Biekorf. Jaargang 45

[p. 257]

[Nummer 11]

De Inteekeningen hernieuwen voor het Jaar O.H. 1940.

'T ZIJN onzekere tijden en de toekomst is vol zorgen. Eigen heerd is nu meer dan goud weerd, hij is bloed weerd... De weerde der dingen ziet er met een slag anders uit. Want het herte spreekt luider, in ernstige en bange stonden. Spreekt luider voor eigen stam en eigen bloed, voor eigen erve en vadergrond. Derven kan men, veel ontberen, veel zien stille vallen en teleurgaan, - alleen het herte klopt luider en wil niet stillestaan. Wat men liefheeft, mint men eerst ten volle, wanneer het dreigt ons te ontvallen. Bangheid en vreeze verdiepen den hertegrond en de klank van het woord ‘dierbaar’ wordt dan zoo warm en rijk en heilig, dat de mond hem nauwelijks durft uitbrengen.

Voor 't behoud en bevorderen van onze dierbare, eigene en levende taal, van den eigen Vlaamschen

[p. 258]

aard en de vereering van ons dierbaar Verleden werd Biekorf gesticht, 't is nu vijftig jaar geleden. In wel en wee heeft hij het zijne gedaan, om al het ons zoo dierbare te bewaren, en bekend en bemind te maken. Eén dingen is zeker, t is dat er geen blad hier t'onzent steeds met zooveel herte geschreven en gelezen is geweest, en nog geschreven en gelezen wordt. En daarom wil Biekorf in dezen bangen tijd stille voortdoen, hier in zijnen hoek, sparen en vergaren, zoeken en zanten, tateren en vertellen, zonder groot geruchte, zooals 't onder vrienden past - en in peis en vrede, zoo het Hem belieft die geeft, dat 't al leeft.

't Berek.