Ligaturen en breviaturen
Ligaturen zijn in de digitale versie uitgeschreven. Zo is de ligatuur æ in Lucæ overgenomen als ae (Lucae), en de ligatuur van c en t (ct met een rondje boven de c) is weergegeven met ct (Actorum). Een veelvoorkomende ligatuur is het ampersand-teken &, oorspronkelijk een versmelting van de letters e en t. In de woorden &c., &ce. en &cet., die in de kanttekeningen voorkomen, is de ampersand cursief opgelost: etc., etce., etcet.
In de Biestkens wordt gebruikgemaakt van breviaturen. Deze zijn cursief opgelost. De meest voorkomende breviaturen zijn:
| - eñ, opgelost als ende; |
| - een vocaal met een liggend streepje erboven, opgelost als n (getogen, heeten) of m (hem, Euangelium). Een heel enkele keer neemt deze nasaalstreep de vorm aan van een trema, die op dezelfde wijze is verwerkt (vgl. bv. 2 Samuel 2:28: stont en 12:27: gewonnen). |
| - een haaltje door of op de letter d of v is opgelost als er: anders, verschonen; |
| - in vormen als dz, nz en schoonhz staat de breviatuur die eruitziet als een z of een kleine 3 voor een t met voorgaande vocaal. Deze breviaturen zijn conform de meest frequent uitgeschreven vormen in het origineel opgelost: dat, niet,schoonheyt. |
De breviatuur van het persoonlijk en wederkerend voornaamwoorden hē is bij enkelvoudig gebruik opgelost als hem, bij meervoudig gebruik als hen. Dit komt overeen met het gebruik van de uitgeschreven vormen.
Auteursrechtelijk beschermd