De Blauwvoet. Jaargang 1

Mozaïek

‘De Blauwvoet’

In nummer vier zal een belangrijke studie over Keurvels door den H. Maurits Sabbe verschijnen. Verder liggen gereed: Schoon Zonnekind door Leo Steppenbach; Mathilde, de Gevangene, Beelden, door E. Armin; Voorbij, Bloemekens Plukken, door J. Krekel; Lentelied, Liefdesiciliane, door P. Kenis; bijdragen van Pol de Mont, Lode Baekelmans, André de Ridder, G. Rosen; Gedichten van Raf. Verhulst, H. Melis, Frank van der Burg, Jul. Frère, Ern. W. Schmidt, e.a.

De opstelraad laat aan elken medewerker de volle verantwoordelijkheid van zijn opstel over.

Heer Rafaël Verhulst, onze trouwe medewerker en zedelijk steuner is reeds geruimen tijd erg krank. Zijn ziekte - een borstvlieschontsteking - boezemde eenige vrees in. In de laatste week is 't gevaar echter verminderd. We hopen Heer Verhulst weldra weer zoover hersteld te zien om in de weldoende Heide volledige genezing te bekomen!

Voordrachtkunst:

We roepen de aandacht onzer lezers in, op een nog jong talent op gebied van voordrachtkunst dat zich in den laatsten tijd heeft doen waardeeren: we bedoelen den heer M. Lauwereys. Diegenen welke hem gehoord hebben zullen met ons instemmen dat hij het wezenlijk ver gebracht heeft, als men zóó ziet voordragen begrijpt men eerst wel dat uitgalmen ook een kunst is, en wel eene die den beoefenaar veel studie, geduld en vaardigheid vraagt. Al die eigenschappen vinden we bij den heer Lauwereys: zijn talent is waarlijk lenig, alomvattend; hij geeft u met evenveel gemakkelijkheid van zeggingskracht en voordracht brokken te genieten uit de werken onzer Oud-Dietsche dichters en schrijvers (ik noem slechts: ‘Uit den Vos Reinaerde’ ‘Lanceloot van Denemarken’, ‘'t Wilhelmus van Nassouwen, enz.) als de fijnste, subtielste, meest lyrische verzen onzer beste modernen.

We zien voor den heer Lauwereys een mooie toekomst weggelegd als hij volhardt op den thans zoo wel ingeslagen weg.

Wie gelegenheid hebben mocht hem te hooren, verzuime niet er heen te gaan. 't Is de moeite waard!

De 50^o verjaardag

van de verschijning van den Max Havelaar werd dus in de afgeloopen maand gevierd. En te dier gelegenheid ontstond in Nederland een schrijvelarij van pro en contra Multatuli waar zelfs de kleinste krantjes aan meekribbelden en die voor uitslag gaf de bestatiging dat tal van heertjes niets afwisten of verstonden van Multatuli's geesteswerk. Hier in Antwerpen kwam op uitnoodiging van het Willemsfonds de Heer Albert Vogel de verjaring meevieren. Hij declameerde de aanspraak tot de hoofden van Lebak, Laïdjich en Adinde en de vol van macht en aandoening trillende Kruissprook. Heer Vogel's opvatting beviel ons in 't geheel niet en had hij 's anderendaags in de al te kleine Beethovenzaal niet opgetreden, waar hij op artistieke wijze geheel alleen Coriolanus van Shakespeare vertolkte, we hadden waarlijk een slechten dunk van hem gehouden.

Verleden maand

hebben we het dus niet te kort gehad aan voordrachtavonden. Zoo kwam ook nog de Heer Oscar de Gruyter, de kundige leider van de ‘Vlaamsche vereeniging voor Tooneel- en Voordrachtkunst’ te Gent, werk van Lod. van Deyssel, Ary Prins, Karel v.d. Woestijne e.a. voordragen.

De kring ‘Nieuwe Wegen’ die de inrichter van dezen genot- en kunstvollen avond was, vond zijn moeite beloond door een talrijke opkomst van geestdriftige lui.

Een overwinning!

De lijdensweg die 't wetsvoorstel Franck-Segers heeft doorkronkeld, is geëindigd: voortaan zal men in Vlaamsch België twee bijvakken in 't Vlaamsch moeten leeren ofwel 's minstens 8 uur per week aan 't aanleeren der Vl. taal moeten besteden in 't middelbaar onderwijs.

De liberale Vlamingen brachten aan hun leider M^r Louis Frank een eenige, buitengewoon geestdriftige, machtige betooging! Al de sprekers van dien avond Max Rooses, Paul Fredericq, J. Hoste, Pol de Mont waren het eens deze overwinning te aanzien als een spoorslag tot het bekomen van de Vlaamsche Hoogeschool en de Heer Louis Franck beloofde met de Vlamingen mêe te zullen gaan tot de zege: Volledig onderwijs van hoog tot laag in en door de Moedertaal.

