Biekorf. Jaargang 42

[p. 257]

[Nummer 11]

De inteekeningen hernieuwen voor 't jaar O.H. 1937.

HET was een kwa' vlage, en ze'n is nog niet geheel over. 't Heeft kattejongen gespuwd maar 't klaart op omendomme. Nu moogt ge toch al, ongemoeid, weer spreken van Vlaamsche taal- en letterkunde, van letterkundig Vlaamsch. Zonder het zwart schaap te zijn!

Het Vlaamsch was, voor den zooveelsten keer, de ‘Kwapenninck’ tewege; het zoogezeid Nederlandsch, de eenige goede munte. En 't ongeluk is: Hoe slaan ze die munte? Alzoo zie: ‘Ooren toe voor de levende moedertaal. Oogen open op luie en doode boekentaal. Als ge schrijft, nooit luisteren naar het levende woord in u en romdom u. In naam van dat Nederlandsch, versmachten al wat Vlaamsch is!’ Maar 't bedrog 'n kan nooit lange meegaan. De nature trekt meer dan zeven peerden.

Moeten wij om ‘intellectueel’ te zijn, om onze ‘cultureele rol’ te vervullen, waarlijk stijf staan van de

[p. 258]

pap? Moeten we ons bloedeigen woord laten wurgen door 't papieren geraamte van Niemands-taal? 't en kan en 't en zal: zoo leert ons het werk van onze beste schrijvers, zoo bevestigen onze taalgeleerden van Groningen tot Gent.

Moet Vlaanderen om ‘nieuw’ te zijn, de eigene, volksche Kerstgebruiken, zijn Kerstekribbe en zijn Sterre op den zolder steken, en dien schabouwelijken ‘Bonhomme Noël’ binnenroepen of dien uitlandschen kerstboom? Wij gaan ten onder aan zulk een bazaarcultuur die ons tot ‘waardige Europeanen’ wil verheffen!

Moeten wij onze Legende verzwijgen om onze Geschiedenis in 't groote te kunnen opbouwen? Welke bezieling zal er nog uitgaan van een Vlaamsch verleden dat tot een fletse lap onverschillig wereldgebeuren vervlakt is?

't Is omtrent vijftig jaar dat Biekorf in zijn hoekske werkt ten bate van onze Dietsche taal en overlevering. De Voorzaten hebben van den eersten keer de stake geslegen waar dat het zijn moet. Slaat ze gelijk waar elders, 't is van de werke weg. Als Biekorf geern gezien is en blijft, 't is omdat hij zoo taai houdt aan eigen huis en eigen erve. Zijn trouwe Lezers en Medewerkers laten 't genoeg voelen...: en hij jeunt hem daarin, en hij jeunt hem daaran, dat hij zijn liedje mag dichten..., voor 't nieuwe jaar en veel navolgende, als 't God belieft!

't Berek.

- B.L. Uwe vijf-en-twintig frank (buiten 't Land 6,50 belga) voor het jaar 1937 storten en overschikken op de Rekening 2335.37, zooals aangewezen onder onzen Blok, dien vele vrienden wel zullen goedgunstig zijn.