noch en schendt.

 

Oft daer een tot onsen Heere,

 

Ofter oock veel duysent gaen;

 

Min heeft niemandt, ofte meere

 

Even veel sal elck ontfaen;

 

Smaeckt den Heer dan, hy is soet,

 

Die u met sijn Lichaem voet.

 

Yeghelijck wordt hy ghegheven,

 

Of sy goet zijn ofte quaet;

 

Maer den goeden krijght het leven,

 

De doot in den quaden gaet:

 

Merckt, hoe dat dees spijse goet

 

Soo verscheyden vruchten doet.

 

Siet ghy de ghedaente krencken,

 

Alsmen die breeckt inde Mis;

 

Twijfelt niet, maer wilt ghedencken

 

Dat Godt daer waerachtich is:

 

Want in't stucxken is soo veel,

 

Als te vooren in't gheheel.

 

Christum kanmen niet verkroken,

 

Door het nutten lijdt hy niet

 

'Teecken dat werdt maer ghebroken,

 

Aen sijn lijf geen leedt gheschiet:

 

De ghedaente van het Broodt

 

Breecktmen, hy blijft even groot.

 

Siet der Engh'len broot verheven,

 

Werdt des Keysers spijs, en pandt:

[p. 153]

 

't Broot moetmen de kinders gheven;

 

Maer niet nemen uyt de handt,

 

Om onweerdelijck met sondt

 

Dat te werpen voor den hondt.

 

'T is in't voorbeeldt eerst bewesen,

 

Doen Isack ter doodt moest gaen

 

Soo wy van het Paesch-lam lesen,

 

Dat-men alle jaer moest slaen:

 

Het Manna dit ons bewijst,

 

't Welck d'out-vaders heeft ghespijst.

 

Onser Iesu wilt ontfermen,

 

Die ons Voeder zijt en Broot:

 

Wilt ons voeden en beschermen

 

Hier en voorts in alle noot.

 

Maeckt dat wy u al ghelijck.

 

Moghen sien in't Hemelrijck.

 

Heylich Broot, o Godt waerachtich

 

Die ons hier spijst alle gaer;

 

Maeckt ons eens uws Rijcx deelachtigh

 

Dat wy zijn u gasten daer:

 

Wilt ons maecken bequaem,

 

Om te zijn u erghenaem.