De Heer Wauter van Doren,

onze stadgenoot behaalde in den letterkundigen Tooneelprijskamp uitgeschreven door de Brusselsche maatschappij ‘De Morgendstar’ den eersten prijs met het lustige zangspel: ‘Moeder Tonia’.

De tweede prijs werd den schrijver - tot hiertoe nog onbekend - van ‘Lysje’ verleend. De jury bestond uit de H H. Coopman, de la Montagne, D'Hoedt en Colassin.

De Belgische Letteren in den Vreemde

Uit Petersburg komt het bericht toe dat de roman van M. Georges Eekhoud ‘L'Autre Vie’ is vertaald geworden in de verzameling der ‘Hedendaagsche Vraagstukken’.

Mevr. Vesselosky, die de vertaling leverde, werkt thans aan het overzetten van een ander boek van G. Eekhoud ‘La Nouvelle Carthage’ waarmede, zooals men weet, de schrijver den vijfjaarlijkschen prijs van Fransche Letterkunde behaalde en waarvan de handeling te Antwerpen plaats grijpt.

Mis Collins,

de music-halle zangeres, welke het heinde en ver eens gekende, koddig refrein ‘Ta-ra-ra-boom-de-ay’ met haar helder lief stemmetje de wijde wereld inzond is den 1^en Mei op slechts

[p. 11]

veertigjarigen ouderdom overleden. Na het van negerszangers in Amerika te hebben afgeluisterd, verlengde zij het zonderling opwekkend liedje met eenige strophen en bracht het naar Londen over, waar het voor de eerste maal in den Tivoli met luidruchtig applaus ontvangen werd. Korten tijd daarna was Miss de schitterende star der café-chantant wereld en... kiemde uit het eigenaardig vertolkte refrein de fortuin.

Heden is echter het uit de nieuwe wereld overgewaaide grillige vooisje uitgestorven. Slechts nu en dan boemt het nog eens even van de rozenlipjes der juichende, spelende knapen... doch dit is ook alles.

Een E Vertelsel:

Twee menschenlevens en meer geleden leefde te Vendresse een zekere Heer Herzeele, gewezen vrederechter, hebbende eene zeer sterke, bestgetemde, welgetemde, welgeleerde en gedresseerde Engelsche teef, echt kenschetsend, Belle geheeten. Het edel en geslepen beest, hem zeer verkleefd en hem steeds vergezellend, bleef steeds gedwee, geen bevelen vergetend, nevens den bleeken heer, hem verwerend en beschermend. Eens elders heentrekkende, verbleef de Heer Herzeele er een heele week. De leepe Belle, wel bekend met de wegen des meesters, rende hem tegen, steeds zeker ter rechter streek heen.

Geen een eenig mensch der stee; enkel de dreven en gelende velden, benevens de beek, bedekt met levende, wemelende en spelende wezens, vreezende het bemerkte, zweepend gedreven beest. Kweelende meerels en meepsche meezen, wespenverdelgende spechten, schel schetterende eksters zweven weg; met netvel bekleede wezels reppen de teere beenen en scherpe teenen; enkele vetgevederde eenden zwemmen weg, de vlerken snel bewegend en met den bek kleppend: kwek! kwek! kwek!

Belle snelt met sweetenden bek steeds verder en verder, slechts den meester gedenkend en 't verdere vergetend. - Ze bemerkt hem: erg verlegen, beklemd en bekneld, met bevende, brekende stem smeekend: Hemelsche heer, help, help!

Een vreeswekkende beer der beestentent des stedekens, getergd en weggesneld, heeft den Heer Herzeele bemerkt, gegrepen, neer gesmeten en reeds ten deele vermeesterd... Belle kende geen vrees. Ze beet en smeet het wreede beest neer. De bek met scheermesscherp elpenbeen bezet deed ferme en felle grepen. Met heesche stem heffend reet ze den beer heen en weer en bezeerde hem vleesch en beenen.

De geredde rees, snelde heen en keerde erg bevend, echter levend, te Vendresse weer.

En Belle en de beer?

We hebben te vermelden een wreed gevecht. Het werd beslecht met het sterven der twee. De beer en de edele teef sneefden.

De Heer Herzeele wenschte en begeerte ter herdenken het vel des gevelden beers en verkreeg het tegen veel geld. De edeldenkende vrederechter erkende tevens den zegen des hemels, hem treffend bewezen, prees en eerde den Heer des Heeren en beweende de edele Belle, hem helpend en het leven reddend, bezweken.

