Biekorf. Jaargang 53

[p. 133]

Jan Devos
Kapelaan van Sint Quirinus en onderpastoor-jubilaris te Hooglede in 1742.

Van pastoors die vijftig jaar in de zelfde kerk staan hoort men niet veel, te minste nu niet meer, hoewel dat zulks, in vroegere eeuwen, geen grote uitzondering schijnt geweest te zijn. Tussen 1684 en 1784 waren er te Moeskroen twee te reke, die het, op het nippertje, een halve eeuw uithielden; maar toen moesten zij ook niet wachten tot ze de vijftig bereikt hadden om pastorabel te worden.

Maar onderpastoors die het vijftig jaar uithouden op dezelfde prochie, ik denke wel dat dat ‘rari nantes’ of rare vogels zijn, in de kerkelijke geschiedenis van West-Vlaanderen, ook in vroegere tijden.

Wel, die kapelaan Jan Devos, dien E.H. English aanhaalt in zijne Quirinus-historie, verschenen in Biekorf (1951, blz. 272), dat was er zoo een. Hij werd onderpastoor benoemd te Hooglede 21 October 1692 en stierf er als onderpastoor 8 Oct. 1744. Zijn overlijdensakt, - die aleens niet vermeld staat in de 10-jarige tafels op de kerkregisters van Hooglede, - zegt dat hij 's anderendaags begraven werd, en geuitveerd de 12 door deken de la Salle van Roeselare, en heet hem: ‘presbyter et vice pastor jubilarius parochiae de Hooghlede’. In margine staat er geschreven van de zelfde hand als de overlijdensakt: ‘Celebravit solemniter jubileum 50 annorum vicepastoratus 18 Juli 1742.’

De lezers van Biekorf zullen misschien wel benieuwd zijn om wat meer te vernemen over dien curieuzen kapelaan.

Die Jan Devos was Rumbekenaar van geboorte; hij werd gedoopt door pastoor de la Marre 8 Oogst 1666 en was zoon van Michiel Devos f⁸ Carel en van Maria Hurzele f^a François.

Zijn vader was koopman in lijnwaad en rijke grondeigenaar te Rumbeke: hij woonde in de Hoogstraat op den hoek van 't Meulestraatje, - dat sedert het

[p. 134]

verdwijnen van de Plaatsemolen tenden de jaren 1880, herdoopt werd in ‘Tieghemstraatje’ naar de naam van een aanpalende eigenaar.

Michiel Devos was 1674-75 ontvanger van de kerk van Rumbeke, en behoorde tot die oude molenaarsfamilie die haar naam gegeven heeft aan de Vossemolen van Rumbeke. Die molen heette vroegertijds De Nieuwe Molen, maar werd eeuwen na-een begaan door de familie Devos, en kreeg alzo de naam van Vossenmolen die later versmolten is tot Vossemolen. Hij werd afgebroken in de eerste Novemberdagen van 1941, en de molenwal werd afgevoerd 't jaar daarna. Geen mens ter wereld kan nog zien waar hij ooit gestaan heeft. Nazaten der oude molenaars hebben het inzicht gehad ter plaatse een gedenksteen op te richten, maar ook dit ontwerp is blijven haperen. Alleen de wijknaam ‘Vossemolen’ leeft nog voort in de mond van alle Rumbekenaars.⁽¹⁾
Michiel Devos stierf te Rumbeke 3 Juni 1719 volgens het register der verhalmingen onder den Hazelt, of 27 Juli 1719 volgens den inventaris 't zijnen sterfhuize opgemaakt door de deelsman J. Dejonckheere en gesloten 22 April 1720 (Weezerijstukken Hazelt 1720-1722). In de kerkregisters van Rumbeke is zijn overlijkensakt aleens niet te vinden, wat zo wonderlijk niet is. In die jaren stond immers te Rumbeke als pastor Obert d'Abluy die de kerkregisters bijhield of moest bijhouden; en die was tamelijk zorgeloos en had daarbij een ‘abominabel’ geschrifte; in de hele maand Juni 1719 staan er maar drie overlijdens opgetekend en in Juli maar één, en geen Devos daaronder te vinden,
De moeder van kapelaan Devos was een dochter Hurzele en dat is een naam die anders onbekend is te Rumbeke, wat nu nog geen reden is om hem te verminken zoals men het daar gedaan heeft in de 10-jarige tafels op de kerkregisters waar het heet ‘Hunsele’, wat nog zo erg niet is; maar verder in 1666 ‘Versele’, in 1680 ‘Vogels’ en in 1682 ‘Verhelst’! Zoek dan maar voort op de gegevens van zulke tafels.
Zijn moeder was eigenlijk geboortig van Hooglede, waar haar getronkeerde doopakt luidt als volgt: ‘28 Jan. 1643 Maeyken f^a Franchois Huerssele... sine Middelen...’ Dat moet zijn: ‘Joossine Middelen’ zoals te zien is in de geboorteakt

