Biekorf. Jaargang 51

Mengelmaren

De ‘garde’ in een nieuw pak

Dit jaar zal een typische figuur uit het Westvlaams dorpsleven zijn kleur verwisselen: de garde ofte veldwachter zal zijn oud groen-met-rood gewaad afleggen en voortaan in het blauw optreden.

Uit de besprekingen en motiveringen in de Provinciale Raad (Maart 1950) kan men o.m. afleiden dat de geest van het volk eens te meer een uniform ‘ondragelijk’ gemaakt heeft. Zolang er Groene Jagers bestonden en Piotten en Kommiezen met brede rode striepen, was de garde naar de mode. Sedert dertig jaar deemsterden de schelle kleuren van de oude uniformen, de garde bleef kleurvast en was meer en meer een afsteek aan het worden. Zijn verschijning begon naar de oude volksprenten te ruiken. Zijn gemoedelijk beeld ging zelfs, langs de figuratie van operette en patronaatsklucht, de ontaarding tegemoet.

Kleur en snit zullen nu van her afstand scheppen en de dienaar van de wet hullen in plooien van respect.

E.N.

De Stokkeschutters van 't zoute

Deze maatschappij van handboogschutters groeit en bloeit nu sedert 25 jaar, nevens een drietal andere Knokse schuttersverenigingen van de liggende wip.

De stokkeschutters groeperen de talrijke liefhebbers inboorlingen van Het Zoute en den Oosthoek (Siska). Naast de sireschieting voor de mannen is er ook een koninginnedag voor de vrouwelijke leden. Men houdt zich aan de liggende wip, maar uitnodigingen voor prijskamp aaneen staande wip worden ook beantwoord.

De naam van de gilde wijst op de ‘stokken’ waaruit men, in 1925, de eerste bogen vervaardigde. Echte handbogen vielen de bescheiden liefhebbers te duur: zij gingen het essenhout van hun beloop aanspreken, sneden er passende ‘stokken’

[p. 96]

en maakten hun eigen boog. Het eerste model van stokke-boog (type 1925) is nog bewaard in het lokaal der maatschappij, bij ‘Kozen. op Siska's. Op den laatsten Zondag van Maart werd de gedenkwaardige stichting van de Stokkeschutters plechtig herdacht en gevierd.

J.H.

Kinderweek te Alveringem

In de rekeningen van het vermogens-beheer, die door de voogden van de kinderen van een zekere Frans Colin, over de jaren 1566 tot 1569 werden voorgelegd, wordt de betaling aangerekend van een jaargetijde, dat te Alveringem werd gedaan, ‘Dissendaechs in de Kynderweke lxvi en lxvii, te weten den xviii^e in Maerte lxvi ende den VI^e dach in April’ (Brugge, Rijksarchief, Veurne, Staten van goed, n^r 19997, f^o 14 v.), en op ‘Disendaechs, in de Kynderweke, int jaer lxviii en lxix, te weten, den xxix dach van Maerte lxviii ends den xiiii^e in Maerte XV^e lxix’ (Ibid., n^r 19996, f^o 15). Die datums, hier in Paasstijl uitgedrukt, zijn die van de Dinsdag na Passiezondag: de Kinderweek is dus de week vóór Palmzondag. Zijn er nog herinneringen aan die week, of is er iets bekend over de reden hoe en waarom die week aan zijn naam is gekomen?

E.I. St.

‘Slachten van...’

Te Lovendegem zeggen ze:

Hij slacht van die van Merendre, hij boft geern 'n beetje op zijn eigen.

Te Knokke:

Hij slacht van de merelaars, hij scharrelt achteruit.

Te Waregem:

Hij slacht van de zeeldraaiers, hij rijdt achteruit.

Te Harelbeke:

Hij slacht van Pietje zijn ezel, hij is dood van peinzen.

Te Gent:

Hij slacht van Pier Pattijn zijn kanarievogel, hij schuifelt inweerds.

(Wanneer bvb. de leerling zijn les niet kent en stom blijft of zegt: ik weet het wel maar 't 'n komt mij niet te binnen.

G.P.B.