Belle kreeg eenen steenen zerk met net bewerkt en veel bekeken beeldwerk. De zerk werd beschreven met deze veelbeteekende regels, wel en met ernst en deelnemend te lezen:

Te dezer stee werd neergelegd
BELLE
edele redster eens menschenlevens.
Vendresse
E. Herzeele.

Dit E vertelsel werd geschreven door J.A.A. Gouverneur, algemeen genoemd ‘Jan de Rijmer’ - en verscheen in 1879 in ‘Den Huisvriend’ en in 1880 in ‘De Toekomst.’ In dit laatste tijdschrift lazen we nog een ander dergelijk opstel: ‘De Edele Eend’ getiteld.

Buiten E Vertelsels werden in onze taal A Sagen, E Legenden en O Sproken, door de HH. Prof. J. Bosscha, M.J. Van Lennep en Dr Des Amorie Van der Hoeven vervaardigd. De Heer Dirk Smits schreef een I Dicht getiteld ‘Prins Willis’ dat in het ‘Haagsche Dagblad’ verscheen. B.H. Van Breemen maakte een IJ Rijm.

Prijskamp voor volksliederen

uitgeschreven door den Heer Dirks, onder patronaat der Gebroeders Janssens, uitgevers Carnotstraat 147, Antwerpen. - Mededingende liederen inzenden ten laatste op 31 Juli 1910. De mededingers zijn vrij in de keus van hun onderwerp. Zij zullen zelf hun liederen doen toonzetten en voor een zanger zorgen. Er wordt geen zuiver letterkundig gewrocht gevraagd, maar een lied dat door zijn vinding en kleur het volk kan bevallen. Prijzen: 250, 100, 50, 50, 50 fr. benevens diplomas. Voor verdere inlichtingen zich te wenden tot de Uitgeversfirma Gebr. Janssens.

Peary,

de beroemde Amerikaansche Poolreiziger, welke zijn belangrijk-avontuurlijken laatsten tocht in het Fransche maandschrift ‘Je sais tout’ schrijft, bezoekt in den loop der nakende maand België, alwaar hij den 6^en Juni, na een plechtige ontvangst om 3u. in de tentoonstelling van Brussel, te Antwerpen, evenals in de Royal Geographical Society te Londen, eene voordracht zal houden in de Maatschappij van Aardrijkskunde.

De prijskamp voor Volksliederen.

Iedereen weet dat Dr Van der Biest 's mooi liedeken ‘Van 't Kwezelken’, den eersten, ‘Toen het Roodborstje trouwde’ van Leo Michielsen, den tweeden en ‘Lente’ van Karel de Winter, den derden prijs in den stedelijken prijskamp voor volksliederen van 1910 behaalden.

De wedstrijd voor het toonkundig gedeelte is nu ook gesloten: Honderd en éen werken zijn er binnengekomen.

‘Lente’ van Karel de Winter geniet in keus den meesten bijval. Zeven-en-dertig toondichters verkozen de lieve woorden van den Nethedichter. Wat ‘Van 't Kwezelken’ en ‘Toen het Roodborstje trouwde’ aangaat, deze werden elk twee-en-dertigmaal op muziek gebracht.

Den 21ⁿ Juli zal in de Vlaamsche Opera naar jaarlijksche gewoonte een feest plaats grijpen, waarop de uitslag van den prijskamp veropenbaard zal worden.

De Dageraad.

Aldus is de naam van een Antwerpsch blaadje dat zich veel met ons bezig houdt. Kent U het, waarde Lezer? Niet? Dan nemen we de vrijheid U aan hetzelve voor te stellen - of liever we laten het dit zelf doen.

‘Ik ben’ - zoo zal het beginnen - ‘een onafhankelijk liberaal Vlaamschgezind maandblad, zóo onafhankelijk vlaamschgezind dat we mee in 't gareel loopen van de helden (?) der brouillons of drie-ellen-mannen en luidop verklaren dat “De Blauwvoet” lasterde wanneer hij vertelde dat zekere leiders onzer partij niet populair meer waren, daar zij eilaas respectievelijk 308 en 835 voorkeurstemmen in de laatste verkiezingenbehaalden. Verder alleen bij ons “- zal het voortgaan -” zijn het ervaren opstellers, mannen van jaren: daarom teekenen wij Junior d.z.w. “jongste”; terwijl in “De Blauwvoet” het allen pasgeboren wichtjes zijn (zie maar eens de lijst van hun medewerkers)...’

Plaatsgebrek belet ons 't orgaantje verder te laten redevoeren, maar tracht het te lezen. We zouden het u wel heel graag in leening willen geven, maar het beheer heeft de beminnelijkheid niet ons één enkel exemplaar te laten geworden.