(1) Over deze molen zie onze bijdrage in Handelingen van de Geschied- en Oudh. Kring. Kortrijk, xxv, 1941, blz. 142.

[p. 135]

van haar broeder Franchois, Hooglede 2 Febr. 1641. - Over die familie Hurzele van Hooglede weet ik geen gebenedijd woord. Was zij begoederd en invloedrijk en was het ten haren respecte misschien dat kapelaan Devos aldaar onderpastoor werd en bleef? Dat kan ik niet zeggen. In alle geval, na de dood van haar man, trok Maeyken Hurzele terug naar Hooglede - waarschijnlijk inwonend hij haar zoon de kapelaan, - stierf te Hooglede 24 Febr. 1733 en werd er 1 Maart begraven binnen de kerk ‘in choro S^ti Quirini.’

Kapelaan Devos was de oudste van een bende van vijf kinders waarvan er maar drie groot groeiden.⁽¹⁾

Geboren in 1666 moet kapelaan Jan Devos van in zijn prille kinderjaren kennis gemaakt hebben met de oorlogsmiserie welke de veroveringslust van Peetje xiv over Vlaanderen bracht, en waar. Rumbeke wel zijn deel van kreeg.

De kerk- en dischrekeningen uit die jaren staan vol van echos uit die troubelen van oorloge. In het overlijdensregister staat Mei 1667 opgetekend als ‘tempore fugi’. Dat jaar vluchtte men de kerkhabijten naar de Paters Recolletten van Kortrijk, in 1673 werden zij opnieuw gevlucht nu naar Ieper, en in 1674 werden de

(1) Zijn broeder Jacobus Devos. geb, 1682, gehuwd met Petronella Vande Walle, was procureur te Ieper en stierf er in Febr. 1720, slechts één kind nalatende met name Françoise Devos.
Zijne zuster Joanna-Catherine geb. 1680, gehuwd met Carel Vermandere, winkelier en kamslager te Hooglede, had een dochter Joanna bij name, die trouwde met den fameuzen lerschen chirurgyn van Roeselare; ‘Expertissimus Dominus Patricus Hennesy f^s Joannis et Mariae Hennesy sidardiensis hibernis medicus pensionnarius hujus oppidi tempore viginti sex annorum’ (zie zijn testament in Stadsarchief Roeselare boek 915 f^o 32). 't Is aan deze zijn nichte Joanna Vermandere dat kapelaan Devos vóór zijn dood al zijn goed vermaakte per testament en te wiens respecte hij 1 Oogst 1743 - een jaar voor zijn dood - nog buitenpoorter werd van Roeselare, waarschijnlijk om haar de rechten te sparen.
De echtgenoten Vermandere Devos hadden nog een 2^de kind, Carel bij name, die 1728 theologant was in het Seminarie van Douai en 1747 priester te Roeselare.

[p. 136]

kerkregisters in zekerheid gebracht te Brugge op bevel van den bisschop, - totdat, in 1678, de gehele Casselrij Ieper, onder de Franse kroon kwam te staan, en Rumbeke meteen als veroverd gebied bij Frankrijk geannexeerd werd.⁽¹⁾

Als begoede burgerszoon zal de jonge Jan-Frans Devos waarschijnlijk gestudeerd hebben bij de Paters Augustijnen van Roeselare en zijn theologie gedaan hebben aan 't Seminarie La Torre te Douai; 19 Sept. 1687 werd hij de kruine geschoren en ontving hij de kleine orders door Mgr de Precipiano ‘in sacello suo domestico’ te Brugge.

