Izegemse oorkondentaal
Nogal verwonderingwekkend voor een (Westvlaams) Verbond voor Heemkunde gaf dit in 1978 een scriptie uit van J. VANDROMME: De 14e- en 15e-eeuwse oorkonden van de St.-Tillokerk in Izegem. Kritische tekstuitgave. De oorkondentaal (112 blzn.).
Elkeen weet hoe formeel ev. elke, en heel speciaal de taalwetenschap zich ontwikkelde. Het resultaat hier werd de uitgave van 28 (minus 7) oorkonden, waaronder één Franstalige. gebracht volgens een combinatie van de methodes van Moors 69-70 en Vangassen XI-XII, wat dat ook moge betekenen.
Voor de historicus biedt dit volgend beeld. Gezien de overvloed aan oorkonden in dit kerkarchief beperkte auteur zich, op een totaal van 180 oorkonden tot eind van de 18e eeuw, tot de teksten van voor 1500, waarbij dan aanvaard wordt dat de scribenten (normaal spreekt men over notarij; ze noemen hier J. De Bevere, Chr. de Hont J. de Dunder, P. vanden Hulsbussche, J. de Conijnc) niet een eigen technische taal, overgenomen van de ev. Brugse, Gentse kanselarijen, hanteren, maar de volkstaal overnemen; waarbij de teksten niet worden georganiseerd naar leestekens, maar blote reproduktie worden van het continu doorlopend origineel, met op de meest wondere ogenblikken gebruik van kapitalen (die zich dan in dit origineel zouden bevinden); waarbij wel in de inleiding gepraat wordt over gekleurde perkamenten kaarten (er wordt bedoeld figuratieve kaarten, die o.m. etymologisch grote waarde als document in se hebben, historisch als lokalisatie van de in de teksten gebruikte toponiemen) terwijl noch daarvan, noch van het gehele Izegemse, ook maar één kaart voorkomt. Waarbij in de tekst natuurlijk, maar ook in het register eigennamen nooit, persoonsnamen soms een hoofdletter krijgen. Wij bedoelen dat op die manier van eigen interpretatie, van interpretatie van plaatsnamen, van aanwezigheid van de Raad van Vlaanderen b.vb. te Brugge 18 jul. 1469, van overige historische noodzakelijke informatie niets voorkomt.
Waarom niet dergelijke waardevolle publikaties in combinatie met een historicus laten gebeuren, waardoor ze een blijvende waarde kunnen krijgen? Ook de durende zetfout STUBBE voor prof. E.I. Strubbe lijkt ons ongeoorloofd.
B.
Auteursrechtelijk beschermd