Het Bilderdijk-Museum. Jaargang 31

Bilderdijk biografisch^*

Levenspijn (fragment)

Hy zoeke in 't leven vreugd, wien 't leven vreugd mag dragen,
Wege oogenblikken lusts by de eindloosheid der plagen,
De menschheid eigen, op een goudschaal, en besliss'
Of 't aanzijn op deze aard een vloek dan zegen is!
My, van de boord der wieg, waarin mijn kindschheid schreide,
Tot aan den mond van 't graf, dat gapende op my beidde,
In ketenen van staal al hortend voortgesleurd,
En steeds in 't diepst van 't hart met wond op wond verscheurd,
My waar Gods schepping wreed, en, moest in dees ellenden
Het sterflot mijn bestaan en lotbestemming enden,
Ik riep volmondig uit: ‘Die stof tot menschen wrocht,
Was God noch sterveling, maar woedend Helgedrocht.’

Affodillen 2 (Haarlem 1814) 97; DW 12, 172.

* Thema jaarvergadering 28 februari 2014, met de hierna gepubliceerde lezingen door Eva Rovers, Gerard Leliefeld en Marinus van Hattum. Rick Honings hield een voordracht over de uitgangspunten der Bilderdijk-biografie De Gefnuikte Arend.