Den blijden-wegh tot Bethleem voor de Christelijcke jonckheyt



[pagina 37]
Nieuw Kers-Liedeken,
Op de wijse: Maria fonteyne vol deughden, &c. (Oft) Ghezegent zijn mijn liefs bruyn oogen. COmt nu, o ziel, vol van verlanghen, Die [soo fert] roept om aen te hanghen V Heer en Godt in ons menscheyt. Siet hy is nu gheworden ons broeder, En suyght de borsten van ons Moeder Die alderhooghste Majesteyt. Mijn ziel verbaest in dit t'aenschouwen: Mijn hert verbreydt (maer noch te nouwe) In dit groot wonder te mercken aen. Zijt ghy niet, waer van staet gheschreven, Dat gh'in het hooghste sit verheven? Och! Wat natuere neem-dy aen? Het schijnt, dat ghy hebt heel vergheten Den throon, waer in ghy zijt gheseten? En hebt de wereldt tot u voet-banck: Dat ghy u nu soo cleyn comt thoonen, En met ons soo armelijck woonen. Maer 't is door uwer liefden dwanck. O Bethlehems stal! O kribb' der beesten! Zijt ghy ghevonden d'aldermeeste Weerdich t'ontfanghen desen Heere Dit can ick verre presenteren Mijn arm hert om te logeren V Godt: versmaet het nimmermeer.
[pagina 38]
Ghelooft, ghedanckt, ghe-eert, ghepresen Moet ghy van hemel en aerde wesen, Die hier soo arm light, bloot en naekt. Och wat sal u mijn ziele hier segghen! Gheen woorden kunnen het uyt-legghen. V liefde heeft mijn hert gheraeckt. Mijn duysternis doet nu verdwijnen, V licht, o Godt, laet in my schijnen, V waerheyt gheeft en plant in my. V liefde laet my heel ontsteken? Gheeft, dat mijn hert hier door mach breken, En maeckt my door u aenschijn bly.