Biekorf. Jaargang 73

(1972)– [tijdschrift] Biekorf– rechtenstatus

1.	Ze schrijven daar met een fersette. Hoogstade. - Fersette, forket (De Bo) Fr. fourchette. De rekeningen zijn daar gepeperd! Ze schrijven met dubbel krijt. Ieper.
2.	Op de wereld van enen God, hoe is dat mogelijk. Vl. (= Vlamertinge). - Spontane reactie op een verrassend pijnlijk feit. Bejaarde mensen brengen alle gebeurtenissen onmiddellijk in verband met God. Hoe is 't Gods mogelijk. Hooglede.
3.	Ge'n ontmoet daar noch God noch goe mens. Vl. - 's Avonds langs een eenzame straat door de velden: een baan voor blauwers, bandieten en nietwaards.
4.	Zoveel mensen, zoveel gedachten als gernazen poten. Oostende. - Gernazen: garnalen. Zoveel hoofden, zoveel zinnen.
5.	Hij was dronke lijk ne gernare. Oostende.
6.	't Is gauwe gebeurd, maar lange betreurd. Lichtervelde. - Een dodelijk ongeval.
7.	Kattesprongen maken. Ieper. Hooglede. - Scheve sprongen maken (op moreel gebied).
8.	Koekegoed en butterzochte. Vl. - Antwoord van een herstellende zieke op de vraag: Hoe gaat het? Prima... maar nog zeer teer en kwetsbaar.
9.	Daar zie je veel maleiëen en ziekten. Stene. - Maleiën: ‘zerigheden’, pijnlijke ongemakken (in de hospitalen).
10.	Dat is verre boven mijnen pekel. Vl. - Pekel = pegel (De Bo): bepaalde maat, peil, vermogen.
11.	Die jongen heeft meer dan zijn pil. Hooglede. - Pil = peil. Zelfde klankverandering als bij dweil - dwil. De jongen heeft meer dan genoeg met het hem toegewezen werk.
12.	't Is ruzen en buzen en rienen en zwienen tot e gat in de nacht. Vl.

	- Ruzen en buzen? Ruischen en buischen. Lawaaierig plezier maken en drinken. Rienen en zwienen: zich onbetamelijk gedragen... Ruischen en buischen vinden we terug in ruischbuisch (De Bo): deurendaal, onversaagd moedig mens, thans hoofdzakelijk met de betekenis van wilde drinkebroer, een buisbin, Roeselare; een deurbruischer. Vl. een die er alles kommerloos doordraait. Buys (Kiliaan) = ebrius, bedronken...
13.	'k Hen de Witten. Poperinge - 'k Ben het beu, ik heb er genoeg van. Uitdrukking stammend uit de hommelplok. In 1966 werd die spreuk nog uitgebeeld in de hoppestoet te Poperinge. In 1969 niet meer, omdat slechts de streekgenoten de betekenis ervan verstonden. Sinds een tiental jaren wordt de hoppe niet meer met de hand geplukt, maar machinaal. Oorsprong van de spreuk: Wanneer het bij het begin van de hoppepluk zeer warm weer wordt ‘slaat de hommel aan’. Er komt een witte schimmel op waardoor kwaliteit en gewicht vermindert. De ‘plokkers’ hebben het zeer warm en lastig en verdienen minder geld, daar het gewicht vermindert. Ze worden het beu, geven het op en roepen uit: ‘'k Hen de Witten!’ Ndl. meeldauw.
14.	Ge gaat algauw moeten zingen voor mij. Vl. Pollinkhove. - Mij moeten begraven.
15.	Hij is niet in zwee, hij klapt rond. Vl. - Hij is niet in de haak, hij doolt (de zieke). Rondklappen: over alles en nog wat zonder onderling verband.

M. Vermeulen