Het was 20 Aug. 1689 dat zijn ouders den ‘clericaelen titel’ constitueerden ‘gherequireert tot aanstaende priesterdom van Joan. Franc. Devos, 's comparantens oudste sone’: t.t.z. dat zij aan 't Bisdom de verzekering verschaften bezet op hun onroerende goederen, dat de nieuwe priester, als 't nodig bleek, kon beschikken over een eigen jaarlijks inkomen van 40 lb. gr. vl.

(1) Dat zelfde jaar 1678 werd Jacobus Devriendt, pastoor van Kaprijke, benoemd tot pastoor van Rumbeke en bleef er 30 jaar lang in dienst, - Pastoor Devriendt was een wondere pastoor en zo de jonge Jan-Frans Devos, die toen nog maar eerste communie-oude was, den invloed van geestelijken ondergaan heeft, mogen we wel op de eerste plaats denken aan Pastoor Devriendt. Deze zieleherder had het geluk verschillende zijner parochianen te zien priester worden: 2 zoons Beccue geboren op Wervickhove: Ignatius en Ambrosius, deze laatste gestorven als Abt van den Eeckhoutte te Brugge in 1708, oud 55 jaar; ook Bruno Degryze priester gewijd te Brugge in 1699, later kapelaan te Rolleghem-Capelle, zoon van Carel Degryze, bailliu der prochie en baronie van Moorsele en broeder van den fameuzen Laureins Degryse, schoutteten van den Hazelt. Nog een andere inboorling van Rumbeke begaf zich te wege tot den priesterlijken staat in die jaren: Philippus-Florentyn du Foret, en werd 10 Februari 1689 de kruine geschoren; hij veranderde echter van gedacht en ging dienst nemen in het Franse leger. Zoveel priesterroepingen op een klein buitendorp (Rumbeke telde toen niet meer dan 3000 zielen) kan als een zeldzaamheid beschouwd worden en 't ware wel wonder moest pastoor Devriendt daar voor niets tussen gezeten hebben.

[p. 137]

Waar en wanneer hij juist priester gewijd werd, ben ik, - zelfs met den geleerden archivaris van 't Bisdom - niet kunnen te wete komen. Het moet in 1690 geweest zijn; waarschijnlijk in een naburig bisdom doch zeker niet te Gent.⁽¹⁾

21 Oct. 1692 werd Kapelaan Devos benoemd tot onderpastor te Hooglede en dat in tamelijk zonderlinge omstandigheden en eveneens met een meer dan gewone opdracht.

De onderpastoor van Hooglede Antonius Delseyne was pastoor benoemd geworden te Kachtem opvolgende aan Gillis Claus, een ouden onderpastoor van Rumbeke. De Hoogledenaars trokken naar 't Bisdom om een niewen onderpastoor te vragen; 't had misschien een beetje te lange geduurd naar hun zin eer Mgr daarin voorzag, - dat gebeurt nog, zulke dingen; Mgr antwoordde hun dat die benoeming alleen van zijn competentie was: ‘sibi privative competere’, en dat tot nu toe de onderpastoor van Hooglede placht 100 gulden te trekken van de kerke voor zijnen dienst maar dat zulks voortaan moest uit zijn; dat het ‘die van de prochie’ waren die den onderpastoor moesten betalen en niet de kerk, omdeswille, indien Hooglede vrij schoot van tienden te moeten opbrengen, dit was onder last van pastoor en onderpastoor te onderhouden. Na ruggespraak met hunne ‘principalen’ verklaarden de Hoogledenaren zich daarmede akkoord, en daarop benoemde Mgr Bassery Jan Devos tot onderpastoor van Hooglede en gaf hem zijn geloofsbrieven mede. En dat waren er geen doodgewone: hij moest niet alleen gehoorzaam zijn aan zijn pastoor, maar gebeurlijk ook ten dienste staan van naburige pastoors. ‘Die van

(1) De Bisschop van Brugge, Mgr de Precipiano, had reeds 7 Oct. 1689 zijn benoeming aanvaard tot den aartsbisschoppelijken zetel van Mechelen en het was slechts 30 Dec. 1690 dat zijn opvolger Mgr Bassery bezit nam van 't Bisdom Brugge en nog wel bij procuratie: hij werd gewijd in Sinter Goelen den 7 Jan. 1691 en kwam slechts 19 Januari te Brugge toe.

