Een eerste veertigtal spreuken.
Al te presies en was noyt wys.
t Is een wys man, die wachten can.
Wacht u van ghesuyckerde lippen en ghepeperde herten.
Elcke natie heeft syn sorghe-verdryf waer mede sy al droetheyt ende swaerigheyt versetten can:
de duytschers verdrincken de sorghen,
de franschen versinghen se,
de spanjaerden verswansen se,
de enghelschen verdansen se,
de italiaenen verslimpen se, maer de christenen verbidden se.
Vremde spyse dert de maeghe, nieuwicheyt is 't lant een plaeghe.
Een paer sin toegheven stilt veel twist ende weert veel onghemack.
Een weyrdigh wycken doet de gramschap strycken.
Elck can een quaet wyf temmen uytghenomen alleen die se heeft.
De nerstigheyt met druck is moeder van 'tgeluck.
't Is wel gheseyt: bemint me niet veel maer bemint my langhe, want heete liefde is haest koud.
Weynigh gheseyt is haest ghebetert.
Geen botter dingh. geen sotter klacht als tzegghen: 'k had het wel ghedacht.
Hy siet syn selven blint, die al te langh versint.
Men vint meerder vermaeck van eenen kleynen staet tot eenen grooter te groyen, dan in de groote staet stil te staen, noyt is het geluck volmaeckt hoe hoogh ook dat het raeckt.
Wacht u, seght de spanjaert, van een wintersche sunne en van een wint die deur de spleten blaest en van een valsche vrient.
Cesar en hadde gheen vreese van de volle kaken, maer van de groote swyghers, die met hun cleyne vingher de neck van achter krouwen. God bewaere my van 't stil waeter want van 't woest sal ick myselven wel bewaeren.
Het grootste peert van 'tstal werckt veel tyts minst van al.
t Is quaet wat d'arme doet of drinckt, da‘r dreck van heeren niet en stinckt.
Het quaet comt met ponden en ghaet wech met onsen.
De hoop is het broot der eelendighen.
Nietighe beuselinghen die somtyts niet het spreken van een woort en verdienen, baeren somtyden berghen van oneen- cheyt en bederf van vrienden en gheslachten.