De Blauwvoet. Jaargang 1

Mozaïek

Bericht!

Verschillende klachten kwamen ons toe vanwege onze inschrijvers over het niet regelmatig ontvangen van de nummers. We kunnen verzekeren dat de verzendingen met de meeste zorg en stiptheid gedaan worden: daarom verzoeken we onze geachte abonnenten ons van iedere onregelmatigheid dadelijk en per brief kennis te geven, dan kunnen wij ons wenden tot het postbeheer.

Aandacht:

We kunnen enkel nog een luttel aantal volledige inteekeningen bezorgen, daar nummer één bijna totaal uitverkocht is. De eerste worden dus best bediend.

In memoriam. -

Een leege plaats te meer open in de rei onzer Flamingantische leiders: de plaats van een heerlijk man: Julius Sabbe. Alhoewel van gevorderde ouderdom (geboren te Gent in 1846) ons toch onverwacht ontrukt werd in de afgeloopen maand aan onze vereering. Zijn heel leven is 'n zware strijd geweest rondom zijn principen, telkenmale bekroond met welgelukken, beloond met achtende eerbied van z'n volk, vernederd van hooger hand. Zoo danken we hem 't standbeeld van Pieter de Coninck en Jan Breydel, Brugge-Zeehaven en opbeurende daden wanneer 't Vlaamsche heir aan 't wankelen ging. Een redenaar van ongemeene kracht, rustend-leeraar van 't Brugsche Atheneum, gevierd dichter en hardnekkig flamingant, laat hij een leemte na, moeilijk te dempen tenzij door zijn waardig zoon, Heer Maurits Sabbe, onzen talentvollen medewerker, dien we en zijn achtbare familie hier onze oprechte deelneming in den al te zwaren rouw betuigen.

Isidoor Teirlinck:

de verdienstelijke romanschrijver en wijdvermaarde folklorist heeft in de verloopen maand, zijn vaarwel als leeraar op de Normaalschool gezegd.

Den 2ⁿ Januari 1851 - eenige dagen vóór de beroemde Noorsche schrijver, Arne Garborn te Thime het levenslicht aanschouwde - te Segelsem, een stil, Vlaamsch dorpje niet ver van Margaretha van Parma's bakermat, vredig droomend, geboren, werd hij na het diploma te Lier in 1870 - zelfde jaartal van Garborn's benoeming als schoolmeester - ontvangen te hebben en achtereenvolgens onderwijzer te Cherscamp, Droogenbosch en St-Joost-ten-Noode te zijn geweest, als leeraar in de wis- en natuurkunde in Brussel bij de Meisjes- en Jongens normaalscholen benoemd (1876).

Tijdens zijn verblijf in België's hoofdplaats werkte hij ijverig aan het vurig Vlaamschgezinde weekblad De Kerels mede. 't Is rond die jaren dat Reimond Styns zijn eerste schetsje Onverwacht - later in de ‘Vlaamsche Kunstbode’ gedrukt - aan even vermeld flink orgaan opstuurde. Doch de tijd rende heen..... en Onverwacht liet zich wachten. Reimond Styns op geen Abauzit's geduld kunnende roemen, zond spoedig zijn gewillig vrouwtje om nieuws uit, wat voor gevolg had dat Isidoor Teirlinck, - hij had het ingezondene stukje gelezen en ja er zelf een greintje goeds in ontdekt, den jeugdigen schrijver opzocht, en nauwere betrekkingen met hem aanknoopte. Alzoo ontstond langzamerhand de samenwerking tusschen de schrijvers van het ophefmakende, mooie, gevoelige boek: Arm Vlaanderen. Onderteekend door Reimond Styns verschenen aldus achtereenvolgens: Bertha van den Schoolmeester 1877; Frans Steen, 1878; Gedichten en Novellen, 1879; Lina Donders, volksdrama 1878; Baas Colder, 1879; Aldenardiana, 1880; Lucia Staps, drama 1882; Bloemenleven, 1882; Uit het leven van ons Volk, novellen; Stella, lyrisch drama, muziek van Waelput 1883; Beersel bij Brussel, eene monographie 1883: Arm Vlaanderen, 1884; Emmanuel Geibel herdacht, 1884; 't Is uit Liefde, blijspel, muziek van Miry.

