Het Bilderdijk-Museum. Jaargang 1

[p. 1]

Bilderdijk-Museum in tweevoud

In de ledenvergadering van de Vereniging ‘Het Bilderdijk-Museum’ in december 1983 - bijeenkomst waarin het vijfenzeventigjarig bestaan van deze Vereniging werd gevierd - riep het bestuursvoorstel om te komen tot de uitgave van een eigen ‘Bilderdijk-periodiek’ geen enkele tegenwerping wakker, ja het werd naar het mij voorkomt zelfs met voorzichtig enthousiasme begroet, en hoe dan ook aanvaard.

Reeds te lang ontbrak het de Vereniging aan een eigen orgaan, terwijl er toch geen twijfel over is dat zo'n aan Bilderdijk gewijd blad recht en reden van bestaan heeft. De jaarlijkse lezingen, die het substantiële gedeelte van de ledenvergaderingen uitmaken, vormen het bewijs, dat er voorshands nog geen einde dreigt te komen aan het onderzoek van de talloze facetten van des groten ongenietbaren leven en werken. Ook komen er met regelmaat nieuw bronnenmateriaal en nieuwe gegevens beschikbaar. Het is ten behoeve van een systematisch onderzoek ten zeerste gewenst, dat mededelingen daaromtrent zo veel mogelijk in één orgaan worden ondergebracht. Het Museum als verzamelplaats in de letterlijke zin, zoals het nu door de Vereniging al vele jaren wordt beheerd, vraagt om een verzamelplaats in oneigenlijke zin, een periodiek, waarin de onderzoeker van Bilderdijks woorden en daden,

iedere geïnteresseerde in die intrigerende ondoorgrondelijke figuur op de grens van de achttiende en de negentiende eeuw, zijn gading vinden kan.

Voor dit nieuwe blad is de naam ‘Het Bilderdijk-Museum’ gekozen. Daarmee is aansluiting beoogd bij de negentiende-eeuwse traditie, die het woord ‘museum’ als titel voor een tijdschrift geijkt heeft. Het is een toepassing die de oorspronkelijke betekenis ‘plaats waar de Muzen gediend worden’ op zinvolle wijze intact laat.

Wat door mij bij de opening van de feestelijke bijeenkomst op 16 december 1983 is betoogd met betrek-

[p. 2]

king tot kleine letterkundige musea in het algemeen en het Bilderdijk-Museum in het bijzonder, geldt ook voor dit nieuwe blad. Het kan helpen bij de instandhouding van een levende verbinding van het heden met de culturele traditie en aldus ertoe bijdragen, de algemeen verbreide onverschilligheid van de natie ten opzichte van haar verleden klein te krijgen.

Door de publikatie van ‘Het Bilderdijk-Museum’ handelen wij niet alleen naar de letter en de geest van de Statuten, die ons verplichten tot ‘het bevorderen van wetenschappelijke onderzoekingen en publicaties betreffende Mr. Willem Bilderdijk’, maar ook in de geest van de grote man zelf. Voor hem was het karakter van de nationale beschaving geen punt van discussie, of liever, meer in zijn stijl geformuleerd, voor hem zou dat alles een zaak geweest zijn van nooit aflatende luidruchtige strijd.

Bilderdijks stijl is niet meer in alle opzichten de onze. Maar hij kan ons, hoe we ook over hem denken, altijd nog ten voorbeeld zijn als het gaat om de totaliteit van onze inzet voor de zaak die we wensen te dienen. Ik wens ons nieuwe ‘Bilderdijk-Museum’ toe, dat het een sterke stimulans zal zijn ter verlevendiging van de belangstelling voor Bilderdijks persoon en werk, van het onderzoek aangaande alles wat deze merkwaardige mens en uitzonderlijke dichter betreft, en dat het aldus tegelijk het voortbestaan en de bloei van de Nederlandse cultuur zal dienen.

L. Strengholt

(voorzitter van de Vereniging ‘Het Bilderdijk-Museum’)