Biekorf. Jaargang 42

[p. 36]

Zomerschen avond.

Zomerschen avond!...

Wijd gewelf,

roerloos steunend op zijn zuilen,
op den wil van Hem die wil is!...

Zomerschen avond,

zomersche lucht, en

waar ik ontsteld, de diepte bewonder,

't alomvattend uitgestrekt-zijn

van den hemel!...

.......
Vlak in 't oosten, heinde en verre,

broos gebrokkel van de wolken,

gruis en steenmul!

en daartusschen,

dor en derf, met zand bestrieveld,

ligt de mane,

lijk èn doodshoofd in de woestijne!...

Och Heere!

Och Heere, menheere,

waarom zoo zeere?...

‘Zwijgt, 'k en mag mijnen

trein nie' missen’!...

.......

'k Zei bij mijn eigen,

'k zei ‘och Heere!

wie toch, wie toch,

loopt er zoo zeere

voor den trein die

rijdt naar den hemel?

och Heere’!...

[p. 37]

Meidauw.

De meidauw sluiperde langst den boom!...

.......

onhoorbaar stil, van blad tot blad,

kwam hij gegleden,

en miek beneden,

't dorstig kruideke dweersdeur nat!...

hemelschen dauw van Gods genade op

't nederig kruideke van mijn herte! -

Grootheid.

Toogt uw grootheid

met de grootheid

van alwie nog

grooter is, of

van alwie nog

kleiner is, te

kunnen zien, te

kunnen dulden!

dat is grootheid!...

Dronkaard.

Ei! dien dronkaard,

ziet hem waggelend

zwimpelbeenen,

haaien en zwaaien,

slaan naar wat hij

niet 'n ziet, en

grijpen, grijpen,

in de lucht, als-

of hij daar in

't ijdel ruim, ne

steun ging vinden

voor zijn voeten!

't redeloos dier is

wijzer!...

[p. 38]

 

hoort hem wauwelen:

 

‘hij ne man, ne

 

man uit èn duist’!

 

rijke... zonder geld!

 

sterk... zonder macht!

 

oolijk... zonder verstand!

 

O die man, die man uit èn duist!...

Jongentje.

Jongentje, laat uwen rulder op! en

doet hem wiegen aan zijn draadje,

doet hem wandelen in de zonne!...
Jongentje, laat uwen rulder op! en
doet zijn ronkende vlerken gaan, in

't nauw beperkt-zijn van zijnen

vrijdom!

.......

Jongentje, laat uwen rulder dalen,

doet hem komen

tusschen 't rechtstaan van uw vingers!

is 't ne meulenaar, laat hem malen!

is 't nen bakker, laat hem bakken!

is 't ne pater, laat hem preeken

van den mensch en

zijn gebreken!...

Kortrijk, Verruelaan, 39,

A. Mervillie.