Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)
(2011)–Anoniem Den Bibel, Inhoudende dat Oude ende Nieuwe Testament (Biestkensbijbel)– Auteursrechtelijk beschermd¶ Nehemias verwerft oorlof vanden Coninck te Ierusalem te trecken. | |
1Ga naar margenoot+ INder maent Nissan,Ga naar margenoot† des twintichsten iaers des Conincx Arthahsastha, doender wijn voor hem stont, nam ic den wijn op, ende gaffen den Coninck, ende ick sach truerich voor hem. | |
2Doen sprack de Coninck tot my: Waerom siet ghy so iammerlijc? Ghy en zijt immer niet cranck? Dat en ist niet, maer ghy zijt swaermoedich. Maer ic vreesde gantsch seer, | |
3Ende sprack totten Coninck: De Coninck leue eewelijck, en soude ick niet iammerlijck sien? De stadt daer dat huys der begrauinge mijnder vaderen is, leyt woest, ende hare poorten zijn met vyer verteert. | |
4Doen sprack de Coninck tot my: wat begheert ghy dan? Doen badt ic den Godt vanden Hemel, | |
5Ende sprac totten Coninc: Behaget den Coninck, ende uwen knechten voor v, dat ghy my henen seyndet in Iuda, totter stadt der begrauinge mijnder vaderen, dat icse timmere. | |
6Ga naar margenoot+ Ende de Coninck sprack tot my, ende de Coninghinne die neffens hem sat: Hoe langhe sal v reyse dueren? Ende wanneer sult ghy weder comen? Ende het behaechde den Coninck wel, dat hy my henen seynde. | |
7Ende ick settede hem eenen gewissen tijt, ende sprack totten Coninc:Ga naar margenoot† Behaget den Coninck so gheue hy my brieuen aen de Landtvoochden, ouer gene syde des waters, dat sy my ouer gheleyden, tot dat ick in Iuda come: | |
8Ende brieuen aen Assaph, den houtvorst des Conincx, dat hy my hout gheue tot balcken der poorten aent palleys, die inden huyse ende aen der stadt mueren zijn, ende totten huyse daer ick in trecken sal. Ende de Coninck gaf my na de goede handt mijns Gods ouer my. | |
9Ende doen ick totten Lantvoochden aen ghene syde des waters quam, gaf ic hen des Conincx brieuen. Ende de Coninc seynde met my henen de Hooftlieden ende Ruyteren. | |
10Ga naar margenoot+ Maer doen Saneballat de Horonite, ende Tobia een Amonitisch knecht dat hoorden, verdrootet hen seer, dat een mensch ghecomen ware, die wat goets sochte voor de kinderen Israels. | |
11Ende doen ick te Ierusalem quam, ende drie daghen daer gheweest had, Maecte ick my des nachts op, ende luttel mannen met my. | |
12Want ick en seyt geenen mensche, wat my mijn Godt in ghegheuen hadde te doen aen Ierusalem, ende daer en was gheen dier met my, behaluen alleen daer ick op reedt. | |
13Ende ick reedt ter dalpoorten wt, byder nacht, voor de draeck fonteyne, ende aen de mestpoorte, ende het dede my wee, dat de mueren Ierusalems gheschuert waren, ende de poorten met vier verteert. | |
14Ende ghinck ouer totter fonteynpoorten, ende tot des ConincxGa naar margenoot† wijer, ende daer en was gheen ruymte mijnen diere dattet onder my hadde connen ghegaen. | |
15Doen trock ick byder nacht lancx de beke, ende het dede my wee, de mueren alsoo te sien, ende keerde wederom, ende quam ter dalpoorten weder in. | |
16Ga naar margenoot+ Ende de Ouersten en wisten niet werwaerts ick ghinck, oft wat ick maecte. Want ick en had tot die tijt toe, den Ioden, ende den Priesteren, den Raetsheeren, ende den ouersten, ende den anderen, die aent werck arbeyden, noch niet gheseyt. | |
17Ende sprac tot hen: Ghy siet dat ongheluck daer wy in zijn, dat Ierusalem woest leyt, ende haer poorten zijn met vyer verbernt. Coemt, laet ons de mueren Ierusalems timmeren, op dat wy niet meer eenen lachter en zijn. | |
18Ende vercondichde hen de hant mijns Gods, die goet ouer my was: Daer toe de woorden des Conincx, die hy tot my ghesproken hadde. Ende sy spraken: Soo laet ons op zijn, ende wy timmerden, ende haer handen werden vrijmoedich totten goeden. | |
19Maer doen Saneballat de Horonite, ende Tobia de Amonitissche knecht, ende Gosen de Araber dat hoorden, bespotteden sy ons, ende verachteden ons, ende spraken: Wat is dat, dat ghy doet? Wilt ghy weder vanden Coninc af vallen? | |
20Doen andtwoorde ick hen, ende sprack: De Godt vanden Hemel salt ons wel laten ghelucken: Want wy, zijne knechten, hebben ons op ghemaect, ende timmeren: Maer ghi en hebt gheen deel, noch recht noch gedenckenisse in Ierusalem. |
|