[p. 138]

Hooglede’ moesten hem 45 lb. gr. vl. betalen 's jaars. Hij moest de catechismuslessen geven aan de kinders en 't gehele jaar lang met de relikwieën staan van St Quirinus en de offeranden in ontvangst nemen, tenzij binst de novene van dien heilige. Daarvoor zou hij 5 lb. gr. krijgen 's jaars, maar moest hij ook alle jaren ‘rekening geven’ van die offergiften⁽¹⁾. En juist in dat ‘rekening geven’ schijnt kapelaan Devos lelijk ten achter gebleven te zijn.

Benoemd tot onderpastoor te Hooglede 2 Oct. 1692 is Jan Devos dat gebleven tot aan zijn dood 8 Oct. 1744, 't zij, op 14 dagen na, 52 volle jaren.

Hij had wel, zo als het behoorde, deel genomen aan concoursen voor de openvallende pastorijen en, dat hij niet misdeeld was, moge blijken uit het feit dat hij in 1701 tweede uitgekomen was voor de pastorij van Vlissegem en in 1711 derde kandidaat was voor de pastorij van Schore; maar ‘se excusavit a promotione concursus, propter infirmitates continuas’: hij verexcuseerde zich om gezondheidredens. Wij weten waartoe en waarvoor, nu lijk vroeger, ‘gezondheidsredens’ al ingeroepen worden. Wij zullen kapelaan Devos liefst den pols niet gaan voelen en maar veronderstellen dat hij liever de tweede was te Hooglede dan da eerste te... Rome. Want 't schijnt dat hij er goed was te Hooglede, en dat te zijnen tijde Sint Quirinus werkelijk een beste ‘kostwinnende’ patroon

(1) ‘...sub omnimoda tamen directione et obedientia Rdi Dni Pastoris, cui preterea teneberis assistere in anniversariis, aliisque officiis divinis, etiam vicinis pastoribus cum ab eis fueris requisitus assistendi possis et valeas facultatem concedentes, sub emolumentis signantis quadraginta quinque librarum flandricarum comprehenso praetio conductionis domesticae annue insolidum ad onus parochiae, preceptis catechisticis imbuendi et quod per totum annum teneberis praebere osculandas reliquias Sti Quirini ad altare ejusdem et recipere (excepta novena dicti Sancti) oblata in honorem ejus sub emolumento quinque aliarum librarum magnarum annue et onere reddendi istorum oblatorum computum forma ordinaria’.

[p. 139]

was. - Kapelaan Devos, die zeker zijn naam wilde waardig blijven, zal misschien wel in zijn eigen gedacht hebben op die oude latijnsche spreuk:

Si qua sede sedes, et erit tibi commoda sedes,
lila sede sede, nee ab ilia sede recede.

Dat is niet alleen Latijnse, maar ook Vlaamse waarheid. Bij ons zegt men toch: ‘Waar gij wel zijt, houd u wel.’

Dat belette niet dat, op voorstel van deken de la Salle van Roeselare - die ook over de 50 jaar pastoordeken geweest is te Roeselare (1697-1748), - kapelaan Devos op 19 Juli 1710 door de heren van het vicariaat voor een tijdeken aangesteld werd als ‘deservitor’ in de kerke van West-Rozebeke. Maar 't duurde nog geen maand of hij lag er al in ruzie met de plaatselijke heer, kwestie van het aanbieden van 't wijwater. - Ach! dat wijwaterprivilegie der dorpsheren! Op hoeveel plaatsen bestaan daarvan geen legenden die onvermijdelijk eindigen met 'n felle kwispelslag ende woorden: ‘Heb je er nu niet genoeg, schrijft naar 't bisdom om nog’, of iets in dien aard. Te West-Rozebeke echter was 't geen legende maar een drama: de deken van Roeselare schreef er over naar Brugge en de heren van 't vicariaat riepen 23 Aug. 1710 deservitor Devos ter verantwoordingen 30 Aug. daarop volgende ‘comparuit D. Devos deservitor pastoratus de Roosebeke ad vicariatum vocatus et interrogatus super aspersorio... etc.’ Maar Jan Devos weerde hem lijk 'nen duivel in een wijwatervat en wist zo goed zijn cas te verdedigen, dat de heren van 't vicariaat niet te best 'n wisten wat daar al mee gedaan; zij besloten alles mede te delen aan den Deken van Roeselare die Devos dan verder kon onderhoren. In alle geval ze lieten de betrokkene gaan, voorzagen allichte in de benoeming van een nieuwen pastor te Rozebeke en lieten Jan Devos terugkeren naar zijn kapelanie van Hooglede en zijn relikwieën van St-Quirinus.

