Biekorf. Jaargang 104

In memoriam Ernest Warlop en Carlos Wyffels

Op 15 december 2003 overleed te Heule Ernest Warlop, ere-rijksarchivaris van Kortrijk. Hij was geboren in Wervik. Met hem verliest West-Vlaanderen een eminent historicus, die, alhoewel hij maar zelden aan Biekorf meewerkte, ons tijdschrift uitermate genegen was.

Warlop promoveerde in Gent tot doctor in 1965. Zijn bijgewerkt proefschrift (1968) over De Vlaamse Adel vóór 1300 is een meesterlijke studie, die zelfs in het Engels vertaald werd en op het internationaal forum hoog gewaardeerd wordt. Zonder enige twijfel is dit werk een van de bijzonderste en belangrijkste monografieën over het graafschap Vlaanderen die in de voorbije eeuw verschenen is.

Eveneens op het gebied van de heraldiek was hij een autoriteit. Hij was oud-voorzitter van de Vlaamse Heraldische Raad en oud provinciaal voorzitter van de V.V.F. Hij werkte mee aan de Geschiedenis van Kortrijk (1990) en was een gewaardeerd en bevoegd raadgever ten tijde van de gemeentefusies bij het ontwerpen of aannemen van gemeentewapens en - vlaggen.

Vooral was Warlop, die vanaf de oprichting van het Rijksarchief in Kortrijk, afdelingshoofd van die instelling was, de man die in zijn rijksarchief van in den beginne zijn bezoekers en alle zoekers die op hem een beroep deden, klantvriendelijk en zelfs genegen en hartelijk onthaalde en bijstond.

Door een merkwaardig toeval hadden dezelfde dag in Brugge twee crematies plaats, die van E. Warlop en die van dr. Carlos Wyffels, ere-algemeen rijksarchivaris, eveneens een West-Vlaming, afkomstig van Tielt en overleden in Veurne. Voor de geschiedenis van onze gouw was Wyffels vooral verdienstelijk door de uitgave van de oorkonden van de graven van Vlaanderen en zijn studies omtrent het middeleeuwse Brugge rond de tijd van de Guldensporenslag. Ook C. Wyffels heeft ooit een paar malen medegewerkt aan Biekorf.

Beide archivarissen van West-Vlaamsen huize hebben het rijksarchief met eer en grote kundigheid gediend en het middeleeuwse Vlaanderen dichter gebracht bij hun tijdgenoten op een meer dan gewone wijze.

A.B.