Alleen liet Is. Teirlinck verschijnen:

Wie niet hooren wil moet voelen, alleenspraak; Mina Bor, tooneelspel; Bloeiende Reuzen, 1885; Blozende Kriekske, 1886; Woordenboek van Bargoensch, 1886; Cilia, roman 1888; Mirza-Schaffy's liederen ten love des wijns, 1888; Uit een onuitgegeven diwan, gedichten: Molleke, drie novellen 1889; Naar het Land van Belofte, roman; Lastige Kerels en Brave Gasten, 1899; Van drie Oudjes, 1899.

Ook aan talrijke, gunstiggekende tijdschriften, zooals De Toekomst, De Vlaamsche Kunstbode, De Nederlandsche Dicht- en Kunsthalle, Het Volksleven, Het Nederlandsch Museum. De Dietsche Warande, verleende hij zijne medewerking.

Verscheidene uitheemsche bladen o.a. Litteratur des Auslandes hebben voortreffelijke artikels over het Vlaamsche schrijverspaar geleverd.

Op het huldebetoog den Heer Is. Teirlinck aangeboden werden na de redevoeringen door den H.M.G. Stoef en de dames Van Doren en Van der Plas uitgesproken, den aftredenden algemeen geliefden leeraar een album teekeningen van zijne vereerders en vrienden bevattend, evenals een medaillon in wit marmer door den beeldhouwer De Ridder vervaardigd, overhandigd. Als opschrift droeg de eerepenning: Aan Isidoor Teirlinck. zijne dankbare Oudleerlingen.

Drie belangrijke Congressen

hebben op 17-18-19 September te Antwerpen plaats: a) Plet Vlaamsche Taal- en Geschiedkundig. b) dit van den Bond der Vlaamsche Rechtsgeleerden. c) het XIV^e Vlaamsche Natuur- en Geneeskundig.

Het inrichtingscomiteit van het eerstvermelde staat onder voorzitterschap van D^r Max Rooses met de H.H. Pol de Mont en Persijn als ondervoorzitters en de H.H. Omer Wattez en D^r Borms als schrijvers.

Onder de redenaars die zullen optreden noemen wij enkel de H.H. Pol de Mont, prof. Vercoullie, D^r Mansion. D^r Scarpé, prof. Paul Fredericq, Van der Linden, D^r De Vreese, D^r Lecoutere, kanunnik Sencie, Willems... enz.

Niet enkel hun steun maar ook hunne vereerde medewerking aan dit Vlaamsche Taal- en Geschiedkundig Congres beloofden bereidwillig de befaamde Vlaamsche Hoogleeraren der vier Hoogescholen.

De Nederlandsche Taal:

Geen enkele taal der wereld zoo ongeveer lezen we in de Volksstem, een nieuwsblad dat een twintigtal jaren geleden te Pretoria gedrukt' en uitgegeven werd, kan bogen op zulk een rijkdom van grondwoorden als de Nederlandsche. Bijna elke uiting, elke gedachte, kan in deze taal uitgedrukt worden door acht verschillende woorden en elke indruk, elke openbaring van het gemoedsleven vind een rijken overvloed van woorden om zich te vertolken, Vreugde en leed, blijdschap en smart, liefde en haat, grootmoedigheid en kleingeestigheid, moed en lafheid, kracht en zwakheid en nog zoovele andere duizende indrukken, toestanden, gewaarwordingen, eigenschappen of hoedanigheden, kunnen op de gemakkelijkste wijze onder woorden gebracht worden in de Nederlandsche taal, wier woordenschat grooter is dan die van eenige anderen. Een bewijze daarvan diene dat zij heeft 14.870 grondwoorden, terwijl de Duitsche er 11.266, de Fransche 10.690 en de Engelsche er slechts 9.055 heeft. Neemt men nu in aanmerking dat van elk grondwoord reeksen van andere woorden worden afgeleid, en dat die afgeleide woorden in verschillende samenstellingen voorkomen, dan kunt ge wel nagaan wat een verbazend groot verschil een paar duizend grondwoorden meer of minder oplevert.

Wat zou hier het potsige, wijdgeduchte waanwijze duimkesheir van Spee en C^nie, dat de taal uit ‘het verhanseld soldaten-Latijn’ geboren verafgoodt, zoo al weten op in te brengen!?

Gepast.

Eene dame beweerde tegenover Conscience zaliger dat de Franschen beleefder zijn dan de Vlamingen. De beroemde man wilde haar dit niet toegeven. ‘De Vlamingen bekennen het zelven’ zei de dame. ‘Dit is juist het bewijs, dat zij beleefder zijn dan de Franschen’ antwoordde hij.