Aan de dienst en verering van dien wonderdadigen heilige heeft kapelaan Devos zich op bijzondere wijze toegewijd.

[p. 140]

Oud, zeer oud is de verering van St. Quirinus te Hooglede; de kerke bezit van dien heilige een schone relikwie - een ribbe - die zij door toedoen van Mgr. de Haynin van Rome gekregen heeft 4 April 1667. Maar een broederschap van den H. Quirinus bestond er te Hooglede nog niet in 't begin van de 18^e eeuw. Kapelaan Devos zorgde dat dit er ook kwam en in 1737 werd de St. Quirinusconfrerie van Hooglede officieel opgericht door een pauselijke bulle.

Over die confrerie, zie weerom het St. Quirinusartikel van E.H. English in Biekorf 1951, blz 272. 't Schijnt dat kapelaan Devos maar nalatig was in het opmaken van zijn rekeningen betreffende het inkomen van St. Quirinus: na zijn dood schreef de pastoor van Hooglede zelfs naar 't bisdom om dat te laten weten; die pastoor wist dat toch vroeger ook zeker en had, misschien met meer nut, zijn kapelaan in levenden lijve daar wel kunnen opmerkzaam op maken, dunkt mij toch. Jan Devos bezorgde aan de kerk van Hooglede die prachtige gebeeldhouwde communiebank die er nu nog staat, waarvoor hij alleen het geld voorschoot, mits belofte het terug te ontvangen uit de zegenpenningen van den H. Quirinus. In zijn ‘Geschiedkundige aantekeningen over Hooglede’ geeft D. De Laey, blz. 28 een tamelijk duistere photo van deze communiebank waarop onder meer de beeltenis van St. Amand (patroon der kerk) en St. Quirinus (volks-of dorpspatroon) afgebeeld staan, terwijl hij op blz. 29 een uittreksel geeft van den brief van kapelaan Devos gedateerd van 1724 waarin deze onwederroepelijk belooft ‘onthier en een jaer enen nieuwen communiebank te zullen doen stellen en de penninghen daervan te verschieten zonder kroos, op voorwaarde te mogen intrekken tot volle betaling der verschotene gelden, den jaarlijkschen ontvangst in het bedienen van den autaer van St. Quirinus binnen d'octave alsmede 't gonne dat er jaarlijks in d'octave zal aangroeien 't hele jaar, enz.’⁽¹⁾

(1) Deze communiebank, in Regence-stijl, zou volgens het oordeel van Dr Fr. Vromman, wetenschappelijk adviseur bij het Ministerie van Onderwijs (dienst A.C.L.), kunnen van de hand zijn van den Brugsen beeldhouwer Pieter Van Walleghem, afkomstig uit Lichtervelde, die ook de communiebank sneed van Lichtervelde (1722) en van Wingene (1731), deken was van het ambacht der timmerlieden en schrijnwerkers in 1727 en nogmaals in 1741, en stierf te Brugge in 1776.

[p. 141]

Kapelaan Devos vierde - op 18 Juli 1742, staat er in margine van zijn overlijdensakt-zijn jubilé van 50 jaar onderpastoor en zo'n dingen is aan alleman niet gegeven. Dit onderpastoorsjubilé staat eveneens vermeld op zijn grafzerk, terwijl de overlijdensakt noch de grafzerk van pastoor Aerts, die 12 jaar te voren te Hooglede gestorven was en er 54 jaar als pastoor gestaan had, melding maken van een jubileumviering.

Wat eveneens niet alledaags is, 't is dat kapelaan Devos - die reeds in 1710 zijn ziekelijken toestand inriep om niet te moeten gaan pastoor zijn op een ander - in 1745, als hij nu werkelijk oud en krank geworden was, een coadjutor kreeg; 't was 27 Aug. 1743 dat Petrus-Georgius De Brouckere van Roeselare aangesteld werd ‘coadjutor Rdi Dni Joannis Devos vice pastoris de Hooglede.’ Die coadjutor zou na de dood van kapelaan Devos ook in zijn schoenen terden en zijn opvolger worden in 't bezorgen van den eredienst van den H. Quirinus.

