Den blijden-wegh tot Bethleem voor de Christelijcke jonckheyt
(1645)–Anoniem Blijden-weg tot Bethleem voor de Christelijcke jonckheyt–
Auteursrechtvrijvermeerdert met vele nieuwe leysenen, lof-sanghen ende gheestelijcke liedekens
Op de wijse: Vn jour i'ouy la tourterelle.
DE tortelduyve hoorden ick weenen
Druckelijck in pijnen swaer,
Sy was benauwt sy was alleene,
Want sy verloren hadde haer paer.
Sy riep, och in mijn hert geprint,
Wie sal my laven,
Waer is den vriendt
Die mijn siele bemindt,
Hy is uyt den grave.
| |
[pagina 117]
| |
De tortelduyve was Magdalena,
Soo seer bedruckt ende benouwt
Vriendinne Godts van sonden reene,
Maer van droefheyt was t'hert verfloudt
Zy riep och in mijn hert gheprint,
Wie sal my laven,
Waer is den vriendt:
Die mijn siele bemindt
Hy is uyt den grave.
Sy soeckt Iesum haeren beminden
Haer hop', haer troost, haer toeverlaet
Och waer sal sy haer liefste vinden,
Haer licht, haer leven ende baet,
Sy riep och in mijn herte geprint,
Wie sal my laven,
Waer is den vriendt
Die mijn siele bemindt,
Hy is wt den grave.
In't hofken lustich ende groene
Soeckt sy Iesum met rijpen raet
Om Iesus liefde wast al te doene
Smorgens vroegh inden dageraet
Sy riep och in mijn herte geprint,
Wie sal my laven,
Waer is den vrient,
Die mijn siele bemint,
Hy is uyt den grave.
Den Engel sprack in corter stonden
En wilt niet vreesen, niet en beeft,
Al en hebt ghy Iesum niet gevonden;
| |
[pagina 118]
| |
Hy is verresen ende leeft.
Sy riep och in mijn herte gheprint
Wie sal my loven,
Waer is den vrient,
Die mijn siele bemint,
Hy is wt den grave.
Als Hovenier sach sy haeren beminden
En vraeghden terstont onvervaert:
Hebt ghy hem gestolen, waer sal ic hem vinden
Waer hebdy hem geleyt, my dit verclaert,
Sy riep; och in mijn herte gheprint,
Wie sal my laven,
Waer is den vriendt
Die mijn ziele bemindt,
Nu al uyt den grave.
Iesus sprack: Maria seer soet
Kent ghy my met u liefde groot,
Mijn doornagelde hande ende voeten
Die veur u hebt ghesmaeckt de doodt.
Sy riep, och in mijn herte gheprint,
Ghy sult my laven,
Ghy zijt mijn vriendt
Die mijn ziele bemindt,
Nu al uyt den grave.
Dees tortelduyfs bedroefde tranen
Veranderde in blijschap en vreucht,
Suchten ende kermen geheel vergane
T'hert gaet open van genuchte vreught
Sy riep: och in mijn herte gheprint,
Ghy sult my laven,
| |
[pagina 119]
| |
Ghy zijt mijn vriendt
Die mijn ziele bemindt,
Nu al uyt den grave.
Maria naer het groot betrouwen
Is inden Heere gheweest verblijdt:
Wel hen die Godts gratie behouwen
De triumphe compt naer swaeren strijdt
Sy riep, och in mijn herte gheprint,
Ghy sult my laven,
Ghy zijt mijnen vriendt
Die mijn siele bemindt,
Nu al uyt den grave.
Laet ons naer volghen Maghdalene
Ende aen Iesum houden vast:
En wilt niet vreesen sondaers onrene
Christus der sonden pack ontlast,
Haest u eer u de doodt verrast
Ghy sult verrijsen
Volght Christum naer
In zijn pijnen swaer
Ten Paradijse.
FINIS.
|
|