Den blijden-wegh tot Bethleem voor de Christelijcke jonckheyt
(1645)–Anoniem Blijden-weg tot Bethleem voor de Christelijcke jonckheyt–
Auteursrechtvrijvermeerdert met vele nieuwe leysenen, lof-sanghen ende gheestelijcke liedekens
Op de wijse: Vlucht niet, vlucht Laura niet, &c.
VErhaelt // en niet en faelt,
Wat sterre dat daer straelt,
Ghy kenders der Planeten,
T'schijnt dat den Hemel daelt,
By ons op d'aerd' gheseten,
De Son en Maen sijn wech ghegaen
En siet een schoonder sterre staen
Wie sach oyt meerder claerheydt aen.
| |
[pagina 53]
| |
O nacht // by dach gheacht,
Diet'hoochste licht ons bracht,
Ghy compt u nu verjaeren,
Het menschelijck gheslacht,
Mach wel vreucht openbaren,
Het licht ghewis // de claerheyt is
Ghecomen inde duysternis,
In desen tijdt van Kerssemis.
Een Maecht // die Godt behaecht,
En Ioseph wel bedaecht
In't Bethleem verstooten,
Daer Godt voor sorghe draecht,
En t'sijn sijn huysghenooten,
In dese woon // niet al te schoon,
Daer sijnen soon in leyt ten thoon,
Een Cribbeken is sijnen troon.
Wie sal // in desen stal
Nu thoonen lief-ghetal,
Sijn jonstelijck ontfermen,
Aen desen grooten al
Daer d' Enghel over swermen,
In dese wijck noyt desghelijck,
En singhen lieffelijck Musijck,
Ter eeren Godt van Hemelrijck.
d'Accoort // dat wordt ghehoort,
De Herders suyd', en noordt,
Sijn neerstich op u hoeden,
Sy comen seer haest voort,
In Silvia gheladen,
Soet honich-graet en cost naer staet
| |
[pagina 54]
| |
En Soete-melck dilicaet,
Sy thoonen liefde metter daet.
Comt by // ghy Herderij,
Vereert den Coninck vry
Van Hemel en van aerden,
Knielt neder wie het sy
En eert oock met eerweerden,
Sijn Moeder me, op dese ste
Die soo veel de, en soo veel le,
Voor haeren soon des wereldts vre.
Dit lam dat tot ons quam,
Des vijants macht benam
En boetten t'Vaders toren,
Van Conincklijcken stam
Tot Bethleem gheboren,
Dies hem te meer toecompt de eer
Het is den alderhoochsten Heer,
Al schijnt hy een kindeken teer.
Lofsanck met soet gheclanck
Gelori prijs en danck
Sy Godt den Heer hier boven,
Die wy ons leven lanck
Ia eeuwich moeten loven,
En rapen vreucht wt sijne deucht
Die ons ghegheven heeft sijn jeucht,
En in ons salicheydt verheucht.
|
|