Wij mogen niet nalaten te vermelden dat kapelaan Devos een ‘perruque’ droeg. Een pruik dragen voor 't mannevolk ten tijde van Lodewijk xiv/xv dat was mode, Franse mode. De pastors en bisschoppen in Frankrijk volgden die mode en met de overweldiging van Vlaanderen door de legers der Franse vorsten, waren die pruiken ook stillekens binnengedrongen bij de grote personages en bij de geestelijkheid van Vlaanderen. Om echter een pruik te mogen dragen, moesten de mindere geestelijken toelating vragen aan 't Bisdom en, - althans in 't Brugse, - werd de toelating slechts gegeven mits redens die min of meer gegrond schenen,

[p. 142]

meest altijd ‘causa infirmitatis’ of zo iets, en op voorwaarde dat de kruine zichtbaar bleef. Pastoor Hoochstoel van Dudzele is de eerste, bij mijn wete, die zo'n toelating loskreeg; kapelaan Devos kreeg de zijne 14 Nov. 1705.

Over 't algemeen schijnt die kapelaan Devos niet alleen zijn perruque maar ook zijn naam waardig te hebben gedragen, en komt hij voor als een werkelijk sympathieke personage in de onderpastorele wereld van die tijden.

Hij stierf te Hooglede 8 Oct. 1744: zijn overlijdensakt zegt dat hij begraven werd ‘inter scamnum communionis et vetus tabernaculum’, tussen de communiebank en 't oud tabernakel; als ware 't om te erkennen dat hij bijzondere verdienste had aan die communiebank, zoals een goede predikant somtijds begraven werd bij de predikstoel, een wijze biechtvader vóór zijn biechtstoel, of een koster onder het orgel.

Kapelaan Devos ging van de wereld zoals hij er op gekomen was: te midden het oorlogsgedoe. October 1744 was immers 't begin van de nieuwe vierjarige bezetting van ons land door de legers van Lodewijk XV.⁽¹⁾

Kapelaan Devos stichtte een eeuwig jaargetijde in de kerk van Hooglede, maar vergat ook Rumbeke niet waar hij geboren was; bij akte ‘donatie gepasseert voor bailliu ende leenmannen der Baronie van Hilst’ fondeerde hij twee jaarlijkse missen in de kerk van Rumbeke bezet op ‘een stick land met dat last gejont aen den arme van Rumbeke’, en waarvoor de pastoor

(1) Kapelaan Devos werd als onderpastoor van Hooglede en bezorger der relikwieën van St Quirinus, opgevolgd door Petrus-Georgius Debrouckere. Deze Petrus en zijn broer Joannes-Baptiste waren tweelingen; zij studeerden alle twee voor priester en werden beide denzelfden dag de kruine geschoren (11 februari 1731); Petrus-Georgius stierf pastoor van Ichtegem (17-2 1785). Hun moeder was van den tronk der Goudenhoofts van Rumbeke en heette Maria-Jacoba Goudenhooft fa Anthone; zij was vrouwe der heerlijkheid ter Biest.

[p. 143]

van Rumbeke een gulden 's jaars trok (zie Handbouck Pastoor Depoortere in pastorijarchief van Rumbeke).

Op zijn graf werd een zerk gelegd, die nog bestaat maar lelijk geschonden is; hij ligt achter de communiebank, tussen hoogkoor en O.L. Vrouwkoor en draagt volgend opschrift:

D.O.M.
Sepulture van den Eerw. Heer
Joannes Frans Devos
geboortig van Rumbeke, onderpastor jubilaris der prochie van Hooglede, overleden op 26 October 1744 in den ouderdom van 78 jaer, van priesterschap 54 en van onderpastorie 't 53ste jaer, gejont hebbende aen den Disch van Hooglede eene rente van zes ponden grooten 's jaers met last van een eeuwig jaerghetyde pro se et suis met eenen nocturne.

Niettegenstaande zijn lange jaren dienst in de kerk van Hooglede, had kapelaan Devos er slechts met twee pastoors te doen gehad. Henricus Aerts, een Turnhoucenaar, die te Hooglede stond van 1677 tot 1732 (54 jaar) en Jacobus Lambert die er stond van 1732 tot 1747. Beide waren pastoor geworden van Hooglede ‘jure nominationis ex parte venerandae Facultatis artium Almae Universitatis Lovaniensis’, de laatste niet zonder tegenspraak van de proost van St. Amand te Kortrijk.

J.D.D.