Den blijden-wegh tot Bethleem voor de Christelijcke jonckheyt

vermeerdert met vele nieuwe leysenen, lof-sanghen ende gheestelijcke liedekens

Een ander:

Op de wijse: Den nachtegael in't wilde.

CHristus is ons verresen,
O menschen zijt verheught,
En wilt nu vrolijck wesen,
In wendich soo ghy meught
Deur hem zijn wy ghenesen
Van sonden en ondeught.

[p. 113]

 

Adam den eersten vader,

 

Deur d'onghehoorsaemheyt,

 

Verleydt door den verrader

 

t' Serpent vol nijdicheyt,

 

Die brocht ons alle-gader.

 

In groot allendicheyt.

 

Maer Christus onsen Heere,

 

Ghehoorsaem totter doot,

 

Heeft sijn leven teere

 

Beswaert met pijnen groot:

 

Ontfanght dan dese leere,

 

Loopt tot hem indien noot.

 

Over de doot als heden,

 

Heeft hy ghetriumpheert,

 

De helle daer beneden

 

Oock me ghespolieert;

 

Dus hy tot alle steden

 

Wort gheglorificeert.

 

Vroegh voor den dagh schoone,

 

Vander doodt opghestaen

 

Is hy, met blijden thoone,

 

Tot sijn Moeder ghegaen:

 

Hy vandt der Maeghden Croone

 

Met bitterheyt bevaen.

 

Hy sprack? Wilt niet meer treuren,

 

O Moeder my aensiet,

 

V Hert dat schijnt te scheuren

 

Deur alle dit verdriet:

 

Het moest met my ghebeuren,

 

Ghelijck het is gheschiet.

[p. 114]

 

Noch heeft hy menighmale

 

De sijne gheopenbaert,

 

Als doen sy in een sale

 

Saten by een vergaert,

 

Met ghesloten portale,

 

Deur vreese seer beswaert.

 

Hy sprack met blijden sede,

 

Tot hen op't selve pas,

 

Ick gheeft u mijnder vrede:

 

d'Apostelen seer ras

 

Gheloofden daer ter stede,

 

Dat hy verresen was.

 

Is 't dat wy gheestelijcke

 

Met hem verresen zijn,

 

Soo laet ons al ghelijcke,

 

Soecken en smaecken fijn,

 

Godt in sijn Hemelrijcke,

 

En niet des Werelts schijn.