Biekorf. Jaargang 44

[p. 306]

Adeste.

van Jos. Impe.

Kortrijk.

Helder zoet, lijk tikkend glas,
klingelen door den killigen nacht,
haastig, met gemeten snokskes,
hoor! de vroegontwaakte klokskes
van het kerksken langst de veste.

Adeste.

Heimelijk weg, zoo vlokt de snee
vlekkeloos blank door 't zwarte ruim,
en ze weeft heur maagdelijk laken
op de vochtige schaliedaken
van het kerksken langst de veste.

Adeste.

Op een hoopken hooi en strooi,
blinkend in den keersensching,
hier ne strek en daar e lintje,
prijkt ons goddelijk kribbekindje
midden 't kerksken langst de veste.
Adeste.

't Zingt èn stemme, streelend zacht,
voor het kindje e welkomlied;
vreedzaam, bij dien God van vrede,
rijst de vrome vlaamsche bede
uit het kerksken langst de veste.

Adeste.